Iran Weekly HR report 12 April:Inhumane treatment and cruel punishments

Rajayi Shahr Prison agents severely beat prisoners, throw 11 in solitary

There are reports that in the past few days, Special Guards Forces in Cellblock 1, Hall 2 in Rajayi Shahr Prison in Karaj beat a large number of prisoners and transferred 11 of them to solitary cells. According to reports, the Special Guards Forces severely beat prisoners in cellblock 1 in this prison for what it called ‘not following prison rules’. After this incident, 11 prisoners were transferred to solitary cells. Notably, all of these prisoners were severely beaten and some of them had fractured limbs but were thrown in solitary without any medical treatment. Prison officials cut off all telephones in this cellblock for two days. (Human Rights Activists in Iran – Apr. 4, 2011)

Families of detained Tabriz protesters beaten outside of prison

After security forces beat the families of dozens of prisoners who were arrested in a gathering to protest the destruction of Orumieh Lake, the streets around Tabriz Prison became the scene of anti-government slogans and clashes with security forces. This unrest was the result of the lack of answers by the judiciary regarding 70 people who were attacked, beaten and arrested in the Orumieh Lake protests. They were protesting the inability of the government in protecting the environment in Orumieh. (Pars Daily News – Apr. 5, 2011)

Iran sentences political activist to 3 years of prison and 75 lashes

According to reports, the sentence for political activist Javad Vafayi was announced to him. He was sentenced to three years of prison and 75 lashes by Judge Qaderi, the head of the second branch of the Hamedan Revolutionary Court. The date on his sentence was February 27, 2011 but was announced to him on April 3. According to this report, this political activist was charged with ‘insulting the leader’, ‘insulting the president’, ‘inviting members of a dissident group to a speech’, ‘providing and distributing publications’, and ‘having satellite channels (in his home)’. (Jaras Website – Apr. 9, 2011)

Prison Prison Condition

Political prisoner banned from calling family for last 4 months According to reports, there have been no reports on the condition of political prisoner Arjang Davoudi for the last 4 months. The last time Davoudi had a visit with his family was December 2, 2010. He has been banned from any kind of visit from that date on. He has also been denied the right to call his family. His family has had no information about his condition for more than 4 months. After his telephones were cut off, his wife was summoned to the Intelligence Agency where she was interrogated and threatened for a long time. She was threatened that if she told anyone that she did not have any information about her husband, she will have to face the consequences. Political prisoner Arjang Davoudi has been transferred to Hall 12, cellblock 4 in Gohardasht Prison where he is kept in complete isolation with dozens of other political prisoners. Since political prisoners were transferred to this cellblock, all their communications with their families were cut off including telephone calls, and in person visits. Some prisoners are even banned from having visits from behind glass partitions with their families. (Human Rights and Democracy Activists in Iran – Apr. 5, 2011)

Intelligence Agency orders a ban on visitation rights of political prisoners

According to a list given by the Ministry of Intelligence interrogators to the Tehran Prosecutor, a group of political prisoners in Evin and Rajayi Shahr Prison have been denied in person visits since last (Persian) year. According to reports, this list is actually an order by the Ministry of Intelligence to the Tehran Prosecutor and includes the names of a number of political prisoners in Evin and Rajayi Shahr Prison. Some of these prisoners have been permanently banned from in person visits while others have been banned from this minimum right in monthly periods. According to this list, only a few political prisoners are allowed in person visits every month. Some prisoners have also been periodically banned from both in person visits and visits from behind glass partitions with their families… The families of political prisoners have to go to the office of the Tehran Prosecutor multiple times to get permission to visit their loved ones where they are treated improperly and are sometimes insulted by the employees of this office. This is while according to the Prison Organization Regulations, visiting prisoners is not subject to getting permission from the Prosecutor or any other person. (Kalameh Website – Apr. 5, 2011)

Father of jailed blogger says his son is in critical condition but is denied medical treatment

Jailed blogger and human rights activist Hossein Ronaqi Maleki, who is in critical condition because of kidney problems in Evin Prison is still being denied a medical leave and medical treatment. His family who visited him in prison today has said that his condition is deteriorating. “Every week that we see him in prison, his condition is worse than before”. “We went to see the Judicial and prison officials like we have in the past two or three months asking for a medical leave but no one answers us”, his father said. “They do not let Hossein receive any medical attention and we do not know what else we can do”. “We go to Tehran every week to visit him and we are worried that his health might be in danger under these conditions. His kidneys are infected and doctors have said that he has to undergo surgery as soon as possible, but they do not allow this”. Maleki was arrested on December 13, 2009 in his father’s home and was transferred to Evin Prison. He was under physical and mental pressure for 10 months in the solitary cells of cellblock 2A run by the RGC in Evin Prison. He was sentenced to 15 years of prison in an unclear legal process by the Revolutionary Court. His sentence was upheld by the court of review and he is currently in cellblock 350 in Evin Prison. (Kalameh Website – Apr. 5, 2011)

