"You can’t frighten us with decapitation"
In the midst
of the country’s serious turmoil, I learnt of the execution of my late-found
friends and acquaintances from prison with whom we spent years in the jail cells
of Ward 209 [at Evin Prison].
Perhaps they [the regime] think that by
executing them, they have managed to frighten us and our people. But shame on us
if instead of being more motivated [to continue the struggle against the
regime], the execution of our friends and countrymen and compatriots were to
frighten us. Indeed, what is to be done at a time when people have no other fate
but imprisonment, torture and execution simply for being human; and when this is
the price to pay for the slightest attempt to be free and have humanity? Where
do those who remain silent in the face of such crimes draw the line between
being human or not?
Hitler ended up murdering and wounding hundreds of
thousands of people before those who should have known better finally came to
realize that he was not worthy of respect and that negotiating with him was
futile. Should such a cost be incurred once again?
At any rate, for my
own part, I want to be clear on the degree of fear that these executions really
instilled in me: I declare that after the hanging of these five, I am more than
ready to be the sixth one to kiss the hangman's noose.
Long live their
memory and that of all those whose blood runs through the veins of history.
“The frenzy of the flame subsides only as ashes
Such is what needs
to be done to live honourably”
Saeed Massouri
Gohardasht Prison
12 May 2010
Saeed Massouri, a medical student who studied in Sweden and Romania, was arrested in Iran in January 2001 and sentenced to death on the charge of being affiliated with People's Mojahedin (PMOI/MEK). On several occasions he was kept in solitary confinement for months at a time in Ward 209 of the notorious Evin Prison as well as in Gohardasht Prison in Karaj.
Poster distributed concerning the execution sentence announced today by Iranian officials of 6 political prisoners.
Stop the execution of Human right activists and pro democracy protesters: Ahmad Daneshpour Moghadam, Mohsen Daneshpour Moghadam and Alireza Ghanbari,Mohammad Ali Saremi, Jafar Kazemi and Mohammad-Ali Haj-Aghai
The Tehran regime has exploited the Political situation (involving the release of Clotilde Reiss and also the nuclear talks and exchanges) as a gap to execute political prisoners and pressure the explosive Iranian society.
The message reflected after the inhumane execution of the last 5 political prisoners has been "More resistance and more activism".
Back ground to Ali Sarmi :
Political prisoner, Ali Saremi, sentenced to death, warns about a repeat of massacre
Ali Saremi, a 62-year-old political prisoner, has sent out a message from prison warning about the intentions of the clerical regime’s leaders to carry out a massacre of political prisoners and the uprising’s detainees.
Mr. Saremi, who has spent a total of 23 years in the prisons of the Shah and the current regime, was last arrested in the summer of 2007 for attending a ceremony marking the 19th anniversary of the massacre of 30,000 political prisoners by the Iranian regime in 1988.
The Iranian Resistance calls on the UN Secretary General, Security Council, High Commissioner for Human Rights, and all human rights organizations to enact urgent measures to prevent the execution of Mr. Saremi and other political prisoners.
Below is the text of Mr. Saremi’s message:
In the name of God
The dawn of hope, once ensnared
No matter if the
hidden veil comes out
For the dark night nears its end
Simultaneous
with the growing tide of the Iranian people’s just uprising for freedom and for
saving our land from the clutches of tyranny, the regime seeks to arrest and
even execute a number of innocent people in order to cultivate fear and terror
in the hearts of the people and youths, hoping to deflect their anger and
protests. That is why, perhaps with the death sentence issued to myself
yesterday, there may be signs that the regime has instigated another plan for a
massacre. This is while, even in the context of this regime’s laws, I have not
committed any crimes, except for paying my respects and praying for the
massacred political prisoners who are buried in the mass graves of Khavaran,
more than two years ago.
It is clear that my death sentence lacks a
legal basis and their only goal of hanging me is to intimidate the people and
youths of this country, and scare them away from pursuing their demands.
Therefore, in these days which are symbolized by the martyrdom of Imam Hussein,
I deem it appropriate to once again say these words inspired by the leader of
freedom-loving people [Imam Hussein]:
If Mohammad’s path, and now our
own country’s fate, won’t see peace except if the blood of me and people like me
is shed, then nooses of the gallows, take me now!
My blood is not any
different than the blood of Neda [Agha Soltan] and other young people whose
blood is shed daily on the streets. This will only add to the righteousness of
this path, and our fearlessness and pride, especially in the days of Muharram
and especially because it is at the hands of the most cruel human beings.
In the end, I would like to bring it to the attention of everyone around
the world and all humanitarians, that the regime is seeking to take me, people
like me, or some of the young people and prisoners to the gallows so that it can
intimidate and terrify the people with our corpses, just like Ibn Ziad did [one
of the governors of tyrant caliph Yazid, who beheaded a messenger from Imam
Hussein to terrify people].
The Tehran Prosecutor, the regime’s Majlis
[Parliament] Speaker, Larijani, and some of the other criminal officials of the
regime have also repeated this with utter shamelessness on state-run TV in order
to intimidate people. But, there is no doubt that such sentences and threats
will not result in the slightest retreat by myself or any of my compatriots on
the path of establishing a free Iran.
And, as a father who has spent 23
years of his life in the prisons of the previous and current regimes in defense
of freedom in this homeland, I declare to the likes of Larijani and other
criminals:
In your existence, you must live a pure life
How tainted
I would be if I fail to build my faith as sturdy as a mountain
A higher
legacy towering over the lifeless dirt
Ali Saremi,
Political
prisoner at Gohardasht prison
December 30, 2009
پیام زندانی سیاسی پس از ابلاغ حکم اعدام به او
انتشار: فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران
پیام زندانی سیاسی علی صارمی پس از ابلاغ حکم به او
بنام خدا
صبح اميد كه شد معتكف پرده غيب
گو برون آي كه كار شبِ تار
آخرشد
همزمان با اوج گيري قيام حق طلبانه مردم ايران براي نيل به آزادي
ونجات ميهن از دست استبدادديكتاتوري , رژيم ميخواهد با دستگيري وحتي اعدام شماري
ازمردم بيگناه به ايجاد رعب ووحشت دردل مردم وجوانان مبادرت ورزد ؛ تاشايد بدين
وسيله جلوي خشم واعتراض آنها را بگيرد به همين دليل با صدور حكم اعدامي كه همين
ديروز به اينجانب ابلاغ گرديد چه بسا كه پروژه قتل عامي ديگر را كليك زده است آن هم
درشرايطي كهاينجانب حتي درچارچوب قضا وقانون همين رژيم هم مرتكب هيچ جرمي نشده مگر
حضوري ساده براي اداي احترام وفاتحه اي براي زندانيان قتل عام شده درگورستان جمعي
خاوران آن هم دردوسال واندي قبل.
پرواضح است كه حكم من هيچ مبناي قانوني
نداشته وتنها ميخواهند با اعدام اينجانب مردم وجوانان اين ميهن رامرعوب ساخته و
آنها را درپيگيري مطالباتشان به وحشت اندازند لذا دراين ايام حسيني :مناسب مي بينم
كه يكبارديگر اززبان سرورم آزادگان فرياد بر آرم ك
اگر آيين محمد واكنون
ميهن ما جز با ريختن خون من وامثال من به سامان نمي رسد پس اي طنابهاي دار مرا
دربگيريد
خون من قطعا ازخون نداها وديگر جوانان كه روزانه برسنگفرش هاي
خيابان مي ريزد رنگين تر نيست وجز برحقانيت , جسارت وافتخار ما نمي افزايد آن هم
درماه محرم وبه دست شقي ترين آدمها
درانتهاهمه جهانيان وانسان دوستان را
متوجه اين موضوع ميكنم كه رژيم قصد دارد كه من وامثال من ويا برخي ازجوانان
وزندانيان را به پاي چوبه هاي دار بكشاند تاهمانند ابن زياد بانمايش اجساد آنها همه
را مرعوب ومتوحش سازد
اين را دادستان تهران ,لاريجاني رييس مجلس وبرخي
مقامات جنايتكار رژيم براي ارعاب مردم با وقاحت تمام درتلويزيون هم اعلام كرده اند
ولي ترديدي نيست كه چنين احكام وتهديدهايي كمترين خللي درآماده بودن من وهموطنانم
براي تحقق ايراني آزاد به وجود نمي آورد
:وبه عنوان پدري كه حدود 23 سال
ازعمر خود را براي ازادي دراين سرزمين ورژيم قبل ورژيم كنوني درزندان به سربرده است
, به لاريجاني ها وديگر جنايتكاران اعلام ميكنم كه
گربدين سان زيست بايد
پاك
من چه ناپاكم اگر ننشانم از ايمان خود چون كوه
يادگاري برتر از
بي بقاي خاك
والسلام
علي صارمي زنداني سياسي گوهردشت
نهم
ديماه
Last clip of Mr. Saremi as he gave a short speech over the graves of those massacred during the 1987 massacres , during which some of the present judges had presided such as SLAVATI.. The speech is in KHAVARAN.
Iran confirms death sentence for six OPPOSITION activists
TEHRAN, May 15, 2010 (AFP) - The death sentence for six OPPOSITION activists arrested in protests after last year's disputed presidential election in Iran have been confirmed, Tehran prosecutor Abbas Jafari Dolatabadi said Saturday.
The six were accused of belonging to the exiled and outlawed People's Mujahedeen, the OPPOSITION group the Islamic republic's regime calls "the hypocrites."
Three were arrested after OPPOSITION protests during the Shiite mourning holiday of Ashura last December, Dolatabadi said, naming them as "Ahmad Daneshpour Moghadam, Mohsen Daneshpour Moghadam and Alireza Ghanbari."
It quoted the prosecutor as saying the death penalty for the other three, Mohammad Ali Saremi, Jafar Kazemi and Mohammad-Ali Haj-Aghai who were arrested in September last year, had also been confirmed.
On January 28, Iran hanged two men convicted of being Mohareb (enemies of God), in the first executions of dissidents since the post-poll protests erupted.
Stiff jail terms have been handed down to several people convicted of taking part in the unrest, although some have been released on bail pending possible appeals.
Last Sunday Iran also hanged five militants, including a Kurdish woman, convicted of bombing government offices and a gas pipeline to Turkey and described as being Mohareb, state media reported
ايران احكام اعدام 6 فعال اپوزيسيون را مورد تائيد قرار داد
15 مه 2010, تهران - عباس جعفري دولت آبادي, دادستان تهران روز شنبه گفت, حكم اعدام براي 6 فعال اپوزيسيون كه در تظاهراتهاي بعد از انتخابات جنجالي رياست جمهوري سال گذشته در ايران دستگير گرديدند, تائيد شده است.
اين 6 متهم متعلق به گروه تبعيدي غيرقانوني مجاهدين خلق هستند, گروه اپوزيسيوني كه جمهوري اسلامي آنرا ”منافقين” مي نامد.
دولت آبادي گفت, 3 نفر بعد از تظاهراتهاي اپوزيسيون طي عاشوا, ايام مقدس شيعي در دسامبر گذشته دستگير شدندكه نام هاي آنها عبارت است از: ”احمد دانش پور مقدم, محسن دانشپور مقدم و عليرضا قنبري.”
