IRAN weekly report January 1st week: Systematic violations of the right to life

Execution

Iran hangs man in Ilam
http://www.komitedefa.com/index.php?option=com_content&view=article&id=2104:1389-11-12-05-33-35&catid=37:1389-10-14-0
The spokesperson of the Islamic Republic’s Judiciary said yesterday evening that the death sentence of a person in Ilam was carried out in the past few weeks on charges of what he called ‘severe troublemaking’.
Gholam-Hossein Ejeyi did not elaborate on this execution. (Student Committee in Defense of Political Prisoners – Feb. 1, 2011)

Iran to execute record numbers in 2011: rights groups
Iran, which set off a diplomatic storm by hanging a Dutch-Iranian woman, is on target to execute a record number of over 1,000 people this year, rights groups said Sunday.
And the execution of Zahra Bahrami is just the latest case of a 'serious lack of transparency' in Iran's growing use of capital punishment, Human Rights Watch (HRW) said.
The Netherlands froze contacts with Iran following Saturday's execution.
Many groups say Iran has the highest per capita execution rate in the world.
In 2009, the last year for which complete statistics are available, Iran executed at least 388 people and was second only to China in how many people it put to death, according to Amnesty International.
Rights groups believe there was a sharp rise in 2010 and with Bahrami's death, HRW now estimates that at least 74 prisoners have been executed since January 1…
‘At the current rate, authorities will easily have executed more than 1,000 prisoners before 2011 draws to a close,' HRW's Middle East director Sarah Leah Whitson said.
HRW's Middle East researcher Faraz Sanei denounced 'the Iranian judiciary's serious lack of transparency surrounding the execution of individuals convicted of crimes carrying the death penalty’.
The group said her execution and others highlight 'a deepening of the human rights crisis that gripped the country following the disputed June 2009 presidential election' that secured a second term for hawkish President Mahmoud Ahamdinejad.
Bahrami, a Dutch-naturalized Iranian, was detained after anti-government protests in Tehran in December 2009. She was later charged and found guilty of narcotics offences.
The woman said she was tortured into confessing and denied the charges, according to her family and rights groups...
A growing number of people are being charged and executed for what HRW calls the 'vague' charge of 'moharebeh,' or enmity against God -- the original charge against Bahrami. (AFP - January 30, 2011)