No Visits, Phone Calls, or Information Says Wife of Political PrisonerIn an interview with the International Campaign for Human Rights in Iran, Narges Mohammadi, the wife of author and political activist Taghi Rahmani expressed concern about her husband’s conditions. “Taghi called home on 28 March. During the one-minute phone call, he greeted me and asked how we were. He said ‘they won’t let me talk’ and said goodbye. For the past several Thursdays, I have been going to Evin Prison to see whether I can visit him, but it has not been possible. We have no news of him, and I’d like to express both my concern and my objection about this situation. I have no news of Taghi’s detention conditions, nor about his case’s judicial process, because we have no contact with each other,” Mohammadi told the Campaign. “I have gone to the Prosecutor’s Office several times, to no particular end. I mean, I still don’t know the reason for my husband’s arrest, what his situation is, and where in the process his case is. I continue to object to the events that took place during the night of my husband’s arrest. In fact, my first letter to the Prosecutor’s Office was about the way my husband was arrested, the way forces entered my home illegally, and the way they treated me. Breaking the door to a home without a judicial order and snatching someone from his home has no legal justification,” said Mohammadi, who is the spokesperson for the Defenders of Human Rights Center. “I really hope all the bad events of the past couple of years would come to an end this year. I have two small children. Last year was a hard year for me. First I was arrested, and then my husband. There has been a lot of psychological pressure on my children, and I am not the only one in such circumstances. There are many others like me. I hope to see this conduct corrected through ethical and legal behavior, for us to see better days in Iran and to be able to live our lives. We only want to live peacefully with our families. My children miss their father and they are not old enough for me to explain to them where he is,” said Mohammadi. Taghi Rahmani, journalist, author, and political activist, has spent one third of his life in prison. He was arrested on 9 February 2011, after security forces broke the door to his home and stormed his residence without a warrant. (International Campaign for Human Rights in Iran – A[r. 7, 2011)

Prison sentence Student activist sentenced to 2 years of prison for ‘acting against national security’

On Saturday, April 9, student activist Nader Ahsani was summoned to the 28th branch of the Revolutionary Court to receive his two year prison sentence. This student activist and his sister were arrested on February 8, 2010 after security forces violently raided their home. He was transferred to cellblock 209 in Evin Prison and underwent physical and mental torture during interrogations. He was released 14 days later because of international pressure. On February 12, 2011, the 28th branch of the Revolutionary Court headed by Mohammad Moqiseh tried him on charges of acting against national security, propagating against the government, and assembling and conspiring against the government among other charges. This is while he was a conscript when arrested. (Human Rights and Democracy Activists in Iran – Apr. 9, 2011)

Iran sentences Kurd civil rights activist to 4 years of prison

Hamed Seif Panahi, a political and civil rights activist in Sanandaj, who was transferred to the Central Sanandaj Prison while in critical condition one month ago was sentenced to four years of prison on charges of participating gatherings in support of families of political prisoners in Sanandaj and cooperating with a Kurd dissident party. He is currently in in the Central Sanandaj Prison. He is a political activist in the Nayser region in Sanandaj and has been arrested by security and intelligence forces three times before this. About two months ago, agents of the Ministry of Intelligence raided his home and arrested him. He was taken to the Intelligence Detention Center. (Campaign in Defense of Civil and Political Prisoners – Apr. 10, 2011)

قتل خودسرانه

۳ تبعه افغان توسط نيروي انتظامي در سلماس کشته شدند

تعدادي از اتباع افغان در مرز ايران و ترکيه، هدف تيراندازي مستقيم نيروهاي انتظامي ايران قرار گرفته که در پي آن ۳ تن از ايشان کشته شدند. بنا به اطلاع گزارشگران هرانا، خبرگزاري حقوق بشر ايران، روز شنبه، سيزدهم فروردين ماه سال جاري گروهي مسافر افغاني که قصد خارج شدن از ايران به قصد ترکيه را داشتند در نواحي مرزي ايران و ترکيه مورد تيراندازي نيروهاي انتظامي اين شهرستان قرار گرفتند. اين اتفاق در نواحي مرزي روستاي بروشخوران از توابع سلماس رخ داده که در پي آن سه نفر در دم کشته و دو نفر نيز به شدت زخمي شدند. اين در حاليست که وضعيت زخمي‌ها نيز وخيم گزارش شده است. (هرانا – 14/1/90)

