Posts
Iran hangs 3 men in public in Zabol
http://www.iribnews.ir/MainContent.aspx?news_num=289697
The Sistan and Baluchistan Public Affairs Department announced in a statement that three men charged with adultery and armed robbery were executed today in Zabol.
This statement reads in part: “Three convicts identified as Babolddin Barkazayi son of Khavanin, Mohammad Pudineh son of Nazar and Valiollah Mir son of Nour Ahmad were hanged in the morning on charges of adultery and armed robbery in the town of Zabol…They were hanged on June 20 in public with the presence of the residents of Zabol. Hopefully the implementation of the death sentence in public for these dissidents will serve as a lesson for all those who intend to invade and attack the honor of the people”. (IRIB News state-run website – Jun. 20, 2011)
Iran hangs two prisoners in Isfahan
http://www.ettelaat.com/new/index.asp?fname=2011%5C06%5C06-19%5C14-17-06.htm&storytitle=%C7%CE%C8%C7%D1%20%DF%E6%CA%C7%E5%20%CD%E6%C7%CF%CB
According to reports, the 2nd and 4th branch of the Revolutionary Court had sentenced two men to death on charges of dealing drugs. One of the men was a resident of Zabol while the other man was an Afghan national.
According to this report, they were identified as Siah Khan Sh., charged with carrying 56 kilograms of opium and Mohammad N. who was charged with providing and dealing 159.50 grams of crack (the term used in Iran for a kind of heroin and not for crack cocaine) and 860 grams of heroin.
The sentences were carried out after they were upheld by the Attorney General and after their requests for amnesty were refused. (Etele’at state-run daily – Jun. 20, 2011)
Iran hangs man in Shahre Kord
http://www.ettelaat.com/new/index.asp?fname=2011%5C06%5C06-19%5C14-17-06.htm&storytitle=%C7%CE%C8%C7%D1%20%DF%E6%CA%C7%E5%20%CD%E6%C7%CF%CB
Ayub Taqizadeh Boroujeni who was arrested on charges of rape last year in Boroujen and was sentenced to death by the Chahar Mahal and Bakhtiari Penal Court, was hanged at dawn yesterday. His death sentence was upheld by the Supreme Court.
“The sentence was carried out in the Shahre Kord Central Prison with the presence of legal representatives after it was confirmed by the Supreme Court and after the suspects request for amnesty was refused by the Provincial Amnesty Commission and the Central Amnesty Commission of the Judiciary also confirmed the ruling”. (IRNA state-run News Agency, Eteleat state-run daily – Jun. 19, 2011)
Official confirms secret mass executions in Mashhad
State-run news agency - The Pubic and Revolutionary Prosecutor in Mashhad said that foreign media exaggerate the execution of drug smugglers in Vakil Abad Prison in Mashhad.
“Foreign and anti-revolutionary websites have maneuvered around the [reports of these executions] while they have keep in mind that in light of the fact that Khorasan Razavi is neighbors with Afghanistan, this province is a transit for narcotics”, Mahmoud Zoqi said…
“According to the anti-Narcotics Law, possessing, buying and selling more than 30 grams of heroin carries the death sentences. This is while the amount of narcotics brought into the province is high and naturally the implementation of the death sentence is also high”.
The Mashhad Public and Revolutionary Prosecutor said that in the current [Persian year], death sentences were carried out in five phases. (ISNA state-run news agency – Jun. 24, 2011)
Iranian official: 140 people executed in Southern Khorasan Province in Iran
The Southern Khorasan Judiciary Social Deputy in charge of Crime Prevention said that in the past [Persian] year, 140 drug smugglers were executed in this province.
According to reports, Hojatel Islam Mohamamd Baqeri said, “The Revolutionary Court will deal firmly with corrupters and narcotics smugglers”.
He said that 38,000 cases were seen to in past [Persian] year and stressed that this “shows the multilateral measures, planning and management of the judicial officials in the province”. (Mehr News Agency – Jun. 25, 2011)
Deaths in custody
Prisoner commits suicide in notorious prison after severe torture
On Thursday June 23, prisoner Nader Ramezani who was about 26 year old committed suicide in a solitary cell in Cellblock 1 in Gohardasht [Rajayi Shahr] Prison in Karaj and passed away.