Death sentence

Death row prisoner’s father: confessions after 17 months of torture
Father of Loghman Moradi, a Kurdish prisoner who was found guilty of “moharebeh (enmity with God), and corruption-on-earth,” and sentenced to public hanging on 22 December 2010, told the International Campaign for Human Rights in Iran about his son’s charges that, “he was accused of murder, and this accusation is a lie”.
“He went to Iraq two years ago to join the Komalah Organization, but when he returned to Sanandaj, he was arrested. The court sentenced him to one year in prison, but my son was released on bail four months later. I took him home from Prison myself. But they called him a month later [and told him] that he would be arrested again. My son told them that he had not done anything wrong and that he was not afraid. They called again the next day and said again that he was guilty and he was going to be arrested, and he said that he had not committed any crimes. But on the third day, when he left the house, they arrested him. We did not hear from him for the first nine months. Wherever we went to Mariwan and Sanandaj, looking for him, we were told ‘your son is not here, we don’t know [where he is].’ Until he finally called home after he was transferred to prison and we found out where he was. Now it has been 18 months since he was arrested. At first he thought that he was re-arrested to finish his one-year prison term. He learned later what plans they have for him,” he said.
Osman Moradi, father of the Kurdish prisoner who, along with Zanyar Moradi, have been convicted of armed activities and murder of the Mariwan Friday Imam’s son on 5 July 2009, described his son’s case for the Campaign. “During the first nine months when he was at the Intelligence Office Prison, there was no murder charge in his case. Later, during the next seven months when he was held in prison, there was no such talk, either. But they returned him to the Intelligence Ministry again, and held him there for 25 days. He was tortured and abused to the point where he accepted the murder [charge]. I mean he accepted it in order to save himself from those conditions. It took them 17 months to take that confession from him,” Osman Moradi said.
“I implore those who work in the United Nations and human rights organizations to help my son, and to defend these kids. They have not committed any crimes. When you are under torture and abuse for several months, you would accept anything; they can take any kind of confession from you. If the authorities go to the prison now and ask my son again, if he admits to having done it, they are telling the truth,” he added.
Father of Loghman Moradi, one of the two death row prisoners said: “He is not a murderer, he is not a terrorist, I do not accept this charge at all. The people who know my son in Mariwan, don’t accept this accusation, either. My son was a driver and provided for family that way. I have seven children and I am sick myself. Loghman helped the poor people of Mariwan, too. He has not done anything bad. This charge is a lie”.
“When my son learned about his charge, he called and said “ask them what God they worship. I swear by that same God that I did not do this. On the day of the murder I was at work and I did not go in the direction of the murder location. I heard the news when I returned home.’ My son said ‘If I was a murderer, I would have fled during the month that I was out. I would not sit in my home to be arrested.’ If a person has committed a crime, he would not sit in his home for them to come and capture him. He was forced to make a confession under torture,” said Osman Moradi.
“Our telephone contact with him has been caught off for the past eight days, and it’s not clear where he is. We have no information about my son. We don’t know whether he is well or sick. We don’t know. They have not allowed us to visit with him for the past three months. His mother always went to visit him. I have not been able to see my son for 18 months now, because I had liver disease and I was under treatment. I couldn’t go to visit him and to help him. Now that I can, they won’t allow me anymore,” said Osman Moradi about his son’s current conditions inside the Rajaee Shahr Prison in Karaj.
“We don’t know why they transferred my son’s case to Tehran. He was arrested here and he was inside the Sanandaj Prison, but three months ago they transferred him to Rajaee Shahr Prison in Karaj, and he was banned from having visitors after that,” said Loghman Moradi’s father.
“My son is 25 years old. He is neither a murderer, nor a terrorist. This kid had never been to a police station or prison befoe. I don’t know why they accused him or murder. I am an illiterate man myself, and I don’t understand the law. His lawyer has objected to the ruling and has also asked for clemency. We have not yet received the outcome from the Supreme Court. We don’t know whether they would reject the ruling or not,” he added.
On Wednesday, 22 December 2010, Branch 15 of Tehran Revolutionary Courts sentenced Loghman Moradi and Zanyar Moradi to death on charges of “membership in Komalah Party,” and “involvement in the murder of the Mariwan Friday Imam’s son on the eve of 5 July 2009. The two prisoners have stated that they were forced to admit to the murder under torture. (International Campaign for Human Rights in Iran – Feb. 2, 2011)

10 year old daughter of death row political prisoner lives in fear of father’s execution
The waves of executions continue in Iran…

