Prison Condition

Mansour Osanloo back in prison despite serious illness; no phone contact with family

Mansour Osanloo, the imprisoned founding member of the Syndicate of Tehran and Suburbs Bus Company (Sherkat-e Vahed), who had been hospitalized for the past few days for his heart condition was returned to prison again on Saturday, 21 May, despite his dire condition. “Because prison conditions are dangerous for Mansour’s health, I tried very hard through the Prosecutor’s office to have him come back home from the hospital, and to remain under house arrest [instead]. I even offered to look after the forces [watching Osanloo], just so that Mansour would return home, because according to his doctors’ diagnosis, he must be on a proper diet, eat fruits and vegetables, and stay in a stress-free environment. None of these would happen in prison,” Parvaneh Osanloo, wife of the labor activist, told the International Campaign for Human Rights in Iran.
“I talked a lot on the phone with the Office Manager at the Prisons Organization, but, unfortunately, I neither heard a positive nor a negative answer, and on Saturday he was returned to prison,” said Parvaneh, regarding her request on behalf of Mansour. “He was hospitalized on 1 May, but ultimately the medical team decided that he should receive heart physiotherapy and drug treatment, because open heart surgery at his age and in his condition is very dangerous and it will be a lot harder for him to be in prison post-surgery”.
“Since Saturday when, despite my efforts, Mansour was returned to prison, we have not heard any news from him because the prison phones are disconnected. I’m requesting his quick release. The doctors have determined that he needs a stress-free environment and continuous treatment. He also needs to see his physician regularly so his medications are controlled. Worst of all is that because the telephone is disconnected, the authorities should at least maintain contact with us, so that we can learn about our loved ones’ conditions,” added Parvaneh.
Mansour Osanloo was arrested by security forces near his house in March 2007. After his trial on charges of “acting against national security” and “propagating against the regime,” he was sentenced to five years in prison. He is currently in Rajaee Shahr Prison in Karaj. Due to clogged arteries, the Medical Examiner has voted three times for an end to Osanloo’s prison term, but the judicial authorities have not reacted to this observation. He has been hospitalized several times during his prison term, most recently at a private hospital in Tehran on 1 May, though he was returned to prison after 20 days. (International Campaign for Human Rights in Iran – May 25, 2011)

Imprisoned teacher in death row ward at Vakilabad Prison
A human rights activist in the city of Mashad told the International Campaign for Human Rights in Iran that Hashem Khastar, a retired teacher from Mashad who was imprisoned inside Security-Political Ward 6/1 of Mashad’s Vakilabad Prison, has been transferred to Hall 102 of Ward 5 in that prison. Ward 5 of Vakilabad Prison houses convicts who have committed murder and drug-related crimes. According to requirements for separating prisoners within prisons, prisoners of conscience and political prisoners should not be kept inside this ward.
“Up until last week, Hashem Khastar was kept together with 40 prisoners of conscience, but he was recently moved to Hall 102 of Ward 5 inside Vakilabad prison. Ward 5 of Mashad’s Vakilabad Prison contains halls number 101, 102, 103, 104, and 105, where prisoners convicted of drug-related crimes and murder, most of whom have been sentenced to death, are kept,” the human rights activist told the Campaign. “Considering Mr. Khastar’s age, the illnesses he developed in prison over the past two years, and the horrific conditions of Ward 5′s Hall 102, anything could happen to him. At this time, the responsibility for Mr. Khastar’s life lies with the Mashad Prosecutor and other judicial authorities who have ordered his transfer to the fearsome Ward 5′s Hall 102,” said the activist.
“Prison authorities said that the reason for his transfer to Ward 5′s Hall 102 is the letters he has recently published from inside the prison, and the transfer is aimed at punishing him. One of the authorities has said that since he writes so much about the prison in his letters, he needs to find out what’s happening in Ward 5”.
“Detaining political prisoners next to regular criminals and dangerous convicts is against the procedures of the Prisons Organization. This illegal measure is taken to break Mr. Khastar’s spirit, as he has thus far resisted increasing psychological and physical pressure by Mashad’s security and judicial organizations,” he continued.
“This ward is one of the most horrible wards of Vakilabad and all prisons nationwide, which due to its weekly group executions, has a most regrettable situation from the standpoint of prisoner morale. Inside Ward 5 of Vakilabad Prison, death reigns. Each week, at least 10 prisoners are hanged and most of them come from the different halls inside Ward 5. In this regard, Ward 5 of Mashad’s Vakilabad Prison is comparable to Ward 2 of Ghezel Hessar Prison in Karaj. It is said that there are nearly 2,000 death row inmates inside Ward 5 of Vakilabad Prison. At this time, in Hall 102 where Mr. Khastar is currently kept, there are more than 700 prisoners, which is four times its capacity. In the summer of 2009, there were 370 prisoners in this Hall, and the number has risen to 700 in less than two years. Most of the inmates in this Hall are sentenced to death”.
“The room capacity of where Mr. Khastar is kept is only 15, but currently 60 people are kept in that room. According to Mr. Khastar, because of the large number of prisoners, there are a lot of problems for using the toilets and the kitchen. Sometimes there are as many as 100 people waiting in line to use the toilet and the sink,” he added.
“Presently, Mr. Khastar shares a bed with another prisoner. Due to lack of space, many other prisoners sleep on the floor, in the hallways, in the prayer room, on staircase landings, and even in the toilets. The hygienic conditions of this ward are a lot worse than all the other wards at Vakilabad Prison. Large quantities of drugs are used in this ward and there is a high rate of sexual violation. Because dangerous criminals are kept in this ward, the statistics for murder, fights, and rape in this ward are very high. The air in the ward is full cigarette smoke and various kinds of drugs”. (International Campaign for Human Rights in Iran - May 26, 2011)