A few days before this, this prisoner was transferred from the public ward to the prison’s Intelligence Department where he was tortured for a long time with an electric baton by Faraji Nejad, the head of the Intelligence Department. He was severely bleeding and his body was full of bruises as a result of the torture.
He was then transferred to Cellblock 1 in this prison. A prison officer named Mirza Aqayi and a number of prison guards identified as Yusefi, Zanganeh and Goudarz then took him to a torture room under the kitchen which does not have a security camera and tortured him there once again for a long time. These guards intentionally beat him on the parts of his body that were injured from the previous beatings. A number of prisoners have died or have become maimed as a result of torture in this prison.
Nader Ramezani committed suicide to escape the intolerable prison conditions and torture in this prison. (Human Rights and Democracy Activists in Iran – Jun. 24, 2011)
‘Gross Negligence, Rulers Wanted Him Dead,’ Says Hoda Saber’s Former Cellmate
Reza Alijani, a former cellmate of Hoda Saber (above), described to the Campaign the extent of torture and abuse Saber was under and the denial of medical attention that led to his death.
In an interview with the International Campaign for Human Rights in Iran, political activist Reza Alijani, talked about his former cellmate Hoda Saber and his death. “All the evidence shows that the rulers and security apparatus wanted him to die,” Alijani told the Campaign. “I see Hoda’s death as an invisible execution and a type of threat against others on hunger strike, that if they continue their strike, they will face death,” he said, referencing the negligence of prison authorities that resulted in Saber’s death.
Following his hunger strike and subsequent heart attack, journalist and Nationalist-Religious political activist Hoda Saber died on the morning of 11 June. Saber had been on a hunger strike since 2 June to protest events leading to the death of Haleh Sahabi. Starting on Friday morning, as Saber’s health deteriorated, he repeatedly asked prison authorities for help, but was transferred to Tehran’s Modarres Hospital hours later, where he died of a heart attack following his hunger strike.
“All prisoners and interrogators know that a prisoner may face death under two circumstances–one is when they are flogged with a cable and there is a high probability that they will need kidney dialysis; that’s why interrogators make prisoners drink water and force them to walk. The other is during hunger strikes. On the eighth day of his hunger strike, Hoda developed chest pains and called on prison officials several times, but they only went to check on him several hours later. I heard an hour ago that all of Saber’s cellmates are willing to testify that he kept screaming and asking for help, and that his death was caused by intentional negligence, and he was sent to hospital very late. When Dr. Shakouri Rad visited him later, he said that if he had been sent to the hospital earlier, he could have been saved,” said Alijani.
“If Mr. Nourizad had not gone to Modarres Hospital that day for his medical treatment, if he had not heard about Hoda Saber’s death from one of the hospital personnel, and if he had not put the news on his Facebook page, who would have known about it?! They probably wanted to announce the news after 12 June. Visitation days are on Mondays and Thursdays, and Hoda’s cellmates have no contact with the outside world and their telephones are cut off. Nobody would have found out that he was transferred to the hospital or that he died,” Alijani told the Campaign.
One week after Hoda Saber and Amir Khosrow Dalirsani announced their hunger strike, Nationalist-Religious activists Habibollah Peyman, Hossein Shah Hosseini, and Ahmad Sadr Haj Seyed Javadi asked the two in a letter to end their hunger strike. There is no news of the condition of Amir Khosrow Dalirsani.
“If messages asking Saber to break his hunger strike had reached him, he would have broken his hunger strike. If prison authorities had told him that Shamekhi, Shah Hosseini and Peyman had asked him to end his hunger strike, he would have broken his hunger strike because he believed them to be the elders of the Nationalist-Religious movement. Hoda’s interrogators were very familiar with his characteristics and knew how he would react if the news reached him, and that he would end his strike,” said Alijani. “I believe next to Mr. Sahabi, Mr. Saber was interrogated most intensively and for the longest period of time. This in itself was a harsh torture. Most of the pressure was put on him during interrogations. They would take him to several hours-long interrogations in the middle of the night. I can testify that Saber was threatened with execution and rape. Beatings were common during the interrogations and of course he was also kept in a long solitary confinement for over 200 days,” said Alijani about Saber’s torture in prison.