خبرگزاري فارس به نقل از دولت آبادي گفت: ”احكام اعدام آنها تائيد شده است, اما آنها خواستار عفو گرديده اند.”
اين خبرگزاري به نقل از دادستان مي گويد, اعدام براي سه نفر ديگر, مجمد علي صارمي, جعفر كاظمي و محد علي حاجآقايي كه در دسامبر گذشته دستگير شدند نيز تائيد شده است. …
The identity of another person killed on Ashura was disclosed. Shabnam Sohrabi, 34, was run-over by a state security force car on Ashura (December 27, 2009).
Shabnam’s middle aged mother had been silent about her daughter’s death out of fear.
Eye witnesses say that a state security force car that was going at a fast speed collided with Shabnam and after going over her body a few times, crushed her under its wheels.
Her body was handed over to her family after 20 days and her family buried her body in section 86 of the Behesht Zahra Cemetery under severe security measures.
“Police had surrounded section 86 while we were burying the body and I was called several times and told that I had no right to say anything about the Shabnam’s death. That is why I stayed silent”, her mother said
افشاي هويت يکي ديگر از شهداي عاشوراي تهران
هويت يکي ديگر از شهداي عاشوراي تهران مشخص شد. شهيد شبنم سهرابي ، 34 ساله از کشته شدگان روز عاشورا، توسط خودروي نيروي انتظامي زير گرفته شد . (وي يك دختر 6 ساله به نام نگين داشت).
مادر ميانسال شبنم ، به خاطر ترس ، تا کنون درباره ماجراي کشته شدن دخترش سکوت کرده و اين درد را ماهها در سينه حبس کرده است.
شاهدان عيني مي گويند ماشين نيروي انتظامي با سرعت به شبنم برخورد مي کند وبعد از چندين بار رد شدن از شکم شبنم ، او را زير چرخ هايش له مي کند.
بيست روز بعد از مرگ شبنم ،جسدش تحويل خانواده داده مي شود و در ميان تدابير شديد امنيتي و تهديد خانواده در قطعه 86 بهشت زهرا دفن مي شود.
مادر مي گويد:" موقع مراسم تدفين نيروهاي پليس دورتادور قطعه 86 را محاصره کرده بودند و بارها هم با من تماس گرفته شد که حق ندارم درباره کشته شدن شبنم چيزي بگويم . به همين خاطر هم من هم سکوت کرده بودم." (راي ما کجاست - 23/2/89)
Following the restive atmosphere in Kurdistan and after public calls for a strike and protests in all Kurd areas, the Crisis Corps of the Interior Ministry entered Sanandaj today.
This is while according to reports there were clashes between security forces and young people in the Kamarbandi Street today.
This clash started after riot police opened fire on protesters to disperse them and at least two people were injured
ورود هيئت كنترل بحران وزارت کشور رژيم به سنندج, نيروهاي امنيتي به سوي معترضين شليك مي كنند
به گزارش کمپين دفاع از زندانيان سياسي و مدني ، در پى شرايط بحرانى کردستان و فراخوان عمومى براى اعتصاب و اعتراض در تمامى مناطق کردنشين، هيئت کنترل بحران وزارت کشور رژيم امروز وارد سنندج شد.
اين در حاليست که فعالين در سنندج گزارش دادهاند که در خيابان کمربندي اين شهر ميان نيروهاي حکومتي و جوانان خشمگين درگيري روي داده است.
درگيري زماني آغاز شد که نيروهاي ضد شورش براي متفرق کردن تظاهرکنندگان بسوي آنها آتش گشودند و دستکم دو نفر را زخمي کردند. (کمپين دفاع از زندانيان سياسي و مدني – 23/2/89)
Following gatherings in the Payame Noor University in Marivan in protest to the execution of 5 political prisoners on May 9, at least 15 student activists were arrested in this town and taken to an unknown location.
According to reports, Aram Veisi, Foad Moradi, Tofigh Partouyi, Dana Lanjavayi and Saman Zandi are five of the students who were arrested.
Also in the past few days, the intelligence agency has called most of the town’s activists and threatened them that if they stage a strike, they will face dire consequences.
According to reports, there are heavy security measures being taken in this town and it is under the complete control of riot police
دستگيري پانزده تن از فعالين دانشجويي مريوان
بنا به اطلاع گزارشگران هرانا، آرام ويسي، فواد مرادي، توفيق پرتوي، دانا لنجاوايي و سامان زندي 5 تن از دانشجويان بازداشت شده ي مريواني هستند.
هم چنين اداره ي اطلاعات مريوان طي چند روز اخير با اکثر فعالين شهر به صورت تلفني تماس برقرار نموده و آنها را تهديد کرده است که در صورت تلاش براي برپايي اعتصاب و همراهي با آن عواقب بسياري بدي در انتظارشان خواهد بود.
شايان ذکر است در حال حاضر جو امنيتي بر فضاي شهر مريوان حاکم است و شهر توسط يگانهاي ضد شورش به کنترل کامل در آمده است. (خبرگزاري هرانا – 23/2/89)
Farzad Kamangar’s family was put under house arrest by security and intelligence forces after coming back to Kamyaran.
The family of this executed political prisoner came back to Kamyaran last night following failed attempts at getting his body for burial. They were threatened by security forces and are now under house arrest.
These forces have cut off their phone lines and have threatened that if they make any phone calls with their cellphones, they will be arrested
خانواده ي فرزاد کمانگر حبس خانگي شدند
نيروهاي اطلاعاتي و امنيتي در پي بازگشت خانواده ي فرزاد کمانگر به شهرستان کامياران با تهديد و ارعاب ايشان را در حبس خانگي قرار داده اند.
بنا به اطلاع گزارشگران هرانا، با کارشکني قوه قضائيه و عدم تحويل اجساد 5 زنداني سياسي اعدام شده در 19 اردي بهشت ماه خانواده فرزاد کمانگر که شب گذشته به شهرستان کامياران بازگشته اند از سوي نيروهاي اطلاعاتي و امنيتي مورد تهديد و ارعاب قرار گرفته و اکنون در حبس خانگي بسر مي برند.
ماموران امنيتي تلفن منزل خانواده ي کمانگر را مسدود کرده و ايشان را تهديد کرده اند که در صورت وجود هرگونه ارتباط تلفني (تلفن همراه) بازداشت خواهند شد. (خبرگزاري هرانا – 23/2/89)
The Interior Minister announced that the Hijab and Chastity Plan will be carried out.
“The methods of carrying out the Council of Cultural Revolution law has been announced to the relevant systems”, he said in an interview.
“The State Security Forces will seriously deal with groups who spread corruption in an organized manner”, he added
طرح عفاف و حجاب اجرا مي شود
وزير کشور از اجرايي شدن طرح عفاف و حجاب خبر داد.
وزير کشور در مصاحبه با خبرنگار واحدمرکزي خبر افزود: راهکارهاي اجراي اين قانون شوراي انقلاب فرهنگي به دستگاههاي اجرايي ابلاغ شده است.
وزير کشور تصريح کرد: نيروي انتظامي باگروههايي که بهصورت سازمانيافته اشاعه فساد ميکنند به جدي برخورد خواهد کرد. (سايت تابناك – 23/2/89)
A number of syndicate activists of the Tehran Bus Union who gradually came back to work from November 2009 have not been paid their salaries after months of work and in some cases, have even been threatened with expulsion.
The head the Tehran and Suburbs Bus Company, Hossein Bijani refuses to pay their wages. The real name of this person is Ardashir Moghimpour. He is a colonel in the Revolutionary Guards Corps but uses the alias Hossein Bijani for business work
حقوق فعالين سنديکايي شرکت اتوبوس راني تهران ماه ها است که پرداخت نشده است تعدادي از فعالين سنديکاي شرکت اتوبوس راني تهران از آذرماه به مرور به سرکار خود بازگشتند ولي عليرغم گذشت چندين ماه از پرداخت حقوق آنها خوداري ميکنند و حتي در بعضي از موارد آنها را تهديد به اخراج ميکنند.
فردي که از پرداخت حقوق کارگران ممانعت ميکند حسين بيژني مدير عامال شرکت اتوبوس راني تهران و حومه ميباشد. نام اصلي اين فرد سرهنگ پاسدار اردشير مقيم پور ميباشد ولي در شرکت اتوبوس راني و مکاتبات اداري آن از نام مستعار حسين بيژني استفاده ميکند. (سايت فعالين حقوق بشر و دمکراسي در ايران - 23/2/89(
Security forces tell family of executed female prisoner that she cannot be buried in Muslim cemetery
Four days after the execution (of five political prisoners in Evin Prison), security forces refuse to hand over their bodies to their families. One of the family members of Shirin Alamhouli (executed female political prisoner) said that Shirin’s home is under siege by security force and friends and other relatives are not allowed to go to her home.
“Four days after the executions, security forces have confiscate the cellphones of (Shirin Alamhouli’s) family in Tehran and they have been told that these people (executed political prisoners) were moharebs (wagers of war with God) and have to be buried somewhere far away from cemeteries where Muslims are buried”, this person added
ماموران امنيتي:اجساد اعدام شدگان بايد در مکاني دور از قبرستان مسلمانان دفن شوند
پس از گذشت چهار روز از اعدامها، نيروهاي امينيتي در مقابل تحويل دادن اجساد اين افراد به خانوادههايشان مقاومت ميکنند.
يکي از اقوام شيرين علمهولي به خبرنگار رهانا گفت: خانه پدري شيرين علم هولي توسط نيروهاي امنيتي لباس شخصي محاصره شده و رفت و آمد مردم و ديگر بستگان را ممنوع کردهاند.
وي همچنين خاطر نشان کرد: با گذشت چهار روز از اعدامها، موبايلها را از اعضاي خانواده در تهران گرفتند و به آنان گفتهاند که اين افراد محارب و در جاي ديگر دور از قبرستان مسلمانان دفن خواهند شد. (رهانا – 22/2/89)
According to reports, three days after the execution of Farzad Kamangar (political prisoner), judicial officials still refuse to hand over the body of this teacher and other executed political prisoners to their families. On the third day that the Kamangar family gathered outside Evin Prison, security forces attempted to arrest Saltaneh Rezayi (mother), Mehrdad Kamangar (brother), Suror (sister in law), Shirin Kamangar (sister) and Javid Kamangar (15 year old nephew). But attempts for their arrest were met with resistance from the people on the scene and the members of the Kamangar family were removed from the scene by these people.
تلاش براي بازداشت تمام اعضاي خانواده ي کمانگر
بنا به اطلاع گزارشگران هرانا، پس از گذشت بيش از سه روز از اعدام فرزاد کمانگر، مقامات قضايي هم چنان در خصوص تحويل پيکر اين معلم جان باخته و باقي اعدام شدگان کارشکني مي کنند؛ در همين رابطه صبح امروز در سومين روز حضور خانواده ها در مقابل زندان اوين، نيروهاي امنيتي براي بازداشت سلطنه رضايي(مادر فرزاد)، مهراد کمانگر(برادر فرزاد)، سرور(همسر مهرداد کمانگر)، شيرين کمانگر(خواهر فرزاد) و جاويد کمانگر(برادر زاده ي ۱۵ ساله ي فرزاد) تلاش کردند.