Prison sentence

Iran sentences journalist to 5 years of prison for ‘propagating against government’

The initial court ruling against Yaser Massoumi was upheld by the Tehran court of review.
Yaser Massoumi was sentenced to five years of prison and a ban on social rights by the 15th branch of the Revolutionary Court on charges of ‘propagating’ and ‘assembling and conspiring’ against the government.
According to reports, Massoumi who worked in the technical branch of a number of state-run publications such as Sharq, Sarmayeh and Bahar was arrested during the widespread arrests following the presidential elections in 2009 and was released on bail after 70 days in Evin Prison. He was charged by Judge Salavati after some time in a court of first instance. (Jaras Website – May 22, 2011)

زندان

شرايط زندان

قطع تماس تلفني با وجود بازگشت به زندان منصور اسانلو عليرغم وضعيت جسماني نامناسب

منصور اسانلو، رئيس زنداني هيئت مديره سنديکاي کارگران شرکت واحد اتوبوسراني تهران و حومه که براي معالجه بيماري قلبيش از چند روز گذشته در بيمارستان بستري شده بود عليرغم نيازهاي پزشکي روز شنبه ۳۱ اردبيهشت ماه دوباره به زندان برگردانده شد. پروانه اسانلو، همسر اين فعال کارگري به کمپين بين المللي حقوق بشر در ايران گفت:« به دليل آنکه شرايط زندان براي حال منصور خطرناک است از طريق دادستاني پيگيري هاي زيادي کردم تا او از بيمارستان به منزل برگردد و در حصر خانگي باشد.حتي گفتم من از ماموران هم پذيرايي مي کنم فقط منصور به خانه برگردد چون طبق تشيخص پزشکان او بايد رژيم غذايي مناسبي داشته باشد، ميوه و سبزي بخورد و در محيطي به دور از استرس باشد که در زندان هيچکدام از اين اتفاق ها نمي افتد.»

پروانه اسانلو درخصوص جواب پيگيري هايش گفت: « با مسول دفتر سازمان کل زندان ها تلفني حرف زدم اما متاسفانه نه جواب مثبت شنيدم و نه منفي. و شنبه او به زندان برگردانده شد.»

پروانه اسانلو همچنين درباره عمل جراحي همسرش گفت: او روز ۱۱ اردبيشهت ماه در بيمارستان بستي شد اما تيم پزشکان در نهايت تشخيص دادند که فعلا بهتر است دارو تراپي و فيزيوتراپي قلبي شود چون عمل قلب باز در سن و شرايط او بسيار خطرناک است و پس از عمل زندان برايش دشوارتر خواهد بود.

همسر منصور اسانلو با اظهار بي خبري از او گفت: « از روز شنبه که منصور عليرغم تلاش هاي من به زندان برگردانده شد ما از او هيچ خبري نداريم چون تلفن زندان هم قطع است. من خواهان آزادي سريع او هستم، او به تشيخص پزشکان نياز به محيطي دور از استرس و درمان مداوم دارد همين طور نياز دارد که مرتب به پزشکش مراجعه کند تا داروهايش کنترل شوند. از همه بدتر اين است که تماس تلفني شان قطع است، حداقل اينکه مسولان تماس تلفني را برقرار کنند تا ما از حال عزيزان مان با خبر شويم.»