Hoda Saber had been arrested several times over the past decade. The last time he was arrested was in July 2010, when he was transferred to Evin Prison without being informed of his charges. (International Campaign for Human Rights in Iran – Jun. 16, 2011)
Death sentence
Blogger in danger of receiving death sentence
According to reports, jailed blogger Mohammad-Reza Pourshajari (Siamak Mehr) is to be tried on Wednesday June 22 by branch 209 of the Karaj Court on charges of writing articles and expressing his views in his weblog called ‘Report to Iran’.
Interrogators of the Ministry of Intelligence, the Karaj prosecutor, and the Karaj Revolutionary Court investigator have told him and his family that he will be sentenced to death in court.
Intelligence interrogators have pressed multiple charges against him. He was sentenced to 3 years of prison for the first case and will be tried on heavy charges in the second case.
Mohammad-Reza Pour Shajari was arrested on September 12, 2010 after being severely beaten by intelligence agents. He was taken to the Sepah Cellblock which is run by the Ministry of Intelligence. This blogger was subjected to severe torture and also mock executions a number of times. The pressure on him was to the extent that he attempted suicide in prison. He was kept in a solitary cell for weeks in the Sepah cellblock and was then transferred to the isolated cellblock 6 where he was kept for months without fresh air time and minimum facilities.
He was recently transferred to Hall 12, cellblock 4 in Gohardasht [Rajayi Shahr] Prison. Pourshajari has been denied the right to family visits for the past nine months and was only able to make three short telephone calls to his family. (Human Rights Activists in Iran – Jun. 19, 2011)
Three mothers sentenced to death in Iran
URGENT ACTION
Three women and two men are facing execution for drug trafficking in Iran , possibly as soon as 26 June , after unfair trials. They have not had the opportunity to appeal against their convictions and sentences. Their requests for pardon have been rejected on two occasions. Amnesty International is calling for the immediate commutation of their death sentences.
Hourieh Sabahi, Leila Hayati and Roghieh Khalaji were arrested on 30 January 2009 along with two men whose names are not known to Amnesty International. All five are believed to be low-ranking members of a larger drug-trafficking operation. During their interrogation, they had no access to a lawyer. They were tried before Branch 2 of the Revolutionary Court in Hamedan, Iran, and sentenced to death. The death penalty is a mandatory sentence for those convicted of trafficking more than specified amounts of certain drugs. They had no right to appeal, as their sentences were only confirmed by the Prosecutor-General, as permitted under the Anti-Narcotics Law. There are reports that they may be executed as soon as 26 June.
The women are all mothers of dependent children, currently cared for by relatives. Hourieh Sabahi has four children, one of whom is disabled. Two of them are aged 15 and 13; Amnesty International has no information about the ages of the others. Leila Hayati has a 10-year-old son and Roghieh Khalaji has a 14-year-old son and a 12-year-old daughter. Their husbands are reported to be drug addicts, either serving life sentences in prison or homeless, who are unable to support the children. The women reportedly turned to drug trafficking as a result of their poverty.
UN human rights experts have repeatedly clarified that drugs offences do not meet the criterion of “most serious crimes”, to which the use of the death penalty must be restricted under international law.
Additional Information
Iran has one of the highest rates of drug addiction in the world; in May 2011 the Head of the Law Enforcement Force Esma’il Ahmadi-Moghaddam said that there were probably more than 2 million users of illegal drugs in the country. It is also second only to China in the number of executions carried out each year. In 2010, 170 of the 253 executions acknowledged by the authorities were of individuals convicted of drugs offences. The executions of over 200 other convicted drugs offenders were not acknowledged by the authorities, or were carried out secretly. So far in 2011, over 120 of the 183 executions acknowledged by the authorities and recorded by Amnesty International have been of convicted drugs offenders. Well over 100 others are reported by unofficial sources to have been executed for drugs offences across the country, mainly in Vakilabad Prison, Mashhad.