Many dissidents and the heads of the movement believe that the increase of the number of executions in Iran and the Islamic Republic’s haste in carrying out these sentences is to create an atmosphere of fear among dissidents.
Abdolreza Qanbari is another one of the protesters who was arrested during (the protests) on December 27, 2009 and was sentenced to death by the 15th branch of the Revolutionary Court headed by Judge Salavati on charges of enmity with God by having email communications with dissident groups and having links to a TV station outside of the country. The three member family of this death row teacher is living in constant fear these days…
Qanbari has been a literature teacher for 17 years in the impoverished areas in Iran. Some of his students say that he was the kind of person ‘who cried when he saw poverty-stricken children’.
Abdolreza Qanbari sings poems in his visits with his wife and children and sings a new poem in each visit. His ten year old daughter Sahel also sings poems for his father in her visits with him from behind a glass partition…
“My daughter does not understand the meaning of execution but his father has tried to explain about the death sentence in one of our visits to our two children so that if God forbid the death sentence is carried out, our children would not be shocked”, his wife said…
Currently, teachers who showed solidarity with this teacher or with his family are in Evin Prison and Abdolreza Qanbari’s children are not in a good spirits…
His daughter, is unable to visit him these days because she has school and her young brother Ehsan goes along with his mother to visit his dad in prison.
“Today is one of those days that you are not by my side”, Sahel begins in one of her letters to her father.
“Whenever I miss you, I write a letter or look at the blue watch you bought me for my birthday to see how fast time goes by and you are not by my side and I grow older and taller day by day… There were TV programs on for Father’s Day but I could not watch because it showed kids that were giving flowers to their fathers or were congratulating them and they were all so happy. They were not thinking about kids like us without their father’s by their sides and so I grew very sad and turned off the TV… I only have one wish and that is for you to come and be with me forever…”
On one of the visiting days, the families of political prisoners became very sad when they saw that Sahel, who was wearing her pretty clothes, had come to visit her father after some time and was trying very hard to bring her feet up so that she could show him her new shoes. She then sang a new song for him. (Jaras Website – Feb. 3, 2011)

نقض سيستماتيك بر امر حق زيستن
اعدام و محكوم به اعدام

اعدام

اجراي حکم اعدام يکي از متهمان به شرارت در استان ايلام
http://www.komitedefa.com/index.php?option=com_content&view=article&id=2104:1389-11-12-05-33-35&catid=37:1389-10-14-0
سخنگوي قوه قضائيه جمهوري اسلامي، عصر ديروز، دوشنبه 12 بهمن از اجراي حکم قطعي اعدام يک تن در استان ايلام طي هفته هاي اخير به اتهام آنچه که وي «شرارت هاي زياد» ناميد خبر داد.
به گزارش کميته دانشجويي دفاع از زندانيان سياسي، غلامحسين محسني اژه اي سخنگوي قوه قضائيه جمهوري اسلامي روز گذشته و در هشتمين نشست خود با رسانه هاي خبري از اجراي حکم قطعي اعدام يکي از به زعم وي اشرار استان ايلام به اتهام شرارت خبر داد اما به جزئيات اين پرونده اشاره اي نکرد. (كميته دانشجويي دفاع از زندانيان سياسي – 12/11/89)

گروههاي حقوق‌بشري گفتند ايران در 2011 بالاترين رقم اعدامها را خواهد داشت
روز يکشنبه گروههاي حقوق‌بشري گفتند، ايران که با حلق‌آويز کردن يک خانم هلندي ايراني تبار يک توفان ديپلوماتيک برپا کرد، در نظر دارد با اعدام بيش از 1000 (هزار) نفر، بالاترين رکورد را در ايران از خود بر جاي بگذارد.
ديدبان حقوق‌بشر گفت اعدام زهرا بهرامي که آخرين مورد “از فقدان جدي شفافيت“ در ايران به‌شمار مي‌رود، در حالي است که اين مجازات

