Posts
Iran executes man in Behbahan on charges of ‘enmity with God’
A man identified as Abolhassan R. was hanged in the town of Behbahan on charges of ‘enmity with God’. According to the Public Relations of the Khuzestan Public Prosecutor’s Office, on Wednesday March 16, the execution sentence of a death row prisoner was carried out in Behbahan. According to this report, he was sentenced to death on charges of enmity with God by the Mahshahr Revolutionary Court which was confirmed by high ranking judicial officials. (Human Rights Activists in Iran – Apr. 3, 2011)
Iran hangs three people in Orumieh Prison
On the dawn of Thursday April 7, three prisoners were hanged in the Orumieh Prison on orders of judicial officials. Massoud Shams Nejad who is the lawyer of those executed confirmed this report and said, “Tohid Massoumi Dajin, Khaled Ismaili and Massoud Qavi Panjeh were among those who were sentenced to death by judicial sources and their execution sentences were carried out at dawn”. “The judiciary had convicted them of drug related charges”, he added. (Mukerian News Agency – Apr. 7, 2011)
Inmate’s Letter Exposes Inhumane Conditions and Secret Executions in Mashad Prison
The International Campaign for Human Rights in Iran called on the Iranian Judiciary to halt mass executions and inhumane conditions in Vakilabad Prison in Mashad, which an inmate detailed in a recent letter to the head of the Judiciary. The Iranian Judiczary has done nothing to address the horrific situation at Valikabad despite international concerns culminating in a report by the United Nations Secretary General released on 14 March 2011. “Vakilabad is a hell on earth, where inmates are subjected to sardine-like overcrowding, health threats, humiliations, and mass executions,” said Hadi Ghaemi, spokesperson for the Campaign. “Conditions at Vakilabad and other prisons need to be on the agenda of the new UN special rapporteur and the High Commissioner for Human Rights,” he added. In a letter to the Head of the Iranian Judiciary, Ayatollah Sadeq Amoli Larijani, a copy of which has been received by the Campaign, Seyed Hashem Khastar, a prisoner of conscience who is currently serving time inside Vakilabad, provides details about the dreadful conditions of the prison. Khastar describes conditions where the number of inmates inside the prison is now more than four times the normal capacity of the facility, and that prisoners are serving their sentences while deprived of the most basic living conditions. In his letter, Khastar compares the prison conditions with “Hitler’s Death Camps.” Khastar, a Khorasan Teacher’s Union representative, also states in the letter that 63 prisoners were executed on a single day on 10 August 2010. Over the past year, Iranian authorities have been silent about the secret mass executions in Vakilabad Prison. Nonetheless, the report of the UN Secretary General presented at the UN Human Rights Council in March 2011, stated that in answer to questions raised by staff of the High Commissioner for Human Rights, Iranian judicial officials confirmed 60 executions inside this prison. The Campaign has received reliable reports that the true numbers are much higher and at least 300 prisoners were secretly executed in Vakilabad in 2010. According to Khaster’s letter, “Prior to the revolution, the Mashad Vakilabad Prison was constructed by a German engineer, containing four wards, about 1,500 prisoners, and a park-like [atmosphere]. According to the prison’s current authorities, this prison has been built for 2,500 prisoners, and by the authorities’ own admission, [the facility] currently holds about 13,000 prisoners…. the number of prisoners has grown by 4,500 compared to last year”. The United Nations Minimum Rules for the Treatment of Prisoners, approved by the Economic and Social Council, state that each prisoner should be allowed his or her own cell for sleeping. The International Committee of the Red Cross (ICRC) recommends that each prisoner be provided no less