In October 2010, the Interior Minister stated that the campaign against drug trafficking was being intensified, and the Prosecutor-General stated in the same month that new measures had been taken to speed up the judicial processing of drug-trafficking cases, including by referring all such cases to his office. In December 2010, amendments to the Anti-Narcotics Law extended the scope of the death penalty to include additional categories of illegal drugs (for example, methamphetamine - “crystal meth”), possession of more than specified amounts of which carry a mandatory death sentence. The UN Human Rights Committee has stated that “the automatic and mandatory imposition of the death penalty constitutes an arbitrary deprivation of life, in violation of Article 6(1) of the International Covenant on Civil and Political Rights (ICCPR), in circumstances where the death penalty is imposed without any possibility of taking into account the defendant's personal circumstances or the circumstances of the particular offence”.
The Iranian authorities do not provide statistics on the numbers of executions carried out annually, nor information concerning those held on death row, although the number is almost certainly in the thousands. UN bodies have repeatedly called upon member states to make publicly available information on the use of the death penalty. In a 1989 resolution, the UN Economic and Social Council urged member states to publish comprehensive information about the death penalty, including death sentences, executions, and those held on death row, as well as on reversals, commutations and pardons. (Amnesty International – Jun. 16, 2011)
Iran sentences man to death for embezzlement
The head of the Lorestan Judiciary, Jafar Badri, said that a fraudster was sentenced to death in this province and his death sentence was upheld.
“The death sentence for an embezzler in Lorestan [identified by his initials as] B.V was upheld and we are waiting for a validation by the head of the Judiciary”, he said. (ISNA state-run news agency – Jun. 21, 2011)
نقض سيستماتيك بر امر حق زيستن
اعدام و محكوم به اعدام
اعدام
اعدام ۳ مرد در زابل در ملاء عام
روابط عمومي دادگستري سيستان و بلوچستان طي اطلاعيهاي اعلام كرد: سه محكوم به زناي عنف و سرقت مسلحانه امروز در زابل اعدام شدند.
در اين اطلاعيهاي آمده است: در پي اجراي حكم اعدام سه نفر از محكومان به نامهاي «بابالدين باركزائي فرزند خوانين»، «محمد پودينه فرزند نظر »و «وليالله مير فرزند نوراحمد» به اتهام زناي به عنف و سرقت مسلحانه صبح امروز در شهرستان زابل اعدام شدند...
در اين اطلاعيه آمده است: اين سه نفر صبح امروز دوشنبه، سيام خردادماه سالجاري، در ملأ عام و با حضور مردم شهيدپرور شهرستان زابل اعدام شدند.
اين اطلاعيه حاكي است؛ اميد است با اجراي حكم اين معاندان در ملأ عام، درس عبرتي براي تمام كساني كه قصد تعرض به اموال و نفوس و نواميس مردم را دارند باشد. (هرانا – 30/3/90)
دو زنداني، از جمله يک شهروند افغاني، در اصفهان اعدام شدند
بر اساس نوشتهٔ روزنامهٔ اطلاعات شعبههاي ۲ و ۴ دادگاه انقلاب اصفهان دو زنداني را که يکي اهل و ساکن زابل و ديگري تبعه افغانستان بودند به اتهام تهيه و توزيع مواد مخدر به مرگ محکوم کرده بودند.
بنا بر اين گزارش اين دو نفر با نامهاي سياه خان ـ ش به اتهام حمل ۵۶ کيلوگرم ترياک و محمد ـ ن به جرم تهيه و توزيع ۵۰/۱۵۹ گرم کراک و ۸۶۰ گرم هروئين محکوم به اعدام شده بودند.
گفته ميشود، که احکام صادره پس از تأييد دادستان کل کشور و رد درخواست عفو آن دو در کمسيون عفو استان، به اجرا درآمد. (روزنامه اطلاعات – 30/3/90)
مجازات يك متجاوز به عنف در شهركرد
شهركرد ـ ايوب تقيزاده بروجني كه پارسال به اتهام تجاوز به عنف در بروجن دستگير و از سوي دادگاه كيفري استان چهارمحال و بختياري با تاييد ديوان عالي كشور به اعدام محكوم شده بود، سحرگاه ديروز (شنبه) به دار مجازات آويخته شد...