اما تلاش ماموران براي بازداشت اين خانواده به دليل مقاومت و دخالت مردم حاضر به نتيجه نرسيد و اعضاي خانواده توسط مردم حاضر به بيرون از صحنه منتقل مي شوند. (هرانا – 22/2/89)
Arsalan Abdi, a Qazvin International University student was sentenced to 9 and a half years of prison.
Arsalan, a master’s degree student of constructional engineering, was sentenced to 9 and half years of prison by Judge Salavati in a court of first instance. This student activist was arrested on Ashura (December 27, 2010) before the clashes and even the demonstrations and is still in Evin Prison. Security forces have threatened his family into silence to the extent that after two months of detention, he is still denied a lawyer and phone calls and visits with his family.
Some time after his arrest, security forces raided his fiancé’s home in Qazvin and confiscated her personal items. His fiancé was detained in Evin prison for 17 days without any charges and was interrogated and psychologically tortured to confess and write against her best friends and university classmates. Abdi’s two sisters were also arrested and used as a pressure tool against him. These pressures were to the extent that when faced with his refusal to accept bogus charges, Abdi’s interrogators threatened that they would rape and sexually abuse his fiancé and sisters.
ارسلان ابدي، دانشجوي دانشگاه بين المللي امام خميني قزوين به 9 سال و نيم حبس تعزيري محکوم شد.
به گزارش دانشجونيوز، ارسلان ابدي دانشجوي مقطع کارشناسي مهندسي عمران دانشگاه بين المللي قزوين در دادگاه بدوي از سوي قاضي صلواتي به 9 سال و نيم حبس تعزيري محکوم شد. اين فعال دانشجويي در روز عاشورا پيش از بروز هر نوع درگيري و حتي شکل گرفتن تجمعي دستگير شده و همچنان در زندان اوين بسر مي برد. ماموران امنيتي با تهديد خانواده ي وي آنان را وادار به سکوت نموده اند تا آنجا که 2 ماه پس از از دستگيري همچنان از حق داشتن وکيل و تماس تلفني و ديدار با خانواده ي خود محروم بود.
گفتني است مدتي پس از بازداشت وي ماموران به خانه ي شخصي نامزد او در قزوين يورش برده و وسايل شخصي اش را ضبط کردند و نامزد وي مدت 17 روز بدون هيچ گونه تفهيم اتهامي در زندان اوين بسر برد و تحت بازجويي و شکنجه هاي رواني براي اعتراف و تک نويسي عليه دوستان صميمي و هم دانشگاهيانش قرار گرفت. همچنين 2 خواهر ارسلان نيز بازداشت و از آنان به عنوان اهرمي براي فشار رواني بر وي استفاده مي شد تا آنجا که هر نوع امتناع از پذيرش اتهامات دروغين با برخورد سخت بازجويان و تهديد آنان به تجاوز و هتک حرمت نامزد و خواهران وي همراه مي شد. (دانشجونيوز – 22/2/89)
A number of Shiraz University students have received heavy disciplinary sentences including expulsion from this university. On the eve of the anniversary of the 10th presidential elections of the Islamic Republic which was the scene of widespread protests, well known students activists Kazem Rezayi, Abdoljalil Rezayi, Hamdollah Namjou, Ismail Jalilvand, and Eunice Mirhosseini, were expelled from Shiraz University. Alma Ranjbar, Hadi Alamli were also sentenced to exile from this university by the Disciplinary Committee of the Ministry of Science (Ministry of Higher Education). University officials have illegally refused to allow Arash Roostayi and Mohsen Zarin Kamar to graduate despite having finished all their courses. The reason behind the expulsion of all these students is political and they did not have any academic related problems
اخراج فعالين دانشجويى دا نشگاه شيراز
تعدادى از دانشجويان دانشگاه شيراز با احكام سنگين اخراج و تبعيد مواجه شدند. در آستانه سالگرد دهمين دوره انخابات رياست جمهوري، كه نتايج آن با اعتراضات گسترده همراه بود، كاظم رضايي، عبدالجليل رضايى ، حمدالله نامجو، اسماعيل جليلوند و يونس مير حسينى از فعالين شناخته شده در دانشگا شيراز با حكم سنگين اخراج از دانشگاه مواجه شدند. گفتنى است كه آلمارنجبر و هادى الم لى نيز از سوى كميته انضباطى وزارت علوم به تبعيد از دانشگاه شيراز محك وم شده اند. آرش روستايى و محسن زرين كمر نيز در حاليكه تمامى واحدهاى درسى خود را گذارنده اند، با كارشكنى مسئولين دانشگاه، تا كنون موفق به اخذ فارغ التحصيلى نشده اند. لازم به ذكر است كه اخراج تمامى اين دانشجويان به دلايل سياسى بوده است و اين دانشجويان مشكل آموزشى نداشتند. (روشنگري – 22/2/89)
The death sentence of political prisoner Jafar Kazemi was upheld in a court of review on April 26, 2010 without it first being referred to the Supreme Court. From April 26, Ms. Ghanavi, his lawyer and his family constantly visit this court branch to receive the written confirmed sentence to appeal to the Supreme Court but they are told to come back the next day or to request an appeal from the Supreme Court without the written order. On the other hand, the Supreme Court refuses to accept their appeal without the written order. This is while the time they have to appeal the sentence is nearing its end.
One of the head interrogators of the Ministry of Intelligence nicknamed Alavi told Kazemi in an interrogation before he was sentenced to death that ‘a number of people are supposed to be victimized for the government and your name came out of the hat and its not important for us if it is you or someone else’. One of the main reasons behind the death sentence for Jafar Kazemi is the presence of his son is in Camp Ashraf in Iraq and his interrogator, Alavi, has constantly reminded him of this.
Jafar Kazemi was arrested on September 18, 2009 after an attack by intelligence agents and was transferred to cellblock 209 in Evin Prison where he was kept in a solitary cell under severe physical and mental torture for more than 74 days. He was then transferred to cellblock 350 in Evin Prison. Kazemi was a political prisoner in the 80’s and was jailed from 1981 to 1970 and subjected to brutal torture.
ايران حكم اعدام زنداني سياسي به وكيل جهت اعتراض به ديوان عالي نمي دهد
بنابه گزارشات رسيده به فعالين حقوق بشر و دمکراسي در ايران،دادگاه انقلاب اصل حکم جنايتکارانه اعدام که عليه زنداني سياسي جعفر کاظمي صادر شده است را در اختيار وکيل و خانواده اش قرار نمي دهد تا آنها نسبت به اين حکم ضد بشري اعدام در ديوان عالي کشور اعتراض کنند.
زنداني سياسي جعفر کاظمي در 6 ارديبهشت ماه بدون ارجاع پرونده وي به ديوان عالي کشور در شعبه 36 دادگاه تجديد نظر توسط فردي به نام احمد زرگر حکم اعدام وي تاييد گرديد.از روز 6 ارديبهشت ماه تاکنون خانم غنوي وکيل زنداني سياسي محکوم به اعدام جعفر کاظمي و خانواده اش بطور مستمر به اين شعبه مراجعه مي کنند و خواستار گرفتن حکم تاييد شده براي اعتراض به آن در ديوان عالي کشور هستند ولي هر بار که مراجعه مي کنند به آنها گفته مي شود که روز بعد مراجعه نمايند و يا اينکه بدون حکم به ديوان عالي کشور جهت اعتراض مراجع کنيد. اما ديوان عالي کشور از پذيرفتن اعتراض خانم غنوي وکيل آقاي کاظمي به دليل نبودن اصل حکم خوداري مي کند. درحاليکه زمان تعيين شده براي اعتراض رو به پايان است.
از طرفي ديگر فردي با نام مستعار علوي سربازجوي وزارت اطلاعات در بند 209 زندان اوين هنگامي که زنداني سياسي جعفر کاظمي را تحت بازجوئي و شکنجه هاي وحشيانه جسمي و روحي قرار ميداد. قبل از محاکمه خطاب به وي گفته بود: "قرار است تعدادي براي حکومتمون قرباني بشند حالا يکيش هم، قرعه به اسم تو افتاده به خاطر اين براي ما مهم نيست تو باشي، اون باشه..."
يکي دلايل اصلي صدور حکم اعدام براي اين زنداني سياسي حضور فرزندش در قرارگاه اشرف در عراق مي باشد و اين موضوع را بارها سربازجوي وزارت اطلاعات علوي روي آن تاکيد کرده بود.
لازم به يادآوري است که زنداني سياسي محکوم به اعدام جعفر کاظمي روز 27 شهريور ماه با يورش مامورين وزارت اطلاعات دستگير و به بند 209 زندان اوين منتقل شد او بيش از 74 روز در سلولهاي انفرادي بند 209 تحت بازجوئي و شکنجه هاي روحي و جسمي طاقت فرسا قرار داشت سپس به بند 350 زندان اوين منتقل گرديد.آقاي کاظمي از زندانيان سياسي دهۀ 1360 مي باشد او از سال 1360 تا اواخر سال 1369 در زندان بسر برد و تحت شکنجه هاي وحشيانه جسمي و روحي قرار داشت. (فعالين حقوق بشر و دمکراسي در ايران – 22/2/89)
Reports say that the sanitary state of the women’s cellblocks in Evin Prison is very poor.
In phone calls with their families, some political prisoners have said that all the female cellblocks especially section 4 are in very poor sanitary conditions and lice, women’s related diseases and throat infections are on the rise. Many of these diseases have become so chronic in some of the female prisoners that their bodies have become immune to the antibiotics.
Warm water has also been cut off and these prisoners are forced to shower with cold water.
According to these prisoners, prison officials do not take any measures to treat the ill women and their constant protests to this issue have so far been futile.
Prisoners are also faced with a lack of nourishment and the prison shop has put limitations to provide them with food. This is while the prison food is not enough and lacks quality but they are not allowed to purchase their needs from the prison shop with their own money. The prison shop usually does not have the prisoner’s needs.
Female prisoners have weak immune systems because of the lack of nutrition which results in constant illnesses.
According to reports from inside Evin Prison, a few nights ago, a female prisoner in the quarantine section of Evin Prison died as a result of a ruptured appendix because she was not given medical treatment and not taken to the infirmary on time.
From 10 pm to 7am when all the cell and block doors are shut, agents have no control over the condition of prisoners and if they have illnesses or any other problems no one is able to receive medical attention in this timeframe
شيوع بيماري در ميان زنان زنداني در زندان اوين
وضع بهداشتي بندهاي زنان در زندان اوين از نظر بهداشتي کاملا بد و غيربهداشتي گزارش شده است.
