Students in Iran: Remember us.

Group of University of Tehran Students Deliver Message in Commemoration of 1999 Student Uprising

18 Tir Message from the Islamic Association of Students for Democracy at the University of Tehran and Medical School

Remember us.
We were just 22 years old.
We had dreams of love.
We died
before having the chance to fall in love.

Eleven years ago, a tragic and violent event turned the University of Tehran into a blood zone. Those in power supposed that such carnage would demolish the will of the people for freedom, democracy, and social justice. But simpleminded people do not understand the statement that the “university is the last entrenchment of freedom.” The cries of students, with the bloodshed of July 9, 1999 (18 Tir), gave new life to Iran’s freedom movement, followed by ten years of struggle for civil, social, and women’s rights.

Photo:Ahmad Batebi at the 18 Tir demonstration at the University of Tehran in July 1999. Batebi was consequently arrested. He is now free and continues his work as a human rights activist for Iran

18 Tir marked the beginning of the Iranian people’s peaceful struggle for democracy. Students endured much grief in the following years with imprisonment, torture, and the inability to continue their education or work. Now, eleven years after 18 Tir and more than a year after the revived uprising of the people of Iran, we still insist on our demands for democracy and freedom.
Ten years after the events of 18 Tir 1999, the children who had grown older under the dictatorial regime and developed into young adults bellowed louder for social justice. This time they stood even taller and stronger, demanding rights for women, youth, workers, and teachers.
Even though they had never met the original students who rose in 18 Tir 1999, the youth ten years later took up arms, but again, they were met with violence. The dorm rooms were set ablaze and destroyed. Once again, the blood of the students stained the dormitory rooms. Students were severely beaten, and now more than 30 of those students are still imprisoned under rugged conditions as they await their sentences.
This government knows the Green Movement is not withering, and it has reaffirmed its repression against the people with much greater force. They are dominating the universities with the expulsion of students, and preventing many from completing their studies. However, even with such forcible intimidations, the Green Movement for democracy in Iran will not perish. The rulers have gone as far as shutting down the schools for ridiculous reasons such as the time they closed the University of Tehran to “spray insects.” In the past year, they have managed to reduce the population at the University of Tehran to a third of what it was the previous year.
Deceiving students and all the people is no longer acceptable. The Student Movement is united with the struggle of the workers, who are under more pressure than ever before. The students stand united with women and youth who want freedom and democracy in Iran.
The student organization cherishes and commemorates all the martyrs who lost their lives on the path to freedom during 18 Tir, in particular the memories of martyrs Ezat Ebrahimnejad and Akbar Mohammadi who relayed and consolidated their faith in the freedom fighting people of Iran. They demanded the advance of people’s rights on the path to freedom and democracy and they pressed for unconditional freedom of political prisoners in Iran.

Translation: Laleh Irani Persian2English.com

بيانيه انجمن اسلامي دانشجويان دموکراسي خواه دانشگاه تهران و علوم پزشکي تهران در سالگرد ۱۸ تير ۷۸
آژانس ايران خبر – ۱۳۸۹/۴/۱۸

ما را به خاطر بياور
ما را که تازه جواناني بيست و دو ساله بوديم
شور عشق در
سينه داشتيم و
پيش از آنکه عاشق شويم، سينه بر خاک سوده مرديم
ما را که سينه
سرخاني خنياگر بوديم و ده به ده
نه در آسمان و نه در کوهسار و نه بر
شاخسار
که در بازار ، پيش از آنکه آوازخوان شويم
بر شاخه اي تکيده از تکيه
گاه خويش
جان واسپرديم