دادستان عمومي و انقلاب شهركرد احمدرضا بهرامي افزود: رأي صادره پس از تأييد در ديوان عالي كشور در كميسيون استاني عفو و بخشودگي جرايم مطرح شد، اما با درخواست متهم مخالفت شد و كميسيون مركزي عفو قوه قضاييه نيز اين رأي را تأييد كرد.وي گفت: حكم اعدام متهم پس از اخذ مجوز اجراي حكم، با حضور نمايندگان قانوني در زندان مركزي شهركرد اجرا شد. (ايرنا, روزنامه اطلاعات – 29/3/90)
در مورد اعدام قاچاقچيان در مشهد بزرگنمايي شده
دادستان عمومي و انقلاب مشهد گفت: رسانههاي بيگانه در مورد اعدام قاچاقچيان مواد مخدر در زندان وکيلآباد مشهد بزرگنمايي ميکنند.
محمود ذوقي افزود: روي اين موضوع سايتهاي بيگانه و ضد انقلاب خيلي مانور ميدهند در حالي که بايد به اين نکته توجه داشت که با توجه به همسايگي خراسان رضوي و شهر مشهد با کشور افغانستان، اين استان محل ورود مواد مخدر به کشور است...
وي ادامه داد: طبق قانون مبارزه با مواد مخدر، حمل و نقل، نگهداري و خريد و فروش بيش از 30 گرم هروئين مجازات اعدام دارد و اين در حالي است که ميزان ورود اين ماده مخدر به استان خراسان رضوي بالاست و طبيعتا اجراي حکم اعدام نيز بالا خواهد بود.
دادستان عمومي و انقلاب مشهد گفت كه در سال جاري طي 5 مرحله اجراي حکم اعدام داشتهايم. (ايسنا - 3/4/1390)
140 تن به جرم قاچاق مواد مخدر در خراسان جنوبي اعدام شدند
معاون اجتماعي و پيشگيري از وقوع جرم دادگستري خراسان جنوبي از اعدام کردن 140 نفر از قاچاقچيان مواد مخدر در اين استان طي سال گذشته خبر داد.
به گزارش مهر، حجت الاسلام محمد باقرباقري صبح شنبه در مراسم تجليل از کارکنان نمونه دادگستري استان، اظهار داشت: دادگاه انقلاب در برخورد با مفسدان و قاچاقچيان مواد مخدر با قاطعيت برخورد مي کند.
وي از رسيدگي به 38 هزار پرونده طي سال گذشته در سطح استان خبر داد و تصريح کرد: اين مهم نشانگراقدامات، برنامه ريزي و مديريت هاي همه جانبه مديران قضائي استان است. (مهر – 4/4/90)
مرگ در بازداشت
خودکشي يک زنداني بي دفاع در اثر شکنجه هاي طاقت فرسا و شرايط غير انساني
روز پنجشنبه 2 تير ماه زنداني نادر رمضاني حدودا 26 ساله بدليل شکنجه هاي وحشيانه و شرايط طاقت فرسا در سلولهاي انفرادي بند1 شکنجه گاه زندان گوهردشت کرج اقدام به خودکشي نمود و مدتي بعد جان سپرد.چند روز پيش از اين زنداني نادر رمضاني را از بند عمومي به اطلاعات زندان گوهردشت منتقل کردند در آنجا فرجي نژاد رئيس اطلاعات زندان و از شکنجه گران شناخته شده براي مدت طولاني با باتونهاي برقي وي را مورد شکنجه هاي وحشيانه قرار داد. شکنجه ها بحدي شديد بود که بدن او خون آلود و کبود شده بود.
پس از آن او را به سلولهاي انفرادي بند 1 شکنجه گاه زندان گوهردشت کرج منتقل کردند. در آنجا افسر پاسدار ميرزا آقايي همراه با پاسداربندها يوسفي،زنگنه و گودرز او را به اتاق شکنجه که در زير آشپزخانه بند و فاقد دوربينهاي مداربسته مي باشد بردند و مدت طولاني وي را شکنجه کردند. پاسداربندها ضربات را به نقاطي از بدن او وارد مي کردند که پيش از اين در اثر شکنجه فرجي نژاد آسيب ديده بود.پاسداربندهاي فوق الذکر از شکنجه گران و جلادان اين شکنجه گاه هستند و در اثر شکنجه هاي قرون وسطايي آنها تا به حال تعدادي از زندانيان به قتل رسانده شدند و يا دچار معلوليت جسمي شدند.