برخي از زندانيان سياسي زن در تماس با خانواده هاي خود گفته اند که در همه بندهاي زنان بويژه اندرزگاه چهار وضعيت بهداشت بسيار نامناسب است و حتي بيماري هايي از قبيل شپش و عفونت هاي زنانگي و همچنين گلو دردهاي چرکين رواج پيدا کرده است .بسياري از اين بيماري ها در برخي از زنان به قدري مزمن شده است که به آنتي بيوتيک ها نيز مقاومت پيدا کرده اند. چند روزي است که آب گرم نيز براي حمام کردن وجود ندارد و همه زندانيان زن با آب سرد حمام مي کنند.
به گزارش کلمه و به گفته زنان زنداني مسوولين زندان نسبت به مداواي اين بيماران اقدام نمي کنند و اعتراض هاي پي در پي زندانيان زن نيز تاکنون اثري نداشته است.
زندانيان زن همچنين از نظر مواد غذايي نيز دچار مضيقه شديد هستند و فروشگاه زندان براي ارائه موادغذايي به آنان محدوديتهاي زيادي دارد.در حالي که غذاي زندان ناکافي و بدون کيفيت است است ، دست کم به آنان اين اجازه داده نمي شود که مواد غذايي مورد نياز خود را با پول شخصي خود از فروشگاه زندان خريداري کنند .فروشگاه زندان نيز معمولا خالي از مواد مورد نياز زندانيان است .
زندانيان زن به خاطر تغذيه نامناسب ،دچار نقص سيستم ايمني شده اند و به همين دليل مرتب بيمار مي شوند.
براساس گزارش هاي دريافتي از داخل اوين ،چند شب پيش يک زنداني زن در قرنطينه اوين به علت ترکيدگي آپانديس درگذشت که علت ان عدم رسيدگي ماموران به وي و نرساندنش به بهداري اوين گزارش شده است.
از ساعت ۱۰ شب تا ۷ صبح که درهاي سلول ها و بندها بسته مي شود ، ماموران هيچ کنترلي بر وضعيت زندانيان ندارند و اگردچار بيماري و يا مشکلي بشوند ،ماموران نظارتي بر آنها ندارند و در چنين ساعت هايي کسي قادر به رساندن کمک هاي پزشکي به زندانيان نيست. (کلمه – 22/2/89)
According to reports, after the execution of five political prisoners, riot police in Evin Prison took revenge on protesting prisoners and brutally beat them to prevent the spread of protests.
The severity of the attack and the suppression was so high that some prisoners in cellblock 350, the special clerical cellblock 500, and cellblocks 7 and 8 became unconscious and there are reports of probable deaths. According to this report, agents prevent the injured prisoners from being taken to the infirmary.
All the phone lines in Evin were also cut off while in the past few days political prisoners Isa Saharkhiz, Tabarzadi, Davoud Soleimani, Rasoul Bodaghi, Mehdi Mahmoudian and Dr. Rafiei were transferred to Gohardasht Prison and Pardis Prison in Karaj. From the beginning of the (Iranian) New Year, some prisoners including Ayatollah Borujerdi who reported events inside prison to the outside were barred from visits. These pressures have been carried out to prevent the flow of news from prison especially reports on the critical and restive state of this prison.
وضعيت اضطراري در اوين بعد از اعدام پنج هموطن زنداني
به گزارش دريافتي ، بعد از جنايت بي شرمانه مستبدين ديني در اعدام پنج فرزند آزاده ايران زمين، مامورين ضد شورش اوين اقدام به تسويه حساب با زندانيان معترض نموده و آنها را به شدت مورد ضرب و شتم قرار دادند تا از گسترش دامنه اعتراضات در زندان جلوگيري شود.
شدت تهاجم و سركوب به حدي بوده است که منجر به بيهوشي و احتمالا کشته شدن برخي از زندانيان در بند 350، بند 500 ويژه روحانيت و بندهاي 7 و 8 زندان اوين شده است . اين گزارش ها حاکيست ، مامورين سرکوبگر مانع از انتقال مجروحين به درمانگاه زندان مي شوند.
قطع كامل تلفن هاي اوين در حاليست كه طي روزهاي اخير آقايان عيسي سحرخيز، مهندس طبرزدي، داود سليماني، رسول بداغي، مهدي محموديان و دکتر رفيعي به زندانهاي رجائي شهر و پرديس كرج منتقل شده و از شروع سال جديد نيز، برخي محكومين از جمله آيت الله بروجردي كه اخبار داخل زندان را به بيرون گزارش مي دادند، ممنوع الملاقات شده اند. اين فشارها براي جلوگيري از تبادل اخبار به ويژه ارسال گزارش از اوضاع بحراني و متشنج کنوني زندان صورت گرفته است. (آژانس خبري كوروش – 22/2/89)
After Farhad Vakili, a Kurd political prisoner was taken from cellblock 350 to an unknown location last Saturday and hanged along with four other political prisoners on Sunday, political prisoners in cellblock 350 who had lost their cellmate, mourned their loss which led to reaction from the head of this cellblock, Bozorgnia.
According to reports, after this reaction, these 180 political prisoners protested and refused to get food, announcing a hunger strike.
Because of this protest and on orders of the head of Evin Prison, Sedaqat, the process for the disbanding of cellblock 350 has started and political prisoners will once again be transferred to cellblock 7 and 8 in Evin Prison and Gohardasht Prison in Karaj to be put among ordinary criminals.
A prisoner arrested after the presidential elections who was taken to cellblock 8 said in phone call that at least 50 others from 350 were transferred since this morning to cellblock 7 and 8 and Gohardasht Prison in Karaj
بند 350 زندان اوين منحل شد
پس از آنکه روز شنبه ي گذشته فرهاد وکيلي زنداني سياسي کرد از سالن سياسي بند 350 (زير زمين) به مقصدي نامعلوم انتقال يافته و سپس روز يکشنبه به همراه 4 زنداني سياسي ديگر اعدام گرديد، روز گذشته زندانيان سياسي 350 که هم بند خود را از دست داده بودند اقدام به سوگواري نمودند که اين عمل با واکنش بزرگ نيا، رئيس بند وابسته به وزارت اطلاعات بند 350 مواجه مي شود.
بنا به اطلاع گزارشگران هرانا، در پي اين واکنش جمعيت 180 نفري زندانيان سياسي اقدام به اعتراض و تحويل نگرفتن غذا نموده، اعلام اعتصاب غذا مي نمايند.
بر اساس اين اعتراضات و به دستور صداقت رئيس زندان اوين روند انحلال بند سياسي 350 آغاز شده و زندانيان سياسي مجددا به صورت پراکنده در ميان مجرمان عادي، به اندرزگاههاي 7 و 8 زندان اوين و نيز زندان رجايي شهر کرج انتقال مي يابند.
يکي از زندانيان حوادث پس از انتخابات رياست جمهوري دهم که به اندرز گاه 8 انتقال يافته طي تماسي از اين اندرزگاه از انتقال حداقل 50 نفر از بند 350 به اندرز گاههاي 7 و 8 و زندان رجايي شهر از صبح امروز خبر داد. (خبرگزاري هرانا - 21/2/89)
Hadi Aravand, a death row prisoner in Sari Prison was killed under torture.
The head of this prison has claimed that he committed suicide with a sheet but the forensics doctor said he died after being choked.
The signs and bruises from torture were clearly evident all over his body to the extent that one of his hands was broken and his back was injured. There was also a 1 cm cut around his neck which cancels the probability of suicide. A person close to him has announced that the cuts around his wrists show how much pressure he was under while dying.
“Hadi was transferred from his cell on April 30 at about 5 pm and a few hours later, his injured and wounded body was at the Sari Hospital”, this person added.
According to the forensics doctor, his feet were crossed and shackled while his hands were tied from behind while he was killed and he did not have any opportunity to commit suicide. In this position, he was choked with a plastic strap which was placed around his neck.
According to other prisoners, since the arrival of a new warden named Abedi, there were four instances of suspicious deaths in this prison in the past 7 months which shows the bad conditions under which prisoners are kept in Sari Prison.
Hadi Aravandi, 23, was sentenced to death and would have been executed three months from now. He committed murder in a street fight on March 19, 2008 and was buried last Sunday in the cemetery in Surak which is a few kilometers from Sari
قتل يک زنداني توسط ماموران زندان ساري
هادي اراوند، متهم محکوم به اعدام در زندان ساري هفته گذشته زير شکنجه ماموران زندان به قتل رسيد.
رييس زندان مدعي خودکشي وي با ملحفه است، اما پزشکي قانوني خفگي را علت مرگ ميداند.
آثار و کبودي شکنجه در همه قسمتهاي بدن هادي اراوند ديده ميشد؛ به طوريکه يکي از دستها شکسته بود و پشتش هم زخمي بود. دور گردن هم به عمق يک سانتيمتر بريده بود؛ که امکان خودکشي را از بين ميبرد. يکي از آشنايان وي با اعلام اين مطالب به خبرنگار رهانا اضافه ميکند که البته بريدگي مچ دست و پا بيانگر اين است که چقدر در حال مرگ به وي فشار وارد شده است.
وي در ادامه گفت: هادي روز جمعه ۱۰ ارديبهشت، حول و حوش ساعت ۵ از بندش به بيرون منتقل شد و ساعتي بعد جسد مجروح و زخمياش در بيمارستان امام ساري بود.
طبق تائيد پزشکي قانوني در هنگام مرگ پاها به صورت ضربدري و دست ها ازپشت بسته بودند و امکان هيچ گونه خودکشي وجود نداشت و در اين حالت بست پلاستيکي را به گردنش انداختند و آن را کشيدند که باعث خفگي و در نهايت مرگ اين زنداني شده است.
بنا به گفته زندانيها از زمان ورود رئيس جديد زندان «عابدي» در ۷ ماه گذشته زندان ساري شاهد ۴ مورد مرگ مشکوک بوده است که نشان دهندهي وضعيت بد زندان ساري است
هادي اراوند، ۲۳ ساله، از زندانيهاي محکوم به اعدام بوده است که سه ماه به اجراي حکماش باقي مانده بود. وي در ۲۹ اسفند ۸۶ در نزاع خياباني مرتکب قتل شده بود و روز يکشنبه هفته قبل در آرامگاه شهر سورک در چند کيلومتري ساري به خاک سپرده شد. (رهانا – 21/2/89)
Abdolreza Qanbari was arrested in his home in Pakdasht on January 4, 2010 and was taken to Evin Prison’s notorious cellblock 209.
He was forced to sign a confession in ‘constant’ interrogations while under ‘pressure’. He was only allowed to answer yes or no to his interrogator’s questions. This is while according to those close to this political prisoner he was in Pakdasht on Ashura (December 27, 2009) and a number of his neighbors have born witness to this…
Hamid Babayi, his lawyer, has not been able to examine his case after going to the court in Evin Prison two times and this is while according to previous arrangements, a trial was held for him in the 36th branch of the review court headed by Zargar on April 27.
Abdolreza Qanbari was a university professor, an employer of the Education Ministry and the author of five books…
He is currently in cellblock 350 along with Rasoul Bodaghi, Omid-Ali Mehrnia and Mohammad Davari, three other teachers.