than 3.4 square meters of space. Khastar, reports in his letter that prisoners in Vakilabad have only half a square meter—or only about one-seventh of the ICRC minimum. “Hall 4 of the Quarantine Ward in which I served time in July 2008, had an area of 200 sq. meters and a population of 200, which I heard has reached 250. [This Ward] had 456 prisoners in it on 4 December 2010. Every individual had a per capita space of .5 square meters, which equals the area for keeping half of a sheep in a stable. Before, when it was warm, they used the Fresh Air Yard, where sports equipment was installed and the roof was covered in corrugated plastic. But when it got cold, they stopped using it like that and by putting a heater in there, they started using it as space for housing inmates,” wrote Khastar. “Hall 4 has 80 single beds in it, and each bed is used by two people. The prisoners sleep between and under the beds in compressed rows. Hall 1, which is for drug addicts, used to have 300 inmates and there are stories about its housing 1,100 now. In Hall 4, Ward 5, which has 13 rooms, each holding 15 beds, the inmate population has reached 950 people, to the point where inmates sleep in the mosque and in front of bathrooms. Halls 1, 2, and 3 are no better than Hall 4. Ward 4 has so many prisoners that inmates sleep in front of the bathroom, on the stairs, and on landings. At bath times, one person is under the shower while 10 people wait in line,” Khastar added. The letter also describes the prison being infested with fleas and other vermin. “Isn’t this prison, the likes of which are not scarce in Iran, a source of shame for the Iranian nation and humanity? A prison is a full-length mirror of the way a country is managed and our country is no better managed than this. Where are we going?! Mr. Mohammad Javad Larijani, Head of the Judiciary’s Human Rights Council, is a very brave man to defend Iran’s human rights practices, including its prisons,” concluded Khastar in his letter to Head of the Judiciary. The International Campaign for Human Rights in Iran calls upon the Iranian Judiciary to launch an independent investigation into the outrageous conditions at Vakilabad and other prisons and to take immediate steps in addressing the urgent crisis unfolding there. (International Campaign for Human Rights in Iran – Apr. 8, 2011)
Arbitrary killing
Security forces kill 3 Afghan nationals in Salmas
A number of Afghan nationals were directly targeted by Iranian security forces in the Iran-Turkey border and were gunned down. Three of these Afghans were killed as a result. According to reports, on April 2, a number of Afghan who intended to leave Iran for Turkey were gunned down in Salmas. This led to the death of three people while two people were severely wounded. The wounded are reportedly in critical condition. (Human Rights Activists in Iran – Apr. 3, 2011)
نقض سيستماتيك بر امر حق زيستن
اعدام و محكوم به اعدام
اعداميک نفر به اتهام محاربه در بهبهان اعدام شد
يک شهروند به نام ”ابوالحسن. ر“ به اتهام محاربه در زندان شهرستان بهبهان بهدار آويخته شد. بنابر اعلام روابط عمومي دادگستري کل استان خوزستان، صبح روز چهارشنبه ۲۵ اسفندماه ۸۹ حکم يکي از محکومان به اعدام در شهرستان بهبهان اجرا شد. براساس اين گزارش نامبرده به اتهام محاربه از سوي دادگاه انقلاب ماهشهر مستقر در بهبهان به اعدام محکوم شد که اين حکم مورد تأييد محاکم مراجع عاليرتبه قضايي نيز قرار گرفت. (هرانا -14/1/1390)
اعدام سه تن ديگر در زندان مرکزي اروميه
بامداد روزپنج شنبه، 18 فروردين ماه ۱۳90، 3نفر از زندانيان عادي در محوطهٔ زندان مرکزي شهر اروميه به دستور مراجع قضايي به دار آويخته شدند. مسعود شمس نژاد وکيل يکي از اعدام شدگان در گفتگو با سايت آژانس خبري موکريان ضمن تاييد اين خبر اظهار داشت : توحيد معصومي دجين ، خالد اسماعيلي و مسعود قوي پنجه از جمله افرادي هستند که از سوي مراجع قضايي به اعدام محکوم و سحرگاه امروز حکم آنها اجرا شد. وي در ادامه افزود: اتهام افراد اعدام شده از سوي مراجع قضايي جرائم مربوط به مواد مخدر عنوان شده است. (آژانس خبري موکريان – 18/1/90)
نامۀ هردر مورد شرايط غير انساني و اعدام هاي پنهاني در زندان مشهد