زنداني نادر رمضاني براي پايان دادن به اين شرايط طاقت فرسا و رهايي يافتن از شکنجه هاي قرون وسطايي دست به خودکشي زد که منجر به مرگ وي گرديد. (فعالين حقوق بشر و دمکراسي در ايران – 3/4/90)
رضاعليجاني همبندسابق هدي صابر: درمرگ او اهمال عمدي صورت گرفته است؛ دستگاه حاکم مي خواست او بميرد
عليجاني در خصوص شکنجه هاي هدي صابر در طول زمان هايي که طي سالهاي گذشته در زندان به سر برده است به کمپين گفت: « آقاي صابر به نظر من پس از مهندس سحابي متراکمترين و طولاني ترين بازجويي ها را پس داد که خودش شکنجه خيلي بدي بود. بيشترين فشار بازجويي ها به گردن صابر بود. شب و نيمه شب او را به بازجويي هاي چند ساعته مي بردند. من مي توانم شهادت بدهم که صابر را تهديد به اعدام و تجاوز جنسي کرده بودند. و ضرب و شتم هم که در بازجويي ها رايج بود و البته فشار انفرادي طولاني که هدي که بالاي ۲۰۰ روز در انفرادي بود.
رضاعليجاني فعال سياسي که خود با مرحوم هدي صابر مدتها هم بند بود به کمپين بين المللي حقوق بشر در ايران با ارائه توضيحاتي گفت که «همه اين قرائن نشان مي دهد که جناح حاکم و دستگاه امنيتي مي خواستند او بميرد». او رفتار مسوولان زندان با اين زنداني سياسي که بي توجهي شان نسبت به عارضه قلبي وي در هنگام اعتصاب غذا عملا به مرگ آقاي صابر انجاميد گفت: «من مرگ هدي را نوعي اعدام نامريي مي دانم و نوعي تهديد به بقيه اعتصاب کننده ها که اگر اعتصابتان را ادامه بدهيد سرنوشت تان مرگ است.»
هدي صابر، فعال ملي، مذهبي و روزنامه نگار به دنبال اعتصاب غذاي و حمله قلبي صبح شنبه ۲۱ خرداد ماه جان باخت. او که از روز ۱۲ خرداد در اعتراض به وقايع منجر به مرگ هاله سحابي در بند ۳۵۰ اوين دست به اعتصاب غذا زده بود از صبح روز جمعه با وخيم شدن حالش بارها از مسولان زندان تقاضاي کمک مي کند اما مسولان زندان ساعت ها بعد او را به بيمارستان مدرس تهران منتقل مي کنند که در آنجا به دليل عارضه قلبي ناشي از اعتصاب غذا فوت مي کند.
رضا عليجاني به کمپين گفت: « همه زندانيان و بازجويان مي دانند که زنداني در دو حالت در معرض مرگ قرار مي گيرد. يکبار وقتي کابل مي خورد که احتمال دياليز شدنش بسيار مي شود و به همين دليل بازجويان به او آب مي خورانند و مجبورش مي کنند به راه رفتن و حالت ديگر در زمان اعتصاب غذا است. هدي در هشتمين روز اعتصاب غذايش سينه اش درد مي گيرد و بارها مسولان را صدا مي کند اما ساعت ها بعد به سراغش مي روند. من يکساعت پيش شنيدم که همه زندانيان هم بند صابر حاضر هستند که شهادت به فريادها و تقاضاي کمکش به مسولان بدهند، شهادت بدهند که در مرگ او اهمال عمدي صورت گرفته و او خيلي دير به بيمارستان فرستاده شده است. دکترشکوري راد نيز که او بر بالين او مي رود مي گويد که اگر او را زودتر مي فرستادند مي شد کاري کرد.»