منصور اسانلو که تيرماه ۸۶ در نزديکي منزل خود توسط ماموران امنيتي دستگير شد و پس از محاکمه به اتهام اقدام عليه امنيت ملي و تبليغ عليه نظام به ۵ سال حبس محکوم شد در حال حاضر در زندان رجايي شهر کرج است. او به علت گرفتگي عروق قلبش، سه بار پزشکي قانوني راي به عدم تحمل حبس او داد اما اين مسئله تا به حال از سوي مسولان قضايي مسکوت مانده است. او چندين بار در دوران حبس مجبور به بستري شدن در بيمارستان شده است مجددا روز ۱۱ اردبيهشت ماه در يکي از بيمارستان هاي خصوصي تهران بستري شد و پس از ۲۰ روز به زندان برگردانده شد. (کمپين بين المللي حقوق بشر در ايران – 4/3/90)

نگراني از وضعيت سلامت معلم زنداني: انتقال هاشم خواستار به بند اعدامي هاي زندان وکيل آباد مشهد

يک فعال حقوق بشر درباره علت انتقال هاشم خواستار به بندمجرمين موادمخدري وديگر جرائم مانند قتل به کمپين گفت:« مسئولان زندان گفته اند که انتقال مهندس خواستار به سالن ۱۰۲ بند ۵ به علت نامه هايي است که آقاي خواستار اخيرا از داخل زندان منتشر کرده اند و در راستاي تنبيه ايشان است. يکي از مسئولين گفته است خواستار که اينقدر در نامه هايش در رابطه با زندان مينويسد حالا برود ببيند که در بند ۵ چه خبر است.»

يک فعال حقوق بشر در شهر مشهد به کمپين بين المللي حقوق بشر در ايران گفت که هاشم خواستار معلم بازنشسته زنداني مشهدي که در بند امنيتي- سياسي ۶.۱ زندان وکيل آباد مشهد نگهداري مي‌شد ، به سالن ۱۰۲ بند ۵ اين زندان منتقل شده است. بند ۵ زندان وکيل آباد مشهد مجرمان مربوط به مواد مخدر و قاتلين را در خود جاي داده است وبنا براصل تفکيک مجرمين در زندان، زندانيان عقيدتي و سياسي در اين بند نگهداري نمي شوند.

اين فعال حقوق بشر به کمپين گفت: « تا هفته گذشته آقاي هاشم خوستار همراه حدود ۴۰ زنداني عقيدتي ديگر نگهداري ميشدند، اما اخيرا به سالن ۱۰۲ بند ۵ زندان وکيل آباد منتقل شده است.. بند ۵ زندان وکيل آباد مشهد شامل سالنهاي ۱۰۱ ، ۱۰۲ ، ۱۰۳ ، ۱۰۴ و ۱۰۵ است که بيشترين مجرمان مربوط به مواد مخدر و قاتلين در اين بند نگهداري ميشوند که اکثر انها محکوم به اعدام هستند.» وي با ابراز نگراني در رابطه با سلامتي آقاي خواستار افزود:«با توجه به سن و سال زياد اقاي خواستار ، بيماري هايي که ايشان در دو سال گذشته در زندان به آنها مبتلا شده اند و وضعيت وحشتناک سالن ۱۰۲ بند ۵ زندان وکيل آباد مشهد احتمال وقوع هر اتفاقي براي اين معلم بازنشسته زنداني که در آستانه ۶۰ سالگي است وجود دارد . هم اکنون مسئوليت جان آقاي خواستار با دادستان مشهد و ديگر مقامات قضايي مشهد است که دستور انتقال وي به سالن ۱۰۲ بند ۵ ، بند مخوف زندان وکيل آباد را صادر کرده اند.»

اين فعال حقوق بشر درباره علت اين انتقال به کمپين گفت:« مسئولان زندان گفته اند که انتقال مهندس خواستار به سالن ۱۰۲ بند ۵ به علت نامه هايي است که آقاي خواستار اخيرا از داخل زندان منتشر کرده اند و در راستاي تنبيه ايشان است. يکي از مسئولين گفته است خواستار که اينقدر در نامه هايش در رابطه با زندان مينويسد حالا برود ببيند که در بند ۵ چه خبر است.»