هر چه بيشتر انجام مي‌شود

.
هلند بعد از اعدامي که روز شنبه‌ صورت گرفت تماسهاي خود با ايران را قطع کرد.
بسياري از گروهها مي‌گويند ايران نسبت به جمعيت خود بالاترين رقم اعدام را در جهان دارد.
به گفته سازمان عفو بين‌الملل، در 2009، سالي که آمار تکميلي آن در دسترس است، ايران حداقل 388نفر را اعدام کرد، که بعد از چين رتبه دوم را دارد.
گروههاي حقوق‌بشري بر اين باورند که اعدام در 2010 که با اعدام بهرامي همراه بود صعود شديدي داشته است. ديدبان حقوق‌بشر تخمين مي‌زند که از اول ژانويه حداقل 74 زنداني اعدام شده‌اند...
سارا ليح ويتسون (sarah leah whitson) مدير ديدبان حقوق‌بشر در خاورميانه گفت، “ با توجه به سرعت کنوني اعدام‌ها، مقامات ايراني قبل از اين‌که سال 2011 به پايان برسد به سادگي بيش از هزار زنداني را اعدام خواهند کرد.
فراز صانعي (faraz sanei )، پژوهشگر ديدبان حقوق‌بشر در خاورميانه، “عدم شفافيتي که به‌طور جدي در سيستم قضايي ايران پيرامون مجازات اعدام عليه مجرمين وجود دارد را مردود شمرد. …
بهرامي که يک هلندي ايراني تبار است بعد از تظاهرات ضددولتي در تهران در دسامبر 2009 بازداشت شد. وي بعداً به اتهام تخلفات مربوط به مواد مخدر گناهکار شناخته شد.
به گفته اقوام وي و گروههاي حقوق‌بشري، اين خانم گفته است که جهت گرفتن اعتراف، وي را تحت شکنجه قرار داده‌اند و او اين اتهامات را رد کرده بود. (خبرگزاري فرانسه- 10/11/89)