اعمال ضد بشري و مجازاتهاي بيرحمانه

قطع عضو, شلاق, شكنجه, تحقير و توهين

ضرب و شتم شديد و انتقال يازده تن از زندانيان رجايي شهر به انفراديخبر‌ها حاکي از آن است که طي روزهاي اخير گارد ويژه به بند ۱ سالن ۲ يورش برده و پس از ضرب و شتم بسياري از زندانيان، يازده تن از ايشان توسط مسئولين به سلول انفرادي منتقل شدند. بنا به اطلاع گزارشگران هرانا، ارگان خبري مجموعه فعالان حقوق بشر در ايران، گارد ويژه به علت آنچه رعايت نکردن قوانين زندان خوانده شده است، زندانيان محبوس در بند ۱ زندان رجايي شهر را مورد ضرب و شتم قرار داده است. در پي آن نيز يازده تن از زندانيان به نام‌هاي .... به سلول انفرادي منتقل شدند. نکتهٔ قابل توجه اين است که تمامي اين زندانيان که به شدت مضروب شده بوده و بعضا دچار شکستگي نيز بودند بدون هرگونه رسيدگي پزشکي به سلول‌هاي انفرادي بند (معروف به سوئيت) منتقل شده‌اند. گفتني ست که پس از اين برخورد، مسئولان تا دو روز اقدام به قطع کليه تلفن‌هاي بند مذکور نمودند. (هرانا – 15/1/90)

ضرب و شتم خانواده‌هاي زندانيان در تبريز

با ضرب و شتم خانواده‌هاي ده‌ها تن از زندانياني که در تجمع اعتراض به نابودي درياچه اروميه بازداشت شده بودند، خيابانهاي اطراف زندان تبريز به صحنه شعارهاي تند و درگيري با نيروهاي امنيتي تبديل شد. اين ناآرامي در واکنش به عدم پاسخگويي مراجع قضايي درباره ۷۰ نفر از کساني بود که در تجمع اعتراض به نابودي درياچه اروميه مورد حمله نيروهاي امنيتي قرار گرفته و زخمي و بازداشت شدهاند. آنها به ناتواني دولت در حفظ محيط زيست در اروميه اعتراض کردهاند. (پارس ديلي نيوز – 16/1/90)

به گزارش منابع خبري حکم محکوميت جواد وفايي بصير فعال سياسي و دبير تشکيلات حزب جامعه مدني ابلاغ شد. به گزارش جرس، حکم محکوميت وي سه سال زندان و هفتاد و پنج ضربه شلاق توسط قاضي قادري نسب رياست شعبه دوم دادگاه انقلاب همدان در تاريخ هشت اسفند سال هشتاد و نه تنظيم شده بود چهاردهم فروردين ماه سال جاري ابلاغ و تسليم وي شد . بر اساس اين گزارش حکم صادره بر اساس شکايت اداره اطلاعات همدان صادر شده و مواردي چون “اهانت به رهبري”، “اهانت به رئيس جمهور”،” دعوت از عناصر گروهک معاند جهت سخنراني”، “تهيه و توزيع نشريه” و “نگهداري ماهواره” از جمله موارد اتهامي اين کنشگر سياسي است . (جرس – 20/1/90)

زندان شرايط زندان

زنداني سياسي ارژنگ داودي بيش از 4 ماه از داشتن هرگونه تماسي با خانواده اش محروم مي باشد

