Deceased Political Prisoner’s Wife Will Not Pursue Cause of Death In Order to Avoid Threats

International Campaign for Human Rights in Iran

Judge Salavati who presides over Branch 15 of the Revolutionary Court in Tehran There has still been no official announcement made of political prisoner Hossein Domekhchi’s cause of death, twelve days after his body was transferred to the Medical Examiner’s Office. Domekhchi’s wife, Maryam Alangi, told the International Campaign for Human Rights in Iran that she has no plans for pursuing the matter further. “No authority or organization has officially replied about [the reasons for] my husband’s death,” said Alangi. “If something caused my husband’s death, he is buried now and nothing can be proven. I will not pursue the matter, either. What is it I am supposed to pursue, anyway? What else is left [to pursue]? My questions will only get myself and my only son into trouble, adding a problem to my existing problems. My new inquiry would mean a threat to my and my son’s life,” she continued. Mohsen Domekhchi died while in the hospital on the night of 28 March. He was suffering from pancreatic cancer. Though his physicians said months ago that he needed special treatment and chemotherapy, he was only transferred to a hospital during the last week of his life. According to his cellmates and his wife, during the last months of his life he was no longer able to sit in his bed and in his final days could only be sustained through intravenous feeding. Domekhchi was arrested during in September 2009 and sentenced to 10 years in prison by Judge Salavati in Branch 15 of the Revolutionary Court. He was to serve his sentence at Rajaee Shahr Prison on charges of “supporting the Mojahedin-e Khalgh Organization” and “financial support of families of political prisoners”. Maryam Alangi saw her husband at the hospital for the last time a few hours before his death. “He wasn’t feeling well. I stayed with him for half an hour and took care of some of his personal needs. He was in a lot of pain, as usual, and because he couldn’t eat, he was being fed intravenously. But his condition wasn’t such that he might have died quickly. This is why I was shocked when I heard the news,” she said. “Nobody, the soldiers nor the doctor, told me what happened to my husband and how he died. I still don’t know what happened. Maybe I’m not supposed to know anything. When I was under pressure for wanting to hold a funeral for my husband, they threatened me not to hold a memorial service. I was detained for several hours. They even said they would get detention orders for me. I decided not to do anything, in order to preserve the life of my young son and myself, and let it go”, Alangi added.

همسر مرحوم محسن دکمه چي: براي حفظ جان تنها پسرم از پيگيري علت مرگ همسرم گذشتم

محسن دکمه چي زنداني عقيدتي در حوادث پس از انتخابات رياست جمهوري سال ۸۸ بازداشت و توسط قاضي صلواتي در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب به اتهام هواداري از سازمان مجاهدين خلق و حمايت مالي از خانواده هاي زندانيان سياسي به ۱۰ سال حبس در زندان رجايي شهر کرج محکوم شد. دوازده روز از فوت حسين دکمه چي، زنداني سياسي که مبتلا به سرطان بود مي گذرد اما هنوز علت دقيق مرگ او مشخص نشده است. با وجود آنکه همسر اين زنداني اعلام کرد جسدش براي تشخيص دقيق علت مرگ به پزشکي قانوني منتقل شده اما هنوز پاسخي از اين نهاد اعلام نشده است. مريم النگي، همسر اين زنداني با اظهار اينکه تصميمي براي پيگيري ندارد، به کمپين بين المللي حقوق بشر در ايران گفت: « هيچ مقامي و هيچ مرجعي پاسخي براي مرگ همسرم نداده است. اگر اتفاقي باعث مرگ همسرم شده باشد که ديگر او زير خاک است و نمي توان چيزي را ثابت کرد. من هم ديگر پيگيري نخواهم کرد، اصلا چه را بايد پيگيري کنم؟ مگر چيزي هم باقي مانده است؟ فقط با درخواستم تنها خودم و تنها پسرم را به دردسر مي اندازم ومشکلي به مشکل هايم اضافه مي کنم. درخواست دوباره ام يعني تهديدي براي زندگي بچه ام و خودم.» محسن دکمه چي، شب هشتم فروردين ماه در بيمارستان فوت کرد در حاليکه از بيماري سرطان پانکراس در رنج بود وعليرغم اينکه پزشکان از ماه ها پيش اعلام کرده بودند او به مراقبت ويژه و شيمي درماني احتياج دارد تنها در هفته هاي آخر مرگش به بيمارستان منتقل شده بود. بنا به اظهارات زندانيان هم بندش و همسرش، در ماه هاي آخر او ديگر قادر به نشستن بر روي تختخوابش نبود و در روزهاي آخر او تنها از راه سرم تغذيه مي کرد. اين زنداني بازاري در حوادث پس از انتخابات رياست جمهوري ۸۸ بازداشت و توسط قاضي صلواتي در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب به اتهام هواداري از سازمان مجاهدين خلق و حمايت مالي از خانواده هاي زندانيان سياسي به ۱۰ سال حبس در زندان رجايي شهر کرج محکوم شد. مريم النگي که چند ساعتي قبل از فوت همسرش او را براي آخرين بار در بيمارستان ملاقات کرده بود، گفت: « حالش خوب نبود، نيم ساعتي پيشش بودم و کارهاي شخصيش را انجام دادم. دردش مثل هميشه شديد بود و چون نمي توانست غذا بخورد سرم به او وصل مي شد. اما واقعا وضعيتش ويژه نبود که به سرعت تمام کند. به همين دليل وقتي اين خبر را شنيدم شوکه شدم. » همسر مرحوم حسين دکمه چي گفت: « هيچ کس از سرباز و پزشک به من نگفت که چه اتفاقي برايم همسرم افتاد و او چطور تمام کرد. هنوز نمي دانم چه اتفاقي افتاده است شايد هم قرار نيست که من چيزي بدانم. وقتي براي گرفتن مراسم همسرم تحت فشار بودم و من را تهديد کردند تا مراسمي نگيرم و چند ساعتي بازداشت بودم و حتي گفتند برايم قرار بازداشت صادر مي کنند ديگر ترجيح دادم براي حفظ زندگي پسر جوانم و خودم کاري نکنم و از آن گذشتم.» مريم النگي با اشاره به اينکه هيچکدام از سازمان هاي فعال حقوق بشر به درخواست هاي او قبل از فوت همسرش توجه نکردند، گفت: « زمانيکه لازم بود کسي صدايم را بشنود هيچ کمکي به من و همسرم نشد. وقتي حال همسرم وخيم بود، ۶ ماه درد شديد داشت و من براي هر کس که فکرش را مي کردم مي تواند کاري بکند نامه نوشتم و تماس گرفتم، همه آنها فقط حرف هايم را شنيدند و کمکي به من نکردند حالا ديگر اين حرف ها چه فايده دارد، همسرم که به من بازنمي گردد! اين حرف ها نوش داروي پس از مرگ سهراب است. بيش از ده روز است که دارم به درد خودم مي سوزم. الان ديگر پيگيري برايم معنا ندارد. در زمان زنده بودن همسرم هر چقدر دويدم کمتر نتيجه گرفتم. حالا همه چيز برايم زير صفر است.» (کمپين بين المللي حقوق بشردرايران – 22/1/90)