After promises given to Qanbari regarding his release from prison, he was summoned before his initial court session was to be held (Jan. 29, 2010) and was encouraged to give an interview in the presence of Prosecutor Dolat Abadi, Judge Salavati and his interrogator. This political prisoner was told that ‘reading this text is in your favor and will lead to your release’.
The next day (Jan. 30, 2010), after the interview in front of the camera, the initial trial was held and he was sentenced to death
گزارشي از پرونده عبدالرضا قنبري، معلم محکوم به اعدام
عبدالرضا قنبري در روز ۱۴ ديماه در منزل شخصياش در پاکدشت بازداشت و راهي بند ۲۰۹ زندان اوين شد.
وي در بازجوييهاي «مکرر و پرفشار» مجبور به امضاي اعتراف شد. او در جواب بازجو تنها قادر به گفتن بلي يا خير بوده است. اين در حاليست که به گفته نزديکان اين زنداني سياسي، او در روز عاشورا در پاکدشت حضور داشته و در اين باب عده اي از ساکنين محل نيز گواهي ميدهند...
حميد بابايي وکيل اين زنداني سياسي در پي دو بار حضور در دادسراي اوين هنوز موفق به مطالعه پرونده نشده است و اين در حاليست که بنابر قرار قبلي، سه شنبه ۷ ارديبهشت دادگاه تجديد نظر وي در شعبه ۳۶ به رياست قاضي زرگر برگزار شده است.
عبد الرضا قنبري استاد دانشگاه و کارمند آموزش و پرورش و نويسنده پنج جلد کتاب است...
در حال حاضر وي به همراه سه معلم ديگر به نامهاي رسول بداغي، اميدعلي مهرنيا و محمد داوري در بند ۳۵۰ به سر ميبرد.
بعد از وعدههايي که به عبدالرضا قنبري مبني بر آزادي داده شد، در همان پرونده، روز قبل از دادگاه بدوي (9/11/88) احضار شد و در حضور دادستان دولت آبادي و قاضي صلواتي و بازجو، تشويق به انجام مصاحبهاي شد که از طرف ايشان تنظيم شده بود. به اين زنداني سياسي گفته شد: «ايراد اين متن به نفع تو خواهد بود و موجبات آزادي تو را فراهم مينمايد.»
بعد از اخذ مصاحبه و فيلمبرداري، روز بعد (10/11/88) دادگاه بدوي تشکيل و وي محکوم به اعدام شد. (كميته گزارشگران حقوق بشر – 20/2/89)
Iran arrest mother and sister of hanged female political prisoner
Security forces arrested the mother and sister of Shirin Almahouli, a Kurd political activist who was hanged on May 9, 2010. They were arrested on the morning of May 11 in their home in the town of Maku.
According to reports, they did not know about the execution of Shirin as of yesterday evening.
خواهر و مادر شيرين علمهولي بازداشت شدند
صبح امروز سه شنبه 21 اردي بهشت ماه، خواهر و مادر شيرين علم هولي، از فعالين سياسي کرد اعدام شده در نوزده اردي بهشت ماه، در منزل شان در ماکو توسط ماموران امنيتي بازداشت شدند.
بنا به اطلاع گزارشگران هرانا، اين در حالي است که آنها از اعدام شيرين تا عصر ديروز اطلاعي نداشتند. (هرانا – 21/2/89)
Executed political prisoner said he was innocent in letter from prison
Letter written by Ali Heidarian, who was hanged on May 9, 2010 in Evin Prison:
I am Ali Heidarian. I was born on September 23, 1979. I lived in Sanandaj. I was arrested on the evening of August 19, 2006 by a number of plain clothes agents and was taken to an unknown location…
The interrogations started before I was actually charged with a crime. The interrogator had not finished his question when the person next to him put a shocker to the sensitive parts of my body like my face, ears and tip of my fingers and demanded that I answer without even a moment of hesitation. I was forced to answer questions, some of which I did not have time to understand, dozens of times just to prevent the electric shocks.
But this did not satisfy them and the interrogator ordered for them to bring out the whip and take my clothes off. I was stripped and laid on the ground with my hands shackled behind my back. Another person had put his foot on my shoulder and was pushing my hands upwards and I could not make the smallest move. One of them folded the whip to increase the pain and whipped me from head to toe…
Suddenly one of them pinched my nails with the tool in his hand, pressed and pulled out my nail which caused so much pain, incomparable to what I had felt before…
The next day, a medic they trusted came to examine the effects of the torture on my body. He took off my clothes and wrote down a few sentences with shaky hands, a pale complexion and terrified eyes after seeing the injuries and bruises from the flogging, electric shocks and beatings I had received…
The fact that I believed I was innocent and had not carried out any illegal act was the only thing that gave me hope among all my hardships…
After about 18 months of detention, I was summoned to the 30th branch of the Revolutionary Court and in a trial which lasted less than 10 minutes without considering the minimum judicial procedures, I was sentenced to death on charges of membership in the Kurdistan Worker's Party in Turkey. A Party that was founded in Turkey and none of its members had received the death sentence even in their own country. When I asked the judge for evidence for such a charge he answered that the sentences for political cases are issued by security institutions ‘and I just carry out orders’!
This is the story of a death row (prisoner).
رنج نامه علي حيدريان كه در 19 ارديبهشت ناجوانمردانه اعدام شد
من علي حيدريان هستم. در اول مهر ماه سال 1358 در سنندج به دنيا آمدم. ساکن سنندج بودم و در همان شهر زندگي ميکردم.
در سال 1385 در غروب بيست و هشتمين روز مرداد ماه همان سال توسط چند نفر لباس شخصي دستگير شده و به مکاني نامعلوم منتقل شدم...
بازجويي بدون تفهيم هيچ اتهامي شروع شد، هنوز سوال بازجو تمام نشده، شخص کناري با وارد کردن شوک الکتريکي به نقاط حساس بدن مثل صورت، گوش و نوک انگشتان ميخواست که بدون حتي يک ثانيه درنگ به سوالش پاسخ دهم. ده ها بار بوسيله شوک الکتريکي مجبور ميشدم به سوالاتي که حتي بعضي از آنها را متوجه نشده بودم فقط براي در امان ماندن از شوک پاسخ بدهم.
اما اين کارها نيز آنها را ارضا نکرده و بازجو دستور داد تا چوب شلاق را آورده و لباس هايم را از تن دربياورند. بدون لباس و عريان بر روي زمين خوابانده شدم، دستهايم از پشت دستبند زده شده بود. شخص ديگري پايش را روي کتفم گذاشته و دست هايم را به طرف بالا فشار ميداد به گونه اي که نميتوانستم کوچک ترين حرکتي بکنم. يکي از آنها شلاق را براي تشديد درد وارده، دولا کرد و از نوک پا تا فرق سرم را با ضربات سنگين شلاق نوازش ميداد...
ناگهان يکي از آنها با وسيله اي که در دستش بود، ناخن هاي انگشت دست را در ميان آن قرار داده و با فشار بر روي ناخن ها و کشيدن آن به سمت جلو چنان دردي ايجاد ميکرد که تمامي دردهاي قبلي ام در مقابل آن اصلا قابل اهميت نبود...
روز بعد که پزشک مورد اعتمادشان جهت انجام معاينه عمومي و بررسي تاثيرات شکنجه، لباس ها را از تنم در آورد با ديدن جراحات وارده و کبودي هاي ناشي از شلاق و ضربات شوک و مشت و لگد با رنگي پريده و دستاني مرتعش و چشماني وحشت زده، جملاتي را بر روي يک صفحه کاغذ يادداشت کرد ...
اعتقاد به بيگناهي و عدم ارتکاب عملي غير قانوني تنها موضوعي بود که در ميان تمام سختي هاي موجود موجي از مسرت و اميدواري در قلبم ايجاد کرده بود...
با گذشت حدود 18 ماه از تاريخ دستگيري به شعبه 30 دادگاه انقلاب احضار شده و در دادگاهي که کمتر از 10 دقيقه طول کشيد بدون رعايت بديهي ترين اصول آئين دادرسي به اتهام عضويت در حزب کارگران کردستان ترکيه به اعدام محکوم شدم.
حزبي که در ترکيه تاسيس شده و حتي در آن کشور هم براي هيچ يک از اعضاي آن حکم اعدام صادر نشده است، وقتي مستندات و دلايل صدور چنين حکمي را از قاضي دادگاه جويا شديم اينگونه پاسخ داد که احکام پرونده هاي سياسي توسط نهادهاي امنيتي صادر مي شود و من فقط دستور ابلاغ شده را اجرا کردم!
اين است سرگذشت يک محکوم به اعدام
Human Rights and Democracy Activists in Iran
Intelligence agency threatens mother of hanged political prisoner
According to reports, interrogators of the Ministry of Intelligence have subjected the family of Mehdi Islamian (hanged on May 9, 2010 along with four other political prisoners in Evin Prison) to pressure and threats to prevent them from disclosing their plight.
A Ministry of Intelligence interrogator called Mehdi Islamian’s mother on the evening of Sunday May 9, only a few hours after the execution of her son while she was mourning the loss of her loved one at home. He threatened her and said that she was not to answer her telephone and was not to talk to the media and human rights organizations. The interrogator told this mourning mother that she should not call any organization and should not cry over the phone. If someone from Iran or outside of the country calls her, she should not talk and no one else should talk either.
According to this report, Islamian’s mother has still not been able to get the body of her son for burial and has only received empty promises.
Mehdi Islamian was hanged even while his case was still being reviewed and his death sentence has not been confirmed by the court of review. His lawyer, Mr. Bahramian, never received a court order confirming his death sentence from this court. They even denied him a last visit with his mother.
Mehdi Islamian is the second son of this family to be executed. His brother Mohsen Islamian, 21, was hanged in Shiraz in May 2009. Their mother was banned from holding a mourning ceremony for him and she was not even allowed to engrave his real name on his grave.
تهديدات بازجويان وزارت اطلاعات عليه خانواده هاي اعدام شدگان 19 ارديبهشت
بنابه گزارشات رسيده به "فعالين حقوق بشر و دمکراسي در ايران" فشارها و تهديدات بازجويان وزارت اطلاعات عليه خانواده زنده ياد مهدي اسلاميان براي جلوگيري از افشاي جنايتي که بر عليه اين خانواده روا داشته شده است ادامه دارد. .
غروب روز يکشنبه 19 ارديبهشت ماه در حالي که چند ساعتي از اعدام فرزندش نمي گذشت و در سوگ جانکاه دومين جگر گوشه اش نشسته بود و بر عليه اين همه جنايت فرياد بر مي آورد .يکي از بازجويان وزارت اطلاعات در آن شرايط سخت و جانکاه با مادر داغدار مهدي اسلاميان تماس مي گيرد و شروع به تهديد کردن او مي کنند که نبايد به تلفنها پاسخ دهد،نبايد به رسانه و سازمانهاي حقوق بشري از جنايتي که برآنها روا داشته اند حرفي بزند. بازجوي مربوطه به مادر داغدار مهدي اسلاميان گفت:با هيچ ارگاني تماس نداشته باشيد و پشت تلفن گريه نکنيد،اگر کسي از ايران و خارج کشور تماس گرفت نکنه حرف بزنيد،هيچ کس حرف نزند،افکارش ضد نظام بود،حواستون باشه،اصلا با هيچ کس حرف نزنيد،همه چيز تمام شده و همچنين تهديدات مختلف ديگر بر عليه اين خانواده داغدار روا داشته شد.