بنابه گزارشات رسيده به" فعالين حقوق بشر و دمکراسي در ايران" بيش از 4 ماه است که از وضعيت و شرايط زنداني سياسي ارژنگ داودي هيچ خبري در دست نيست. 11 آذر 1389 آخرين باري است که زندانيان سياسي ارژنگ داودي با خانواده اش ملاقات داشته است و از آن تاريخ تا به حال هيچگونه ملاقاتي باخانواده اش نداشته است. او همچنين از داشتن هرگونه تماس تلفني با خانواده اش محروم مي باشد.خانواده اين زنداني سياسي بيش از 4 ماه است که در بي خبري از وضعيت و شرايط عزيزشان بسر مي برند. همسر زنداني سياسي ارژنگ داودي مدتي پيش، پس از قطع ملاقات و تلفنهاي همسرش به ستاد پيگيري وزارت اطلاعات احضار شد و براي مدت طولاني مورد بازجويي و تهديد قرار گرفت و او را تهديد نمودند که در صورت اطلاع رساني از بي خبري از وضعيت و شرايط همسرش با عواقب آن مواجه خواهد شد. زنداني سياسي ارژنگ داودي همراه با ده ها زنداني سياسي ديگر به سالن ايزوله شده 12 بند 4 زندان گوهردشت کرج منتقل شد و از زمان انتقال به اين سالن تمامي ارتباطهاي زندانيان سياسي با خانواده هايشان قطع گرديد که از جمله آنها تماسهاي تلفني و ملاقاتهاي حضوري و براي تعدادي از زندانيان حتي ملاقاتهاي کابيني قطع مي باشد (فعالين حقوق بشر و دمکراسي در ايران – 16/1/90)

دستورنامه بازجوهاي وزارت اطلاعات به دادستان تهران :اين زندانيان سياسي را از ملاقات محروم کنيددادستان تهران بر اساس فهرستي که بازجوهاي وزارت اطلاعات به

او داده اند، جمعي از زندانيان سياسي زندان هاي اوين و رجايي شهر را از سال گذشته تاکنون از حق ملاقات حضوري محروم کرده است. براساس خبرهاي رسيده به کلمه، اين فهرست که به مثابه يک دستورالعمل توسط وزارت اطلاعات به دادستان تهران ابلاغ شده، شامل فهرستي از زندانيان سياسي محبوس در اوين و رجايي شهر است که برخي از آنان به طور دائمي از ملاقات حضوري ممنوع شده اند و برخي ديگر به صورت دوره هاي چند ماهه از اين حق اوليه و قانوني خود محروم شده اند. براساس اين فهرست تنها تعداد اندکي از زندانيان سياسي هر ماه يکبار از حق ملاقات حضوري برخوردارند.در اين فهرست همچنين نام زنداني هايي ديده مي شود که به طور دوره اي از هر دو ملاقات کابيني و حضوري محروم هستند... خانواده هاي زندانيان سياسي براي کسب اجازه از دادستان تهران به منظور ملاقات حضوري با زنداني هاي خود ، مجبورند که بارها و بارها به دفتر دادستان تهران در سبزه ميدان تهران مراجعه کنند که در قالب موارد نيز با برخوردهاي نامناسب و گاه توهين اميز کارکنان دفتر دادستان مواجه مي شوند.اين در حالي است که براساس آيين نامه سازمان زندان ها ملاقات با زنداني نيازمند اجازه از دادستان و يا فرد ديگري نيست. (كلمه – 16/1/90) پدر حسين رونقي ملکي: حال فرزندم هر روز بدتر مي‌شود، کسي هم پاسخگو نيست حسين رونقي ملکي، وبلاگ‌نويس و فعال حقوق بشر که به خاطر ناراحتي کليه در وضعيت جسمي بسيار بدي در زندان اوين به سر مي‌برد، همچنان از مرخصي استعلاجي و رسيدگي پزشکي محروم است. خانواده حسين رونقي ملکي که امروز با وي در زندان ديدار کردند، در گفت و گو با خبرنگار کلمه، از حاد شدن وضعيت جسمي وي خبر دادند و گفتند: هر هفته که او را در زندان مي‌بينيم، داراي وضعيت بدتري نسبت به گذشته است. پدر حسين رونقي ملکي گفت: «مثل دو سه ماه اخير، باز هم به مراجع قضايي و زندان مراجعه کرده و درخواست مرخصي حسين را مطرح کرديم، اما باز هم کسي پاسخگوي ما نيست. نمي‌گذارند حسين درمان شود، نمي‌دانيم ديگر بايد چه کاري انجام دهيم.» پدر اين وبلاگ‌نويس اضافه کرد: «براي ملاقات او هر هفته به تهران مي‌آييم، نگرانيم که با اين وضعيت سلامتش به خطر بيفتد، کليه‌هايش عفونت کرده‌اند و پزشکان گفته‌اند هر چه سريع‌تر بايد مورد عمل جراحي قرار بگيرد، اما اجازه اين کار را نمي‌دهند.».. حسين رونقي ملکي در تاريخ ۲۲ آذر ماه ۱۳۸۸ در منزل پدري بازداشت و به زندان اوين تهران منتقل شد. وي حدود ۱۰ ماه را در سلول‌هاي انفرادي بند ۲ الف سپاه پاسداران در زندان اوين، تحت فشارهاي جسمي و روحي شديد گذراند. در مهر ماه سال گذشته، وي در يک پروسه قضايي غير شفاف از طرف دادگاه انقلاب به ۱۵ سال زندان محکوم شد که اين حکم در دادگاه تجديدنظر عينا مورد تاييد قرار گرفت. وي هم اکنون در بند ۳۵۰ زندان اوين نگهداري مي‌شود. (كلمه – 16/1/90) نرگس محمدي، همسر تقي رحماني : هر هفته پنجشنبه به اوين مي روم اما او را نمي بينمنرگس محمدي به کمپين گفت: « من واقعا اميدوارم همه بديها و وقايع بد سال