*
يازده سال از فاجعه به خاک و خون کشيده شدن کوي دانشگاه تهران توسط چکمه پوشان استبداد مي گذرد. استبداد حاکم گمان مي برد که با سرکوب خونين دانشگاه مي تواند، خواست يکصد ساله مردم ايران را براي آزادي، دموکراسي و عدالت اجتماعي را در نطفه خفه کند. اما کوته فکران حاکم هيچگاه، معناي واقعي جمله “دانشگاه آخرين سنگر آزادي” را درک نکردند. فرياد دانشجويان به خون غلتيده و هتک حرمت شده ي 18 تير 1378، جان تازه اي به جنبش آزاديخواه مردم ايران داد و بر آيند 10 سال مبارزه مدني، 10 سال جنبش اجتماعي، 10 سال مبارزه شورانگيز زنان و جوانان، خود را در خروش بي مانند 25 خرداد، که نه بزرگي به استبداد و ديکتاتوري ديني بود، نشان داد.
18 تير 78، سر آغاز فصلي نو در مبارزه بدون خشونت ملت ايران بود. تجربيات سخت و نشيب و فرازهاي فراوان جنبش دانشجويي در طي سال هاي بعد از 18 تير 78 که همراه با زندان و شکنجه و محرويت از تحصيل و کار و بسياري حقوق اجتماعي ديگر بود در کنار اراده سبز مردم ايران براي تغيير فصل ديگري از آزادي خواهي را رقم زد. به طوري که اکنون يازده سال پس از 18 تير 78 و بيش از يک سال پس از خيزش دوباره مردم ايران در آستانه هجدهم تير ماه، بار ديگر صف بندي يکصد ساله استبداد و آزادي خواهي را نظاره گريم.
جوانه هايي که 10 سال بعداز 18 تير 78، زير چکمه هاي استبداد رشد کرده بودند، نهالي شدند سبز قامت و فرياد فروخفته زنان، جوانان، کارگران و معلمان ستم ديده را، اين بار بلندتر، رساتر و آگاهانه‌تر بر سر استبداد کوبيدند. در حالي که عوامل و آمرين 18 تير 78 هيچ وقت معرفي نشدند و به سزاي اعمال ننگينشان نرسيدند، 10 سال بعد فاجعه ي ديگري آفريدند و بار ديگر در 25 خرداد 88 دژخيمان روسياه کوي دانشگاه تهران را لگدمال کردند. اتاق ها سوزانده شدند و بار ديگر خون دانشجويان سنگفرش خوابگاه را رنگين کرد و اينک نيز همچون گذشته شاکي و متهم جايشان عوض شده و متجاوزين آزادنه به سرکوب اقشار ديگرِ ملت مشغولند و بيش از 30 دانشجو بعد از فشار هاي طولاني در انتظار حکم خود هستند و در اين ميان محکوميت قطعي عزت تربتي عضو سابق انجمن اسلامي دموکراسي‌خواه نشانۀ ديگر از فقدان عدالت در دستگاه قضايي کشور است.
حاکميت که حتي خود هم توهماتش را درباره پايان جنبش سبز باور ندارد، تحرکات خود را براي سرکوب مبارزات مردمي از سرگرفته است. تا بدان جا که به دانشگاه مربوط است، دست نشاندگان حاکميت در دانشگاه با آگاهي ازاينکه احکام گسترده تعليق و اخراج از دانشگاه و محروميت از تحصيل و نيز احکام سنگين بيدادگاه‌هاي انقلاب، خللي در اراده دانشجويان براي بزرگداشت 18 تير در امتداد جنبش آزاديخواه سبز ايران، نخواهد کرد، با بهانه اي مضحک -سمپاشي حشرات- اقدام به تعطيلي کوي دانشگاه تهران نموده است. گو اينکه از سال گذشته جمعيت کوي دانشگاه تهران را به يک سوم جمعيت سال گذشته رسانيده اند.
حناي عوام فريبان چه در راس حاکميت و چه در دانشگاه ديگر رنگي ندارد. چرا که پيوستگي جنبش هميشه پايدار دانشجويي با مبارزات آزادي‌خواهانه کارگران- که بيش از گذشته تحت فشار هستند- زنان و جوانان ايراني، جنبش سبز آزاديخواه را تا رسيدن به آرمان دموکراسي و آزادي و عدالت همراهي مي کند.
انجمن اسلامي دانشجويان دموکراسي‌خواه دانشگاه تهران و علوم پزشکي تهران، ضمن گراميداشت ياد تمام شهيدان راه آزادي، بالاخص شهيدان دانشجو و شهيد هميشه جاودان هجدهم تيرماه يکهزار و سيصد و هفتاد و هشت، عزت ابراهيم نژاد و شهيد اکبر محمدي، پيمان خويش را با مردم آزاديخواه ايران تحکيم نموده و خواهان بر آورده شدن مطالبات بر حق مردم ايران در مسير آزادي و دموکراسي و در راس آنها خواهان آزادي بي‌قيد و شرط تمامي زندانيان سياسي و عقيدتي در کليه نقاط ايران هستيم.
به خاطر دارم پيامتان را، سرنوشتتان را
آري
و هميشه در گذرگاه خاطرم در گذر است
آوازهاي صامت سينه سرخان سينه بر سيخ و
تجسد آرزوهاي بيست و دو سالگان سينه بر سنگ
و از تکرار يادشان شايد پيش از آنکه شاعر شوم
بيست و دو ساله بميرم آمين.
* شعر از شهيد عزت ابراهيم نژاد