حكم اعدام

پدر لقمان مرادي، زنداني محکوم به اعدام: پسرم زير شکنجه و پس از ۱۷ ماه مجبور به پذيرفتن قتل شده است
پدر لقمان مرادي، زنداني کرد که در دادگاه بدوي در تاريخ اول دي ماه به اتهام “محاربه و مفسد في الارض” به اعدام در ملاعام محکوم شده است در خصوص اتهام فرزندش به کمپين بين المللي حقوق بشر در ايران گفت: « به او اتهام قتل زده اند در حاليکه تهمت و دروغ است. او دو سال پيش به عراق رفته بود و عضو گروه کومله شد، اما وقتي به سنندج برگشت دستگير شد و دادگاه به او حکم يکسال زندان را داد اما پس از ۴ ماه پسرم با قرار وثيقه آزاد شد. خودم او را از زندان به خانه برگرداندم. اما يکماه بعد به او زنگ زدند که تو دوباره دستگير مي شوي، پسرم گفت که من گناهي نکردم و نمي ترسم. دوباره فردايش بهش زنگ زدند و باز گفتند تو گناهکاري و دستگير مي شوي، او هم گفت که من گناهي نکردم. اما روز سوم که از خانه بيرون رفت دستگيرش کردند. ما ۹ ماه اول هيچ خبري از او نداشتيم هر جا در مريوان و سنندج مي رفتيم مي گفتند پسرت اينجا نيست، ما نمي دانيم. تا بالاخره بعد از آنکه به زندان منتقل شد به خانه زنگ زد و ما فهيمديم او کجاست. الان هم ۱۸ ماه است که از دستگيريش مي گذرد.اوايل فکر مي کرده که بازداشت دوباره او براي گذراندن همان يکسال حکمش است اما بعد فهميد که چه نقشه اي برايش کشيدند.»
عثمان مرادي، پدر اين زنداني کرد که به همراه زانيار مرادي به اتهام اقدامات مسلحانه و قتل پسر امام جمعه مريوان در شب ۱۴ تير ۸۸ به اعدام محکوم شده است درباره روند اتهام گفت: « ۹ ماه اول که در زندان اداره اطلاعات بود در پرونده اش خبري از اتهام قتل نبود بعد هم که براي هفت ماه زندان رفت باز هم چنين چيزي مطرح نبود اما او را دوباره به وزارت اطلاعات بردند و ۲۵ روز نگه داشتند. و آنقدر شکنجه و آزارش دادند که قتل را قبول کرد، يعني قبول کرده براي آنکه از آن وضعيت نجات پيدا کند. ۱۷ ماه طول کشيد تا اين اعتراف را از او گرفتند.»
پدر لقمان مرادي در خصوص درخواستش از سازمان هاي حقوق بشر گفت: «من تمنا دارم از کساني که در سازمان ملل و سازمان هاي حقوق بشري کار مي کنند به پسرم کمک کنند، از اين بچه ها دفاع کنند.اينها گناهي نکردند.وقتي چند ماه زير شکنجه و آزار باشيد هر چيزي را قبول مي کنيد، مي توانند هر اعترافي از آدم بگيرند. حالا مسولان بروند و از پسرم در زندان دوباره بپرسند اگر او الان گفت که اين کار را کرده است آنوقت آنها راست مي گويند.»
پدر لقمان مرادي، زنداني ديگر در ليست اعدام گفت: « او قاتل نيست، تروريست نيست.من اصلا چنين اتهامي را قبول ندارم. مردمي هم که در مريوان پسرم را مي شناسند اين اتهام را قبول ندارند. پسر من راننده بود و خرج خانواده را مي داد. من ۷ بچه دارم و خودمم مريضم. لقمان به مردم فقير مريوان هم کمک مي کرد. او کار بدي نکرده است. اين اتهام دروغ است.»
عثمان مرادي گفت:«وقتي پسرم از حکمش باخبر شد زنگ زد و گفت به بقيه بگوييد شما چه خدايي را مي پرستيد ، به همان خدا قسم که من اين کار را نکردم . من اصلا در روز قتل سرکار بودم و از مسير قتل رد نشدم، وقتي به خانه برگشتم خبر را شنيدم. پسرم مي گفت اگر من قاتل بودم يکماهي که در بيرون زندان بودم فرار مي کردم، در خانه نمي نشستم که بيايند دستگيرم کنند؟ واقعا اگر آدم گناه کار باشد که در خانه اش نمي نشيند تا بيايند مچش را بگيرند. او زير شکنجه مجبور به اعتراف شده است.»
عثمان مرادي درخصوص وضعيت فعلي پسرش در زندان رجايي شهر کرج گفت:« هشت روز است که تلفنش قطع شده و معلوم نيست کجاست. هيچ اطلاعي از پسرم نداريم. نمي دانيم که حالش خوب است، مريض است. نمي دانيم. از سه ماه پيش هم اجازه ملاقات ندادند. مادرش هميشه قبل از آن به ملاقاتش مي رفت. من خودم ۱۸ ماه است که پسرم را نديدم چون بيماري کبد داشتم و تحت درمان بودم، نمي توانستم به ملاقات بروم و به پسرم کمک کنم الان هم که مي توانم ديگر اجازه نمي دهند.»
پدر لقمان مرادي زنداني بازداشت شده درباره انتقال پرونده پسرش به تهران نيز گفت:« نمي دانيم براي چه پرونده پسرم را به تهران بردند، او اينجا دستگير شد و در زندان سنندج بود اما سه ماه پيش او را به زندان رجايي شهر کرج منتقل کردند و از آن به بعد ممنوع ملاقات شد.»
پدر لقمان مرداي درباره پيگيري وضعيت پسرش گفت: « بچه من ۲۵ سالش است، او نه قاتل است و نه تروريست. اين بچه تا به حال به پاسگاه و زندان هم نرفته بود. نمي دانم چرا اتهام قتل به او زدند، من خودم بي سوادم و از قانون سر در نمي آورم وکيلش روي پرونده اش اعتراض گذاشته و در خواست عفو نيز داده است که هنوز جوابش از ديوان عالي کشور نيامده است. ونمي دانيم حکمش را مي شکنند يا نه.»
لقمان مرادي و زانيار مرادي روز چهارشنبه اول دي ماه، به حکم قاضي صلواتي در دادگاه شعبه ۱۵ انقلاب تهران به اتهام عضويت در حزب “کومله” و دست داشتن در قتل پسر امام جمعه مريوان در شامگاه ۱۴ تير ۱۳۸۸ به اعدام محکوم کرده است. اين درحاليستکه اين دو زنداني اعلام کرده اند که زير شکنجه مجبور به پذيرفتن قتل شده اند. (کمپين بين المللي حقوق بشر در ايران- 13/11/89)