کمپين بين المللي حقوق بشر در ايران از قوۀ قضاييۀ اشم خواستاايران خواست تا اعدام هاي
دسته جمعي مخفيانه و شرايط غير انساني زندان وکيل آباد مشهد را که هاشم خواستار، زنداني عقيدتي اخيرا در نامه اي به رييس قوۀ قضاييه تشريح کرده است، متوقف کند. به رغم نگراني هاي بين المللي که منجر به گزارشي توسط دبير کل سازمان ملل متحد مورخ ۲۳ اسفند ۱۳۸۹ شد، قوۀ قضاييۀ ايران هيچ اقدامي در راستاي تصحيح شرايط اسف بار زندان وکيل آباد نکرده است. هادي قائمي، سخنگوي کمپين بين المللي حقوق بشر در ايران گفت: “وکيل آباد جهنم روي زمين است، جايي که زندانيان با ازدحام بيش از حد، خطرات بهداشتي، تحقير، و اعدام هاي گروهي و مخفيانه روبرو هستند.” وي افزود: “شرايط وکيل آباد و ساير زندانها مي بايست در برنامۀ کار گزارشگر ويژۀ سازمان ملل متحد و کميسيار عالي حقوق بشر قرار بگيرد.” در نامه اي به آيت الله صادق آملي لاريجاني، رييس قوۀ قضاييۀ ايران، که کمپين نيز نسخه اي از آن را دريافت کرده است، زنداني عقيدتي سيد هاشم خواستار که در حال حاضر در زندان وکيل آباد زنداني است، شرح شرايط وحشتناک زندان را ارائه مي کند. در نامۀ هاشم خواستار آمده است که هم اکنون با بيش از چهار برابر ظرفيت اين زندان ، زندانيان در شرايطي دوران حبس خود را مي گذارنند که از کمترين امکانات اوليه زندگي محروم هستند. اين زنداني عقيدتي وضعيت زندان وکيل آباد مشهد را با “ارودگاه هاي مرگ هيتلر” مقايسه کرده است. هاشم خواستار که نمايندۀ معلمان در کانون صنفي فرهنگيان خراسان مي باشد همچنين در اين نامه گفته است که تنها در تاريخ ۱۹ مرداد ماه ۸۹، ۶۳ زنداني در اين زندان اعدام شده اند. مقامات ايراني در برابر خبرهاي مربوط به انجام اعدام در زندان وکيل آباد مشهد سکوت کردند. با اين وجود، در گزارشي که روز ۱۴ مارس توسط دبير کل سازمان ملل در جريان اجلاس شوراي حقوق بشر سازمان ملل مطرح شد، آمده بود که مقامات قوه قضاييه ايران در پاسخ به سوال کارمندان کميسارياي عالي حقوق بشر انجام ۶۰ اعدام مخفي را در اين زندان مورد تاييد قرار داده اند. کمپين همچنين گزارشات موثقي دريافت کرده است که تعداد واقعي اعدام ها را بسيار بيشتر اعلام مي کنند. حد اقل ۳۰۰ زنداني در سال ۲۰۱۰ ميلادي به صورت مخفيانه درزندان وکيل آباد مشهداعدام شده اند. سيدهاشم خواستار در اين نامه نوشته است: ” زندان وکيل آباد مشهد، قبل از انقلاب داراي ۴ بند بوده که به وسيلۀ مهندسين آلماني ساخته شده است که حدودا ۱۵۰۰ زنداني داشته و همچون پارک بوده است. به گفته مسئولين فعلي اين زندان براي ۲۵۰۰ زنداني ساخته شده، در حالي که به گفته خود مسئولين در حال حاضر حدود ۱۳۰۰۰ زنداني دارد و تنها امسال نسبت به پارسال ۴۵۰۰ زنداني به آمار زندانيان اضافه شده است.” مطابق قوانين حداقلي سازمان ملل متحدد براي نگهداري زندانيان، که توسط شوراي اقتصادي و اجتماعي سازمان ملل متحد به تصويب رسيده است، هر زنداني بايد در سلول خويش بخوابد. کميتۀ بين المللي صليب سرخ توصيه مي کند که هر زنداني در حداقل ۳٫۴ متر مربع فضا نگهداري شود. در اين نامه، هاشم خواستار اعلام مي کند که هر زنداني فقط به نيم متر مربع فضا دسترسي دارد که يک هفتم فضايي است که صليب سرخ جهاني اعلام کرده است. وي افزوده است: “سالن ۴ هشتاد تخت يکنفره دارد که به صورت دو نفره از هر تخت استفاده مي کنند و زندانيان به صورت کتابي فشرده و بين تخت ها و زير تخت ها مي خوابند. سالن ۱ که مخصوص افراد معتاد است در آن زمان ۳۰۰ نفر و اکنون به روايتي ۱۱۰۰ نفر زنداني دارد. در سالن ۴ بند ۵ که ۱۳ اتاق ۱۵ تختي دارد، جمعيت آن به ۹۵۰ نفر رسيده است که در مسجد و جلوي توالت ها مي خوابند و سالن ۱ و ۲ و ۳ هم بهتر از سالن ۴ نيست. بند ۴ هم آنقدر زنداني دارد که جلوي توالت و روي پله ها و ايستگاه پله ها مي خوابند هنگام حمام يکنفر زير دوش و ۱۰ نفر در صف هستند.” اين نامه همچنين تشريح مي کند که زندان وکيل آباد مشهد مملو از شپش و ساير حشرات موذي است. اين زنداني سياسي در خاتمه در نامۀ خويش نوشته است: “آيا اين زندان که مشابه آن در ايران کم نيست ننگ ملت ايران و بشريت نيست؟! زندان آيينه تمام نما از نحوه اداره کشور است و کشور هم بهتر از اين اداره نمي شود، به کجا مي رويم؟! آقاي محمد جواد لاريجاني، رئيس ستاد حقوق بشر قوه قضاييه آدم بسيار شجاعي هستند که در سازمان ملل از رعايت حقوق بشر در ايران از جمله زندان ها دفاع مي کند.” کمپين بين المللي حقوق بشر در ايران از قوۀ قضاييۀ ايران ميخواهد تا تحقيقات مستقلي را در خصوص شرايط دهشتناک زندان وکيل آباد و ساير زندانهاي ايران آغاز کند و گامهاي فوري در راستاي تصحيح شرايط بحراني در حال وقوع در زندانهاي ايران بردارد. (کمپين بين المللي حقوق بشر در ايران – 19/1/90)
0 comments:
Post a Comment