وي افزود: «نگهداري زندانيان سياسي در کنار مجرمين عادي و مجرمين خطرناک خلاف آيين نامه سازمان زندان هاي ايران است. اين اقدام غيرقانوني در جهت شکستن روحيه اقاي خواستار ميباشد که تا کنون دربرابر فشارهاي روحي وجسمي فزاينده دستگاه هاي امنيتي و قضايي مشهد مقاومت کرده اند.»

اين منبع در توضيح ويژگي هاي بند ۵ زندان وکيل آباد گفت : «اين بند از مخوف ترين بندهاي زندان وکيل آباد و کل زندان هاي سراسر کشور است که به دليل اعدام هاي دسته جمعي هفتگي، وضعيت بسيار اسفباري از نظر روحيه زندانيان دارد. در بند ۵ زندان وکيل آباد گرد مرگ پاشيده اند. هر هفته لااقل ده زنداني در زندان وکيل آباد اعدام ميشوند که بيشتر آنها از سالن هاي مختلف بند ۵ است. بند ۵ زندان وکيل آباد مشهد از اين نظر با بند ۲ زندان قزلحصار کرج قابل مقايسه است. گفته ميشود در بند ۵ زندان وکيل آباد مشهد نزديک به دو هزار زنداني محکوم به اعدام نگهداري ميشوند. هم اکنون تنها در سالن ۱۰۲ اين بند که اقاي خواستار در آن نگهداري ميشود، بالغ بر۷۰۰ زنداني نگهداري ميشوند که بيشتر از ۴ برابر ظرفيت آن است. در تابستان سال هشتاد و هشت تعداد زندانيان اين سالن ۳۷۰ نفر بوده که در عرض کمتر از دو سال به ۷۰۰ نفر رسيده است. بيشتر زندانياني که در اين سالن نگهداري ميشوند محکوم به اعدام ميباشند.»

وي افزود: « ظرفيت اتاقي که اقاي خواستار در آن نگهداري ميشوند ، تنها ۱۵ نفر است ، حال آنکه ۶۰ نفر در اين اتاق نگهداري ميشوند. به گفته اقاي خواستار به علت تعداد زياد زندانيان ، براي استفاده از سرويس هاي بهداشتي و آشپزخانه مشکلات زيادي وجود دارد. گاهي تا صد نفر در صف استفاده از دستشويي و توالت قرار دارند.»

اين فعال حقوق بشر در خصوص وضعيت کنوني اين زنداني عقيدتي گفت: « هم اکنون آقاي خواستار روي يک تخت به صورت مشترک با يک زنداني ديگر ميخوابد. بسياري زنداني هاي ديگر به علت کمبود مکان به صورت کفخواب در اتاق ها ، راهروها ، نمازخانه ، پاگرد پله ها و حتي در توالت ها ميخوابند.‏ وضعيت بهداشتي اين بند به مراتب بدتر از ديگر بندهاي زندان وکيل آباد است. مواد مخدر در اين بند به وفور استفاده ميشود و جرايم جنسي نيز در حد بسيار بالايي در اين بند وجود دارد. به علت اينکه مجرمان خطرناک در اين بند نگهداري ميشوند آمار قتل ، درگيري و تجاوز در اين بند زندان بسيار زياد ميباشد. فضاي کل بند مملو است از دود سيگار و انواع مواد مخدر که زنداني ها مصرف ميکنند.» (کمپين بين المللي حقوق بشر در ايران - 4/3/90)

حكم زندان

تاييد حکم پنج سال زندان براي ياسر معصومي

حکم دادگاه بدوي عليه «ياسر معصومي» در دادگاه تجديدنظراستان تهران تاييد شد.

ياسر معصومي به اتهام «فعاليت تبليغي» و همچنين «اجتماع و تباني» عليه نظام در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب به تحمل پنج سال حبس تعزيزي و محروميت از حقوق اجتماعي محکوم شده بود.

به گزارش تارنماي «جرس» ياسر معصومي که در بخش فني برخي از نشريات کشوري، همچون شرق، سرمايه و بهار سابقه فعاليت دارد، به دنباله دستگيري هاي گسترده پس از انتخابات رياست جمهوري ۸۸ در اسفند ماه همان سال بازداشت و پس از تحمل ۷۰ روز اسارت در بازداشتگاه اوين، با پرداخت وثيقه آزاد شد که پس از مدتي با تشکيل دادگاه بدوي به رياست قاضي صلواتي متهم شناخته شد. (جرس - 1/3/90)