از طرفي ديگر پيگيري اين مادر داغدار براي گرفتن پيکر فرزندش تا به حال بي نتيجه بوده است و با وعده و وعيد ها مواجه است.
زنده ياد مهدي اسلاميان در حالي اعدام شد که پرونده او هنوز در دادگاه تجديد نظر تحت بررسي بود و حکم اعدام او در دادگاه تجديد نظر تاييد نشده بود. وکيل او آقاي بهراميان که پرونده وي را پيگيري مي کرد هيچ حکمي دال بر تاييد حکم اعدام او در دادگاه تجديد نظر دريافت نکرده بود.همچنين خانواده و زنده ياد مهدي اسلاميان هيچ اطلاعي مبني بر تاييد حکم اعدام در دادگاه تجديد نظر نداشتند.آنها حتي آخرين ديدار را از مادر دردمندش سلب کردند.
لازم به يادآوري است مهدي اسلاميان دومين فرزند اين خانواده است که اعدام مي شود محسن اسلاميان 21 ساله در ارديبهشت ماه 1388 در شيراز اعدام شد. مادرآنها از برگزاري مراسم عزاداري منع شد و حتي به او اجازه داده نشد که نام واقعي فرزندش محسن بر آرامگاهش نوشته شود و ناچار بود نام ديگري بر آرامگاه او بنويسد. (فعالين حقوق بشر ودمكراسي در ايران – 21/2/89)
Committee of Human Rights Reporters
Amnesty condemns Iran hanging of militants
Amnesty International on Tuesday condemned Iran's execution of five militants, saying they had not received fair trials and that some of them had been tortured.
‘We condemn these executions which were carried out without any prior warning. Despite the serious accusations against them, the five were denied fair trials. Three of the defendants were tortured and two forced to confess' under duress,' Malcolm Smart, director for the Middle East and North Africa, said in a statement.
‘They were then executed in violation of Iranian law, which requires the authorities to notify prisoners' lawyers in advance before carrying out executions,' Smart added.
On Sunday, Iran executed the five after convicting them of bombing government offices and a gas pipeline to Turkey.
The five included a Kurdish woman, Shirin Alamhouli, and four others identified as Farzad Kamangar, Ali Heidarian, Farhad Vakili and Mehdi Eslamian…
Smart said 'these latest executions appear to be a blatant attempt to intimidate members of the Kurdish minority and other critics and opponents of the government in the runup' to the June 12 anniversary of last year's disputed presidential election,' Smart said. (AFP May 11, 2010)
Death row teacher confessed under duress
Abdolreza Qanbari was arrested in his home in Pakdasht on January 4, 2010 and was taken to Evin Prison’s notorious cellblock 209.
He was forced to sign a confession in ‘constant’ interrogations while under ‘pressure’. He was only allowed to answer yes or no to his interrogator’s questions. This is while according to those close to this political prisoner he was in Pakdasht on Ashura (December 27, 2009) and a number of his neighbors have born witness to this…
Hamid Babayi, his lawyer, has not been able to examine his case after going to the court in Evin Prison two times and this is while according to previous arrangements, a trial was held for him in the 36th branch of the review court headed by Zargar on April 27.
Abdolreza Qanbari was a university professor, an employer of the Education Ministry and the author of five books…
He is currently in cellblock 350 along with Rasoul Bodaghi, Omid-Ali Mehrnia and Mohammad Davari, three other teachers.
After promises given to Qanbari regarding his release from prison, he was summoned before his initial court session was to be held (Jan. 29, 2010) and was encouraged to give an interview in the presence of Prosecutor Dolat Abadi, Judge Salavati and his interrogator. This political prisoner was told that ‘reading this text is in your favor and will lead to your release’.
The next day (Jan. 30, 2010), after the interview in front of the camera, the initial trial was held and he was sentenced to death.
عفو بين الملل اعدام 5 فعال مبارز را محكوم كرد
عفو بين الملل روز سهشنبه اعدام 5 فعال مبارز را محكوم كرد و گفت آنها از دادگاه منصفانهاي برخوردار نبوده و بعضي از آنها شكنجه شده بودند.
مالكوم اسمارت Malcolm Smart مدير قسمت خاورميانه و آفريقاي شمالي سازمان عفو بينالملل طي بيانيهاي گفت ” ما اين اعدامها را كه بدون اطلاع قبلي صورت گرفته, محكوم ميكنيم. به رغم اتهامات جدي عليه آنها, اين 5 نفر از محاكمه عادلانهاي برخوردار نبودند. 3 نفر از آنها شكنجه شده و از دو نفر ديگر نيز تحت فشار اعتراف گرفته شده بود ”....
پنج نفر اعدام شده شامل يك زن كرد به نام شيرين علم هولي و چهار نفر ديگر به نامهاي فرزاد كمانگير, علي حيدريان, فرهاد وكيلي و مهدي اسلاميان معرفي شدهاند....
مالكوم اسمارت مدير قسمت خاورميانه عفو بين الملل گفت ” اعدام هاي اخير بنظر ميرسد تلاش پر سر وصدائي براي مرعوب ساختن اعضاي اقليت كردي و منتقدين و مخالفان اين دولت در روزهاي باقيمانده ” براي سالگرد انتخابات بحث برانگيز رياست جمهوري سال قبل باشد.... (خبرگزاري فرانسه- 21/2/89)
According to credible reports, Kurd political prisoner Aziz Mohammadzadeh who was sentenced to death in a court in Saqez on charges of membership in a Kurd opposition party and acting against national security has probably died under torture while on a hunger strike. He had gone on a hunger strike in protest to his sentence. Security forces in Saqez have transferred him to an unknown location and there has been no news on his whereabouts for months despite constant pursuits by his family.
All relevant government institutions have denied the existence of such a prisoner in their detention centers and this has led to serious concerns for his family and there is high chance of his death under torture.
Aziz Mohammadzadeh, 26 is from the town of Baneh and was arrested on October 13, 2009 by security forces in this city and taken to the Baneh Detention Center. He was transferred to Saqez Prison after 3 months of severe torture
احتمال كشته شدن يک زنداني سياسي زير شكنجه ؛ کمپين دفاع از زندانيان سياسي و مدني
گفتني است و بنا به منبع موثقي كه خبر را براي كمپين فرستاده كه به احتمال زياد ، عزيز محمد زاده در زير شكنجه هاي وحشيانه اطلاعات و در عين اعتصاب غذا جان خود را از دست داده است كه در پي اين خبر ستاد مركزي كمپين در پي پيگري اين خبربوده و از طرفي ديگر تاكنون همه ارگانهاي حكومتي و مربوط به اين پرونده از وجود چنين پرونده و زنداني سياسي محكوم به اعدام در زندانهاي خود اعلام بي خبري و سرباز ميزند كه اين امر موجب نگراني شديد خانواده و اطرافيان وي گرديده و از اين رو احتمال کشته شدن وي زير شکنجه هاي ماموران اطلاعات وجود دارد.
شايان ذكر است عزيز محمد زاده فرزند علي و 26 سال سن دارد.و اهل شهر بانه که در تاريخ 21/7/ 1388 توسط نيروهاي امنيتي اين شهر دستگير و به بازداشت گاه شهر بانه منتقل ميشود که بعد از 3 ماه آزار و شکنجه هاي شديد به زندان شهر سقز انتقال داده شد. (كمپين دفاع از زندانيان سياسي و مدني - 20/2/89)
The Iranian regime executed Shirin Alamhouli, a female Kurd political prisoner on the dawn of May 19, 2010 in Evin Prison. Shirin was told that if she gave interviews on state-run television to ’confess’ against herself she would not be executed, but she refused to cooperate with the regime.
Shirin was born in 1981 in a village near Maku and was arrested in 2008 by agents of the Revolutionary Guards Corps. She was tortured in an unknown location for the first 25 days of her incarceration.
Her death sentence was announced to her lawyer on January 3 but her case investigation in the court of first instance was not legal and therefore her lawyer filed for an appeal.
In a letter dated May 2, 2010, Shirin wrote about the torture she was subjected to in prison.
This letter reads in part:
“I was jailed for three years which meant that I had spent three years of my life, two of which I was without a lawyer, behind the metal bars of Evin prison. I was jailed for two years in a state of limbo and without a detention order. They would not answer my contestant pleas about my undetermined state and in the end, they sentenced me to death.
They have told me to deny the fact that I am a Kurd so I say that if I were to do such a thing, it would be like denying myself”.
Shirin addressed her interrogator and judge and wrote: “In the time that you interrogated me I could not even speak your language and I only learned Farsi from my friends in prison in the last two years. But you interrogated and tried me with your own language and issued a sentence for me. This is while I did not clearly understand what was going on around me and could not defend myself.
The tortures I was subjected to give me nightmares. My pain and suffering from the tortures are with me everyday. The blow that I received on my head has led to injuries in my head. Sometimes I have severe pain. My headaches are so severe that I black out and do not know what is going on around me for hours and I get nose bleeds from the pain until I gradually come to again”.
The tortures and pressures subjected to Shirin in prison have also affected her eyesight.
“They have asked me to cooperate with them so that I would not be executed. I do not know what cooperating with them means when I have nothing more to tell them. As a result, they have asked me to repeat what they tell me and I have refused. The interrogator said: We wanted to release you last year, but because your family did not cooperate with us, it led to this. The interrogator has admitted that I am only a hostage in their hands and they will keep me and execute me to reach their goals, but they will never release me. Shirin Alamhouli – May 3, 2010
نامه اي از شيرين علم هولي، زنداني محکوم به اعدام : من گروگانم
شيرين علم هولي، متولد خرداد ۱۳۶۰ از روستاي ديم قشلاق در حوالي ماکوست. وي در ارديبهشت ۱۳۸۷ توسط سپاه پاسداران در تهران دستگير شد. ۲۵ روز اول بازداشت خود را در مکاني نامعلوم و تحت شکنجه شديد جسمي و رواني گذراند.
حکم اعدام در ۱۳ دي ماه به وکيل وي، ابلاغ شد، اما روند بررسي پرونده در دادگاه بدوي خارج از اصول قانوني بوده است. به همين منظور درخواست تجديدنظر در حکم صادره را به دادگاه ارائه شد.
شيرين علم هولي در نامه يي به تاريخ ۱۲ ارديبهشت ۸۹ برخي از شکنجه هايي را که بر او اعمال شده را بازگو کرده است.
در اين نامه آمده است:
« دوران زندانم وارد سه سالگي خود شده است، يعني سه سال زندگي زجر آور پشت ميله هاي زندان اوين، که دو سال از آن دوران زندان را بلاتکليف بدون وکيل و بدون وجود داشتن حکمي مبني بر قرار بازداشتم را گذراندم. در مدت بلاتکليفيم روزهاي تلخي را در دست سپاه بهسر بردم و بعد از آن هم دوران بازجويي هاي بند ۲۰۹ شروع شد. بعد از دوران ۲۰۹ بقيه مدت را در بند عمومي گذراندم. به در خواستهاي مکرر من براي تعيين تکليفم پاسخ نميداند. در نهايت حکم ناعادلانه اعدام را برايم صادر کردند...»