هاي اخير امسال تمام شود. من دو بچه کوچک دارم، سال گذشته سال سختي براي من بود، اول من بازداشت شد و بعد همسرم . فشار رواني به بچه هايم وارد شد. من هم فقط در اين شرايط نيستم، افراد زيادي در موقعيتي مثل من هستند. من اميدوارم با برخورد اخلاقي و قانوني اين رفتارها اصلاح شود و ما شاهد روزگار بهتري در ايران باشيم و بتوانيم فقط زندگي کنيم.» نرگس محمدي، همسر تقي رحماني، نويسنده و فعال سياسي که شامگاه ۲۰ بهمن ماه ۸۹ در خانه اش بازداشت و روانه زندان اوين شد با اظهار نگراني از وضعيت او به کمپين بين المللي حقوق بشر در ايران گفت: « هشتم فروردين ماه بود که تقي به خانه زنگ زد و در تماس يک دقيقه اي سلام و احوالپرسي کرد و گفت به من فرصت حرف زدن نمي دهند و خداحافظي کرد. من چند پنجشنبه است که به زندان اوين مي روم تا بلکه بتوانم ملاقاتي بگيرم که نمي شود . ما از او هيچ خبري نداريم. من از اين وضعيت هم نگران هستم و هم معترض. هيچ خبري از وضعيت نگهداري تقي و سير قضايي پرونده اش ندارم چون ارتباطي با هم نداريم.»

نرگس محمدي، سخنگوي کانون مدافعان حقوق بشر و همسر تقي رحماني در خصوص پيگيري هايش گفت: « چندين بار به دادستاني مراجعه کردم اما نتيجه خاصي نگرفتم، يعني هنوز نمي دانم که همسرم به چه دليل بازداشت شده، تکليفش چيست و اکنون پرونده اش در چه مرحله است. من همين طور از وقايع شب بازداشت همسرم هنوز معترضم . اصلا اولين نامه من به دادستاني هم درباره نوع بازداشت همسرم و نوع رفتار ماموران و ورود غير قانوني شان به خانه ام بود، بدون حکم قضايي در خانه اي را بشکنند و فردي را از خانه اش ببرند هيچ کدام توجيه قانوني ندارد.» نرگس محمدي گفت: « البته نامه من به دادستان دستور پيگيري خورد اما هنوز جوابي به من داده نشده است چندين بار هم به دفتر دادستاني مراجعه کردم اما نتيجه خاصي نگرفتم.» نرگس محمدي، که پس از بازداشتش در شب ۲۰ خرداد ۸۹ دچار بيماري هاي شد که هنوز درمان نشده است با اشاره به اينکه خانواده هاي زندانيان فقط مي خواهند در آرامش زندگي کنند، گفت: « من واقعا اميدوارم همه بديها و وقايع بد سال هاي اخير امسال تمام شود. من دو بچه کوچک دارم، سال گذشته سال سختي براي من بود، اول من بازداشت شد و بعد همسرم . فشار رواني به بچه هايم وارد شد. من هم فقط در اين شرايط نيستم، افراد زيادي در موقعيتي مثل من هستند. من اميدوارم با برخورد اخلاقي و قانوني اين رفتارها اصلاح شود و ما شاهد روزگار بهتري در ايران باشيم و بتوانيم فقط زندگي کنيم. ما فقط مي خواهيم در آرامش کنار خانواده هايمان زندگي کنيم. بيشتر از اين هم نمي خواهيم. اين آرزوي من در سال جديد است. بچه هاي من مشتاق ديدن پدرشان هستند و در سني هم نيستند که من برايشان توضيح دهم که او کجاست . اين ظلم مضاعف است به ما.» تقي رحماني روزنامه‌نگار، نويسنده و فعال سياسي بيش از يک سوم عمرش را در زندان به سر برده است. در سال ۱۳۶۰ به جرم نويسندگي در نشريهٔ زيرزميني “پيشتاز” متعلق به گروه پيشتازان، گروهي متأثر از انديشه‌هاي علي شريعتي، به سه سال حبس محکوم شد. در سال ۱۳۶۵ بخاطر نوشته‌هايش در روزنامه زيرزميني “موحد” متعلق به گروه موحدون در زمينه نوگرايي ديني دستگير و اين بار براي ۱۱ سال به زندان محکوم شد. پس از آزادي از زندان در سال ۱۳۷۶ با ماهنامه ايران فردا و هفته‌نامه اميد زنجان همکاري ‌کرد. که ۲۰ اسفند ۱۳۷۹ در يک حمله شبانه به منزل محمد بسته‌نگار به همراه تعداد ديگري از اعضاي جريان ملي مذهبي دستگير شد و در ۲۷ فروردين ۱۳۸۱ با سپردن وثيقه از زندان آزاد شد. دوباره او به همراه دو همکارش هدي صابر و رضا عليجاني در ۲۵ خرداد ۱۳۸۲ بازداشت و ۲۲ ماه در زندان به سر برد. تقي رحماني بلافاصله پس از انتخابات رياست جمهوري سال ۸۸ مدتي را در بازداشت گذراند. اين فعال سياسي آخرين بار در شامگاه ۲۰ بهمن ۸۹ با حمله نيروهاي امنيتي به منزلش در حضور همسر و دو بچه اش دستگير شد. در حاليکه ماموران شبانه در ورودي خانه را شکسته و بدون اطلاع وارد خانه شده بودند. رحماني در سال ۱۳۷۸ با نرگس محمدي ازدواج کرد. محمدي روزنامه‌نگار و نايب رئيس کانون مدافعان حقوق بشر است. (کمپين بين المللي حقوق بشر در ايران – 18/1/90) حكم زندان