رضا عليجاني، فعال ملي، مذهبي که مدت ها با هدي صابر در بند بود با اظهار اينکه اگر محمد نوري زاد خبر فوت آقاي صابر را در فيس بوکش نمي گذاشت هيچکس از اين خبر مطلع نمي شد، به کمپين بين المللي حقوق بشر در ايران گفت: « اگر آقاي نوري زاد براي معاينات شخصي خود آن روز به بيمارستان مدرس نمي رفت و از يکي از کارکنان بيمارستان نمي شنيد که هدي صابر فوت کرده است و پس از آن آقاي نوري زاد در صفحه فيس بوکش نمي گذاشت چه کسي مي خواست با خبر شود! احتمالا مي خواستند اين خبر پس از ۲۲ خرداد اعلام شود. روز ملاقات که دوشنبه و پنج شنبه ها است و زندانيان هم بند هدي نيز که ارتباطي با بيرون ندارند و تلفن هايشان قطع است. هيچکس نه مي فهميد که او به بيمارستان منتقل شده و نه فوت کرده است. من مرگ هدي را نوعي اعدام نامريي مي دانم و نوعي تهديد به بقيه اعتصاب کننده ها که اگر اعتصابتان را ادامه بدهيد سرنوشت تان مرگ است. اينهمه پنهان کاري در مرگ زنداني چه معني مي تواند داشته باشد.»
دوست نزديک هدي صابر گفت:«اگر پيام اطرافيان صابر که از او خواسته بودند اعتصاب غذايش را بشکند به او رسيده بود او حتما اعتصابش را مي شکست. اگر اين خبر از طريق مسولان زندان به او رسيده بود که آقايان شامخي، شاه حسيني و پيمان از او خواسته اند اعتصابش را بشکند چون هدي آنها را مو سفيدهاي ملي ، مذهبي ها مي دانست و نوعي سنت پهلواني و احترام به پيشکسوت در او بود حتما اعتصابش را مي شکست.بازجويان هدي خيلي خوب با روحيات او آشنا بودند که اگر اين خبرها به او برسد واکنش هدي چه خواهد بود و اعتصابش را تمام مي کند. همه اين قرائن نشان مي دهد که جناح حاکم و دستگاه امنيتي مي خواستند او بميرد. »
يک هفته پس از اعلام اعتصاب غذاي هدي صابر و امير خسرو دليرثاني، ديگر فعال ملي، مذهبي کساني مانند حبيبالله پيمان، حسين شاهحسيني و احمد صدر حاج سيدجوادي در نامهاي از اين دو خواستند که به اعتصاب غذاي خود پايان دهند. تا کنون از وضعيت جسمي و سلامت امير خسرو دليرثاني خبري در دست نيست.
عليجاني در حاليکه به شدت از مرگ هدي صابر متاثر بود به پيش بيني مرحوم مهندس سحابي اشاره کرد و گفت: « چند ماه پيش که هدي صابر مي خواست به دليل شرايط ناعادلانه اش اعتصاب کند مهندس سحابي به خانواده اش گفته بود به او بگويد اعتصاب نکند، براي او کاري نمي کنند تا او بميرد. حالا مي بينم که پيش بيني مرحوم سحابي درست از آب درآمد. با اين تفاوت که هدي اين بار نه براي خودش بلکه در اعتراض به مرگ سحابي اعتصاب کرد.
عليجاني در خصوص شکنجه هاي هدي صابر در زندان نيز گفت: « آقاي صابر به نظر من پس از مهندس سحابي متراکمترين و طولاني ترين بازجويي ها را پس داد که خودش شکنجه خيلي بدي بود. بيشترين فشار بازجويي ها به گردن صابر بود. شب و نيمه شب او را به بازجويي هاي چند ساعته مي بردند. من مي توانم شهادت بدهم که صابر را تهديد به اعدام و تجاوز جنسي کرده بودند. و ضرب و شتم هم که در بازجويي ها رايج بود و البته فشار انفرادي طولاني که هدي که بالاي ۲۰۰ روز در انفرادي بود.