دغدغه هاي دختر ده ساله اي که پدرش در نوبتِ اعدام است
موج اعدام ها در ايران همچنان ادامه دارد...
بسياري از معترضان و سران جنبش معتقدند افزايش شديد آمار اعدام در ايران و شتاب دولت جمهوري اسلامي براي به اجرا در آوردن اين احکام ، براي ايجاد رعب و وحشت در ميان مردمِ معترض است.
عبدالرضا قنبري يکي ديگر از دستگيرشدگان عاشورا است از سوي شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب به رياست قاضي صلواتي به اتهام محاربه از طريق ارتباط با گروه‌هاي معاند که از مصاديق اين موضوع داشتن ايميل‌هاي مشکوک و ارتباط با يکي از رسانه‌هاي تلويزيوني خارج از کشور عنوان شده به اعدام محکوم شده است. خانواده سه نفره اين معلمِ محکوم به اعدام نيز اين روزها در اضطراب و نگراني به سر مي برند...
اين شهروند ايراني محکوم به اعدام مردي است که 17 سال دبير ادبيات در مدرسه هاي مناطقِ محروم بوده است. برخي از شاگردانِ او مي گويند او کسي است که "با محروميت بچه ها گريسته است".
عبدالرضا قنبري معلم ادبيات است و بسياري ديده اند که او در ملاقات ها با همسر و فرزندانش "شعر" ميخواند ، برايشان هر بار شعري تازه مي سرايد. دختر ده ساله اش "ساحل" هم براي پدر در ملاقات هاي کابيني شعر مي خواند... همسر اين معلمِ محکوم به اعدام مي گويد: دخترم هنوز مفهوم اعدام را نمي داند اما پدرش سعي کرد در يکي از همين ملاقات هاي کابيني ماجراي صدور حکم اعدام را براي دو فرزندم توضيح دهد که اگر خداي نکرده اين حکم اجرا شد به بچه هاي من شوک وارد نشود...
اکنون معلماني که با اين معلمِ محکوم به اعدام همراهي و با خانواده اش همدلي کرده اند ، در اوين هستند ، و فرزندان عبدالرضا قنبري نيز در شرايط روحي خوبي به سر نمي برند. ..
دختر عبدالرضا قنبري، معلمِ محکوم به اعدم اين روزها به دليل درس و مدرسه قادر به ملاقات هميشگي با پدر نيست و برادرش «احسان» نوجواني است که مادر را همراهي مي کند. ساحل در يکي از نامه هايش با قلمي کودکانه مي نويسد: امروز يکي از آن روزهايي است که تو کنار من نيستي. هر وقت دلم برايت تنگ مي شود نامه مي نويسم و يا به ساعت آبي رنگي که براي تولدم خريدي نگاه مي کنم تا ببينم زمان چقدر سريع مي گذرد و تو کنارم نيستي و من روز به روز بزرگتر مي شوم و قد مي کشم.... تلويزيون به مناسبت روز پدر برنامه هاي شادِ زيادي داشت و من نتوانستم نگاه کنم چون همش، بچه هايي را نشان مي داد که به پدرشان گل مي دادند و يا تبريک مي گفتند و شاد و خوشحال بودند. اصلا به فکر ما بچه هايي که پدرمان کنارمان نيست نبود، براي همين من خيلي ناراحت شدم و تلويزيون را خاموش کردم...من فقط يک آرزو دارم و آن اين که تو بيايي و براي هميشه کنارم باشي....
در يکي از روزهاي ملاقات خانواده هاي زندانيان سياسي به شدت متاثر شدند وقتي ديدند که ساحل بعد از مدت ها با لباسي زيبا به ملاقات پدر آمده بود و پاهايش را با زحمت بالا آورده بود تا کفش هاي نويي که خريده بود را به پدر نشان دهد و بعد برايش شعري تازه بخواند. (جرس – 14/11/89)