محکوميت غير قانوني و غير انساني يکي از فعالين دانشجويي

روز شنبه 20 فروردين ماه نادر احسني فعال دانشجويي به شعبه 28 دادگاه انقلاب براي ابلاغ حکم غير انساني و غير قانوني دو سال حبس تعزيري احضار شد. اين فعال دانشجويي در 19 بهمن ماه سال 88 با يورش وحشيانه و شبانه مامورين وزارت اطلاعات به منزل پدري اش به همراه خواهرش الهام احسني دستگير و به بند 209 زندان اوين منتقل شد و تحت بازجويي و شکنجه هاي جسمي و روحي قرار گرفت و در اثر فشارهاي گسترده بين اللملي بعد از 14 روز مجبور به آزادي وي شدند. دادگاه اين فعال دانشجويي به اتهام اقدام عليه امنيت نظام ، تبليغ عليه نظام ، اجتماع و تباني بر عليه نظام و ساير اتهامات ديگر در تاريخ 23 بهمن 89 در شعبه 28 دادگاه انقلاب توسط محمد مقيسه اي از اعضاي کميسيون قتل عام زندانيان سياسي سال 67 برگزار شد . در صورتيکه وي در زمان بازداشت در حال گذراندن دوران خدمت سربازي خود بود. (فعالين حقوق بشر و دمکراسي در ايران – 20/1/90)

يکي از فعالان مدني شهر سنندج به 4 سال زندان محکوم شد"

حامد سيف پناهي" فعال سياسي و مدني اهل شهر سنندج، که يک ماه پيش در حالي که با وضعيت وخيم جسمي روبرو بود به زندان مرکزي سنندج منتقل شد و در دادگاه انقلاب شهر سنندج به اتهام شرکت در تجمعات اعتراضي حمايت از زندانيان سياسي که در شهر سنندج برگزاري گرديد، و همکاري با يکي از احزاب کرد مخالف رژيم به 4 سال زندان محکوم شد. و هم اکنون در زندان مرکزي شهر سنندج بسر ميبرد. گفتني است که حامد سيف پناهي" از فعالين سياسي اهل منطقه "نايسر" شهر سنندج که پيشتر نيز 3 بار از سوي دستگاه هاي امنيتي و اطلاعاتي بازداشت شده بود، حدود دو ماه قبل در جريان يورش ماموران وزارت اطلاعات به خانه اش بازداشت و به زندان اداره اطلاعات منتقل شده بود. (کمپين دفاع از زندانيان سياسي و مدني– 21/1/90)