«به من ميگويند بيا و کرد بودنت را انکار کن، پس ميگويم: اگر چنين کنم خودم را انکار کرده ام.»
و خطاب به بازجو و قاضي جنايتکارش نوشت: در آن زمان که من را بازجويي ميکرديد حتي نميتوانستم به زبان شما صحبت کنم و من در طي دو سال اخير در زندان زنان، زبان فارسي را از دوستانم آموختم، اما شما با زبان خود بازجوييم کرديد و محاکمه ام کرديد و حکم را برايم صادر کرديد. اين در حالي بوده که من درست نميفهميدم در اطرافم چه ميگذرد و من نميتوانستم از خود دفاع کنم.
شکنجه هايي که عيله من به کار گرفته ايد، کابوس شبهايم شده، درد و رنجهاي روزانه ام در اثر شکنجه هاي که شده بودم با من روزي را سپري ميکنند. ضربهاي که در دوران شکنجه به سرم وارد شده، باعث آسيب ديدگي در سرم شده است. بعضي از روزها دردها ي شديد هجوم مياورند. سر دردهايم آنقدر شديد ميشود، که ديگر نميدانم در اطرافم چه ميگذرد، ساعتهايي از خود بيخود ميشوم و در نهايت از شدت درد، بينييم شروع به خونريزي ميکند و بعد کم کم به حالت طبيعي برميگردم و هوشيار ميشوم.»
شيرين علم هولي در اثر شکنجه هايي که بر او وارد شد، دچار ضعف بينايي شده بود.
«امروز ۱۲ ارديبهشت ۸۹ است (۲/۵/۲۰۱۰ ) و دوباره بعد از مدتها مرا براي بازجويي به بند ۲۰۹ زندان اوين بردند و دوباره اتهامات بي اساس شان را تکرار کردند. از من خواستند، که با آنها همکاري کنم تا حکم اعدامم شکسته شود. من نميدانم اين همکاري چه معني دارد، وقتي من چيزي بيشتر از آنچه که گفته ام براي گفتن ندارم. در نتيجه آنها از من خواستند تا آنچه را که ميگويند تکرار کنم و من چنين نکردم. بازجو گفت: ما پارسال ميخواستيم آزادت کنيم اما چون خانواده ات با ما همکاري نکردند به اينجا کشيد. خود بازجو اعتراف کرد که من فقط گروگاني هستم در دست آنها و تا به هدفهاي خود نرسند مرا نگاه خواهند داشت، يا در نتيجه اعدام خواهم شد، اما آزادي هرگز»
شيرين علم هولي- 13/2/89 ( آژانس ايران خبر – 17/2/89)
Prison officials refuse to hand over bodies of executed political prisoners to family in fear of protests
Evin Prison officials refused to hand over the bodies of five political prisoners who were executed yesterday in this prison, to their families.
According to reports, the families of these prisoners went to the Revolutionary Court and Evin Prison requesting the bodies of their loved ones but Prison and Court officials brought up security reasons not to hand over the bodies saying that they have to consider the circumstances. Officials said that until further notice and until it is determined that the bodies can be handed over without any problems they will not give the bodies for burial.
Prison officials told Farzad Kamangar’s family to only take his personal items but his family refused and stressed on receiving his body.
The family of Shirin Alamhouli, another executed political prisoner, have also not been able to receive their daughter’s body despite being referred to the Behesht Zahra Cemetery and the Kahrizak Coroners
خودداري مسولان زندان از تحويل اجساد زندانيان سياسي اعدام شده به خانواده ها
مسولان زندان اوين با ذکر دلايل امنيتي از تحويل اجساد 5 زنداني سياسي اعدام شده روز گذشته در اين زندان، به خانواده ها خودداري مي کنند.
بنا به اطلاع گزارشگران هرانا خانواده هاي زندانيان سياسي اعدام شده با مراجعه به دادگاه انقلاب و زندان اوين خواستار تحويل گرفتن اجساد فرزندان خود شدند اما مسولان دادگاه انقلاب و زندان اوين با ذکر دلايل امنيتي و لزوم در نظر گرفتن شرايط عنوان داشته اند تا اطلاع ثانوي و تشخيص بدون مشکل بودن تحويل اجساد! از تحويل دادن آنان خودداري خواهند کرد.
مسولان زندان به خانواده کمانگر پيشنهاد کرده اند که فعلا فقط وسايل فرزاد کمانگر را تحويل بگيرند اما اين خانواده ضمن خودداري از تحويل گرفتن وسايل بر لزوم تحويل پيکر فرزند خود تاکيد کرده اند.
همچنين خانواده شيرين علم هولي، ديگر زنداني سياسي اعدام شده در روز گذشته عليرغم ارجاع به بهشت زهرا و پزشکي قانوني کهريزک کماکان همچون ساير خانواده ها موفق به دريافت پيگر اين زنداني نشده است. (خبرگزاري هرانا- 20/2/89)
The Kurdistan Communications Company cut off cell phone and internet lines to prevent protest gatherings in Sanandaj and Kamyaran.
قطع خطوط تلفن همراه و اينترنت در سنندج و کامياران
اداره مخابرات استان کردستان براي جلوگيري از شکل گيري تجمعات اعتراضي در شهر هاي سنندج و کامياران اقدام به قطع خطوط تلفن همراه و اينترنت نمود.
بنا به اطلاع گزارشگران هرانا، صبح امروز اداره مخابرات استان کردستان اقدام به قطع خطوط تلفن همراه و اينترنت در شهرهاي سنندج و کامياران نمود. (خبرگزاري هرانا – 20/2/89)
Iran arrests family members of executed political prisoners gathered outside Evin Prison
The families of (5) executed political prisoners who had come from cities outside Tehran to gather outside Evin Prison to receive the bodies of their loved ones for burial were arrested and handcuffed and taken to Evin Prison
بازداشت شرم آور خانواده هاي زندانيان سياسي اعدام شده
خانواده هاي زندانيان سياسي اعدام شده كه از شهرستانهاي كردستان در مقابل زندان اوين تجمع كرده بودند و براي تحويل گيري اجساد عزيزان خود پافشاري ميكردند,درمقابل زندان اوين دستگير و با دست بند به داخل اوين منتقل گشتند. (آژانس ايران خبر - 20/2/89)
Iran News Agency
Government agents beat protesting students in Beheshti University
According to reports, after Ahmadinejad left the Abu-reihan Hall in Beheshti University following his surprise visit to this university, agents of the Protection Department attacked and beat protesting students. These forces had cut off the university dormitory’s internet lines from the night before to prevent the spread of this news
ضرب و شتم دانشجويان معترض توسط مزدوران حراستي
به گزارش خبرنگارآژانس ايران خبـــــــربعد از خروج احمدي نژاد ازسالن ابوريحان دانشگاه بهشتي ( ملي ), مامورين سركوبگر حراست به دانشجويان معترض حمله كرده و شروع به كتك زدن و ضرب و شتم آنها نمودند. جهت جلوگير ي از انتشار اخبار از شب قبل اينترنت خوابگاه دانشگاه بهشتي را قطع كرده بودند. (آژانس ايران خبر - 20/2/89)
Executed political prisoner were under pressure to request amnesty from Khamenei
An analysis of the experience of political prisoners in the last few years in Iran shows that putting political prisoners and prisoners of conscience under pressure to write letters requesting amnesty from Khamenei has been the policy of intelligence agent interrogators for years. Despite knowing that many of those on death row are innocent, they do this to satisfy some officials of the Islamic Republic.
“You get to the point where you are forced to write the letter. If you don’t, your execution is certain. It is very hard to know that you will be executed and not write the letter”, a former political prisoner explained.
Khalil Bahramian, Farzad Kamangar’s lawyer said, “Farzad was also innocent. His interrogator had admitted to his innocence but wanted Farzad to write a letter requesting amnesty from Khamenei something that Farzad refused to do”.
“If he wrote the letter, it meant that he had actually done something wrong”, the lawyer of this executed political prisoner added.
Farhad Vakili, another political prisoner who was executed with him was also pressured to write a letter to Khamenei to request amnesty. But he refused and told his wife and friends that he would rather be executed than write such a letter.
زندانيان سياسي اعدام شده تحت فشار براي نوشتن نامه درخواست عفو به خامنه اي بررسي تجربه زندانيان سياسي سال هاي اخير ايران نشان مي دهد که تحت فشار قرار دادن زندان سياسي و عقيدتي براي نوشتن نامه عفو به رهبري ، سال هاست که سياست و روش بازجوهاي وزارت اطلاعات است . آنها با اين که مي دانند بسياري از کساني را که محکوم به اعدام کرده اند ، بي گناه هستند ، اما براي راضي کردن برخي از مقامات جمهوري اسلامي دست به چنين کاري مي زنند . يکي از زندانيان سياسي سال هاي دور در اين باره توضيح مي دهد :" شما را به جايي مي رسانند که مجبور به نوشتن اين نامه شويد . اگر ننويسيد اعدام حتمي است . بسيار سخت است که بداني اعدام مي شوي و نامه را هم ننويسي ."
همچنان که خليل بهراميان وکيل فرزاد کمانگر توضيح داد و گفت :" فرزاد نيز بي گناه بود . بازجويش هم به اين موضوع اعتراف داشت . اما مي خواست که فرزاد براي رهايي از اعدام نامه عفو به رهبر جمهوري اسلامي بنويسد . "کاري که فرزاد حاضر به انجام آن نشد . اگر مي نوشت به مفهوم اين بود که کاري کرده و جرمي را مرتکب شده است .
فرهاد وکيلي نيز که صبح روز يکشنبه 19 ارديبهشت ماه ، در زندان اوين اعدام شد ، بارها توسط بازجوهايش تحت فشار قرار گرفته بود که براي رهايي از اعدام ، نامه عفو به رهبري بنويسد . اما او از نوشتن اين نامه خودداري کرد . يکي از نزديکانش اين را مي گويد .او به همسرش و دوستانش گفته بود ترجيح مي دهد اعدام شود اما هرگز چنين نامه اي ننويسد . (سايت راي ما کجاست – 20/2/89)
Misagh Yazdan Nejad was arrested in August 2007, after taking part in a memorial ceremony which was held on the 19th year anniversary of the massacre of political prisoners in 1988. He was subsequently tried at the 15th branch of the Revolutionary Court and sentenced to 13 years in prison. In recent days, the 36th branch of the Appeals Court upheld the initial court’s ruling.
According to HRADI, the 23-year-old Payam Nour University student, was arrested at his home in August 2007 his by agents from the Intelligence Ministry and taken to ward 209 of Evin Prison, where he spent the next 6 months of his detention. He was then moved to ward 350, before being finally exiled to Rajai-Shahr prison in Karaj.