هدي صابر که بارها تجربه زندان را داشته است. پس از انتخابات رياست جمهوري، دهم در مرداد ماه سال ۱۳۸۹ نيز توسط دو مامور دستگير و بدون تفهيم اتهام به زندان اوين منتقل شد تا اينکه سحرگاه شنبه در پي اعتصاب غذا جان باخت. (کمپين بين المللي حقوق بشر در ايران – 26/3/90)
حكم اعدام
وبلاگ نويس زنداني با خطر صدور حکم ضدبشري اعدام مواجه است
بازجويان وزارت اطلاعات عليه وبلاگ نويس زنداني 2 پرونده گشوده اند که در پرونده اول به 3 سال زندان محکوم شد ودر پرونده دوم قرار است روز اول تير ماه بر مبناي اتهامات سنگين مورد محاکمه قرار گيرد.
وبلاگ نويس زنداني (سيامک مهر) 21 شهريور 1389 با يورش و ضرب و شتم شديد مامورين وزارت اطلاعات دستگير و به بند سپاه که در کنترل بازجويان وزارت اطلاعات مي باشد منتقل گرديد.او تحت شکنجه هاي وحشيانۀ بازجويان وزارت اطلاعات قرار گرفت و چند بار شيوۀ شکنجۀ روحي اعدام نمايشي را عليه وي بکار بردند .شدت فشار ها و شکنجه ها بحدي زياد بود که او اقدام به خودکشي ناموفق نمود.بازجويان وزارت اطلاعات (شکنجه گران) هفته ها او را در سلولهاي انفرادي بند سپاه قرار دادند.سپس او را به فرعي کاملا ايزوله شده بند 6 منتقل و چندين ماه بدون هواخوري و حداقل امکانات اوليه انساني وي را در اين بند نگهداري مي کردند . پس از آن او را به سلولهاي انفرادي بند 1 شکنجه گاه زندان گوهردشت کرج منتقل کردند.او اخيرا به سالن ايزوله شده 12 بند 4 منتقل شده است. وبلاگ نويس زنداني نزديک به 9 ماه از داشتن ملاقات با خانواده اش محروم بود و در اين اثنا 3 بار با خانواده اش تماس تلفني کوتاه داشته است. (فعالين حقوق بشر و دمکراسي در ايران – 29/3/90)
احتمال اعدام سه زن و دو مرد طي روزهاي اخير
گزارش ها حاکي از آن است که دستگاه قضايي- امنيتي طي روزهاي آتي حکم سه زن و يک مرد که پيشتر از سوي شعبه دوم دادگاه انقلاب همدان به اعدام محکوم شده بودند؛ اجرا خواهد کرد.
وبسايت رسمي عفو بين الملل با انتشار اين خبر افزود که اين پنج نفر که به اتهام قاچاق مواد مخدر به مجازات مرگ محکوم شده بودند، احتمالاً تا قبل از ۲۶ ژوئن(پنجم تيرماه) اعدام خواهند شد.
بر اساس اين گزارش "حوريه صباحي"، "ليلا حياتي" و "رقيه خلجي" که در ۳۰ ژانويه ۲۰۰۹ همراه با دو مرد ديگر دستگير شده بودند، هيچ گاه فرصت اعتراض به حکم صادره را نيافتند.
هم چنين گفته مي شود که در طي بازجويي آنها از دسترسي به وکيل نيز محروم مانده بودند.
گفتني ست سه زني که به اعدام محکوم شده اند، داراي فرزند بوده و هم اکنون اقوام ايشان مسئوليت نگهداري از فرزندان ايشان را به عهده گرفته اند. (سايت عفو بين الملل – 26/3/90)
حکم اعدام براي يک مفسد اقتصادي
جعفر بدري، رئيس کل دادگستري استان لرستان از صدور و تأييد حکم اعدام يک مفسد اقتصادي در اين استان خبر داد و تأکيد کرد که دستگاه قضايي با جديت با مفسدان اقتصادي برخورد ميکند. به گزارش ايسنا، بدري در توضيح اين خبر افزود: حکم اعدام يکي از کلاهبرداران اقتصادي لرستان به نام «ب. و» تأييد شده و منتظر تنفيذ از سوي رئيس قوهقضائيه هستيم. (روزنامه دنياي اقتصاد (رژيم)- 31/3/1390)
0 comments:
Post a Comment