Last year, Yazdan Nejad, who suffers from a series of severe illnesses, was granted a medical leave. He was abruptly taken from his hospital bed as he was being prepared to undergo surgery, and returned to ward 4 of Rajai-Shahr prison where he remains to this day.
یید حکم ۱۳ سال حبس میثاق یزدان نژاد در دادگاه تجدید نظر
رهانا: میثاق یزدان نژاد از دستگیر شدگان مراسم نوزدهمین سالگرد قتل عام زندانیان سیاسی سال ۱۳۶۷ است که در روزهای اخیر حکم ۱۳ سال زندان او که توسط رئیس شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب صادر شده بود در شعبه ۳۶ دادگاه تجدید نظر مورد تایید قرار گرفت.
به گزارش فعالین حقوق بشر و دموکراسی، میثاق یزدان نژاد ۲۳ ساله، دانشجوی رشته مترجمی پیام نور است که در تاریخ ۱۹ شهریور ماه ۱۳۸۶ با مراجعهی مامورین وزارت اطلاعات دستگیر و به سلولهای انفرادی بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شد و بیش از ۶ ماه در بند ۲۰۹ به سر برد.
پس از ۶ ماه او را به بند ۳۵۰ زندان اوین منتقل کردند و سپس به دستور رئیس زندان اوین و رئیس بند ۳۵۰ به زندان گوهردشت کرج منتقل شد.
وی از بیماریهای حاد رنج می برد و سال گذشته هنگامی که برای عمل جراحی به بیمارستان منتقل شده بود در آخرین لحظات از تخت بیمارستان خارج
The main cities Kamyaran (Farzad Kamangar's home town) , Mahabad, Marivan, Bookan and Sannadaj , people and workers and the Bazar have gone on strike.
Following a distributed statement rallying for General Stike in the Kurdish province, the Interiror Ministry has called for Red Alert of security in the security forces.
Intimidation and Execution are Reprehensible
We are mourning a teacher whose gear were those of chalks and pens. One who
taught kids who many put their heads hungry on the pillows at nights. His crime
was standing for human rights. A crime that, for the last one hundred years, has
sent many into their graves and put many families in sorrow. In the last four
years, many national and international organizations had condemned the
imprisonment of Farzad Kamangar and more importantly had called for impartial
and legal examination of his case. Representatives from international
organizations had asked several times to be able to send delegations in order to
visit him in prison; the requests which never were accepted.
His family,
sadly, did not have the right and the chance to see him in his last moments.
These executions are happening at a time when our people have always and every
where denounced violence in any of its manifestations.
Iranian and world
labor movement have lost a teacher who did not even stop in prison to learn and
to teach. We convey our condolences in loosing Farzad to the Kamangar family and
his class counterparts all over the world.
As we have reiterated several
times in the past, we call for elimination of death penalty and consider the
sentences by the illegal courts as void and invalid and call for the release of
all civic movement prisoners including Messes. Madadi and Osaloo.
Wishing for the spread of peace and justice throughout the world
Tehran and Municipality Vahed Bus Workers Syndicate
May 2010
“YOU ARE FORBIDDEN TO WRITE!”
I still remember when they first separated us from each other during our childhood when we played, only because you were a girl. You left the game with teary eyes and I still crave to sit and watch you as we play student and teacher.
My Dearest, this inattentive student in your classroom, in the midst of the tumultuous nationwide security scheme, is still craving to hold your hands in public while mumbling forbidden words of love and flashing many smiles, much like our childhood days. It is as if your childhood playmate does not feel the passing of years. It is as if they have not carried out all these projects to separate men from women.
Your childhood playmate is craving for equality in the decades of much oral and written warnings, handcuffs, courtrooms, and black veils. It is as if he doesn’t know that in a century where people of your gender are traversing space and are hugging the stars, we have [religious] men who wear green and dictate the type of shoes you must wear and measure the tightness of your pants to ensure the security of your land!
Your calm childhood playmate never grew up. Here, from behind the prison walls, he is craving the narrow alleys of the warm and quiet summers of our town, while the residents were all asleep. He is waiting for another opportunity to come to you as a guest where you will share your plate of watermelons with him.
My dearest, these days, your playmate is terribly wanting to get away- as if he still doesn’t know that you have reached the age when you can receive inheritance! As if he doesn’t want to believe that some women are awaiting their stoning sentences. He doesn’t want to believe that in a world where thoughts, rights, freedom, dignity, humanity, and the motherland are on sale, a woman still does not own her own body.
By the way, how did all this inequality and separation begin?
Did it begin when Eve’s “ferocious craving” led her to ignore God’s orders and chose Earth as a place of her suffering? Or was it when for the first time a little girl let her hair loose in the wind? The wind ran through her hair and took with it the secrets of her loose hair from town to town and whispered them in the ears of the mountains and the trees. Did this “great travesty” cause the wrath of the tribe? Maybe not! When the spring water saw the reflections of a beautiful little girl in itself and fell in love with her and whispered about her beauty in her ears? And the river, mesmerized, told of this love story to the seas. Maybe all these stolen glances did not go down well with the “men of honour” who grounded the little girl in her home.
Or was it that when we shook hands with nine year old angels, the foundation of our beliefs were destroyed? And the traditions were used as a justification to make you a second class citizen.
Or no, maybe when your beautiful smell took me, your playmate, to the back alleys of my memories and chased my childhood friend Sara in order to find traces of love in the first glances and the last tears. Clashing with the unwritten “laws of nature”, we became [religious] strangers to each other.
I don’t know. I don’t know where it all started. But in my dreams, I whisper a thousand times the unfinished sentence that I was supposed to recite to you at our first dawn together- at a time when you were going to stare into my eyes with your ever innocent look and I would be mesmerized and tell you, “Congratulations on becoming a woman.”
They didn’t let us see each other even one last time. Now, from behind prison bars, I am not able to see the grandeur of the love of life in your eyes. While under their heavy and watchful eyes, you are still squeezing your little doll as a sign of your love and faithfulness to your childhood playmate, and you are not denying your love.
But now, as a sign of gratitude for the thousands of years of being a woman and as a sign of gratitude to thousands of memories and unfulfilled dreams, I join the “Campaign for Equality for Women” with a single signature: one signature to honor your womanhood and being a women.
Sara’s childhood playmate,
Farzad Kamangar
Infectious Prisoners ward
Rajai Prison of Karaj, Iran
February 10, 2008
Translation: Tour Irani Persian2English.com
از تو نوشتن قدغنآن
نازنین؛
دانش آموز حواس پرت کلاس تو، حالا در هنگامه طرح امنیت اجتماعی به مانند کودکی ها، هوس گرفتن دستهای تو در انظار عموم و واژه های قدغن شده عشق و لبخند به سرش زده است. همبازی کودکی تو انگار نه انگار سالها گذشته و دهها طرح برای جدا کردن زن و مرد از هم اجرا شده است. او تازه در دهه تذکر شفاهی و کتبی و دستبند و دادسرا و چادر سیاهها، حال و هوای برابری به سرش زده، گویا نمی داند در قرنی که هم جنس های تو کهکشانها را تسخیر کرده و ماه و زحل و ناهید را در آغوش گرفته اند، در سرزمین تو نوع پاشنه کفش و سایز پاچه شلوار و رنگ لباسهای تو را مردان لباس سبز تعیین میکنند تا مبادا امنیت جامعه به خطر بیفتد.
همبازی آرام تو، انگار نه انگار که بزرگ شده، اینجا از پشت دیوارهای زندان دلش هوای کوچه های خلوت تابستانهای گرم شهرمان را کرده، آنگاه که همه خوابند و کوچه در سکوت. تا در فرصتی پیش تو بیاید و او را مهمان کنی و بشقاب هندوانه ات را با او قسمت کنی.
نازنین؛
همبازی تو این روزها، دلش بدجوری هوایی شده، گویا هنوز نمی داند تو تازه به حق ارث از امول منقول و غیرمنقول رسیده ای!، گویا نمی خواهد باور کند که چند زن در انتظار حکم سنگسار به سر می برند. نمی خواهد باور کند در دنیایی که عقیده، فکر، حق، آزادی، شرافت، انسانیت و وطن فروخته میشود زن هنوز مالک تن خود نیست.
راستی این همه نابرابری و جدایی از کجا آغاز شد؟
از آن زمان که حوا با “ویاری عصیانگونه” به امر و نهی خدایش پشت پا زد و زمین را برای رنج کشیدن انتخاب نمود؟
یا از آن زمان که برای اولین بار دخترکی موهایش را به دست باد، این هرزه هرجائی سپرد و او دستی از سر هوس به گیسوانش کشید و راز پریشانی موهای دخترک را کوی به کوی به گوش کوه و درخت نجوا کرد و این “معصیت عظما” سبب خشم قبیله بر او گشت؟
یا نه، از آن زمان که چشمه قامت زیبای دخترکی را در خود دید و غافل از این گناه کبیره عاشق دخترک شد و در وصف او آوازی در گوش رود زمزمه کرد و رود نیز مست و زنگی از حدیث عاشقی چشمه، داستان را به دریا گفت و این دزدیده دیدن ها به “غیرت مردانه تاریخ” برخورد و دخترک را خانه نشین کرد؟
یا آن زمان که دست دادن با فرشته های نه ساله، ستون اعتقاداتمان را ویران کرد، سنتها و روایات توجیحی گشت برای جنس دوم بودن تو؟
یا نه، شاید آن هنگام که “عطر خوش تو”، من همبازی کودکیت را به کوچه های خلوت خاطرات کشاند تا به دنبال سارای کودکیهایش ردی از عشق را در اولین نگاه و آخرین اشکت پیدا کند و این گونه به “قانون نانوشته طبیعت” برخورد و ما نامحرم به هم گشتیم.
نمیدانم… نمیدانم… از کجا آغاز شد؟
اما من هنوز در سودای رویاهای خود روزی هزاربار جمله ناتمامی را که قرار بود در اولین سپیده مشترک با هم بودنمان به تو بگویم بر زبان دارم، آن زمان که تو با آن نگاه معصومانه همیشگی ات در چشمانم بنگری و من سرمست از این نگاه به تو بگویم: “دوشیزه دوشین، بانو شدنت مبارک”¹.
اما افسوس نگذاشتند حتی برای آخرین بار همدیگر را ببینیم تا من از پشت میله های زندان شکوه و عشق زندگی را در چشمانت بخوانم در حالیکه تو زیر نگاههای سنگینشان هنوز عروسک کوچکت را به نشانه پایبندی و دلبستگی به همبازی ات در دست میفشاری و عشقت را انکار نمی کنی.
اما اکنون به پاس تحمل هزاران سال رنج و نابرابری های زن بودن
به پاس هزاران خاطره و رویای ناتمام
با یک امضا به کمپین برابری برای زنان می پیوندم، “یک امضا به پاس زن بودن و زن ماندنتان”
همبازی کودکیهای سارا
فرزاد کمانگر
بند بیماران عفونی زندان رجایی شهر کرج
۲۱ بهمن ۱٣٨۷
۱- شعری از دوست شاعرم کاک بیژن مارابی