IRANweekly HR report:

Prison Condition

Political prisoner banned from mourning father’s death in prison
According to reports, prison guards in Gohardasht (Rajayi Shahr) Prison in Karaj prevented a memorial ceremony for the late father of political prisoner Karim Poursamadi in cellblock 2 in this prison.
Close to a week after the death of this political prisoner’s father, political prisoners intended to hold a memorial ceremony to give condolences to their fellow inmate Karim Poursamadi which was unfortunately met with the refusal of prison agents and they were told that they did not have the right to hold any kind of ceremony in prison.
About four weeks ago, the Intelligence Agency called Poursamadi’s father and told him that his son would be hanged in the morning. His father subsequently had a brain stroke and suddenly passed away.
Notably, because there is no evidence against Poursamadi, his detention order had been changed to a 50 million toman (about 50,000 dollar) bail by the Revolutionary Court but he has not been released from prison. He was under severe pressure because he was not allowed to say his last farewell to his father when he was ill and because he was banned from participating in his funeral. (Human Rights and Democracy Activists in Iran – Nov. 14, 2010)

Another prison murdered in fight instigated by Gohardasht Prison officials
http://hrdai.blogspot.com/2010/11/5.html
According reports, in a deadly clash in cellblock 5 in Gohardasht Prison in Karaj, prisoner Mohammad Baba Alian was murdered.
On the morning of November 14, at about 3 pm, 22 year old Mohammad Baba Alian was wounded after being stabbed in three parts of his body in a clash. His fellow inmates cried for help for about thirty minutes from behind the closed doors of cellblock 5’s hall before he was finally transferred to the infirmary. He was not immediately treated in the infirmary and no one did anything to stop his bleeding. Prison officials also refused to take him to a hospital outside of the prison and he passed away in front of other inmates without being given first aid.
Before this clash and in the past few days, Alian and his cellmate were reportedly summoned by the assistant head of prison Ali Mohammadi and Faraji, the head of the Intelligence Unit, to the Intelligence Unit and were instigated to fight with one another. They were separately told that if they murder the other prisoner, their sentences would be commuted. Despite the fact that these two prisoners had a friendly relationship with each other, threats and promises by the assistant head of prison and the head of the Intelligence Unit led to this horrific crime. (Human Rights and Democracy Activists in Iran – Nov. 15, 2010)

Post-election protester in poor mental and physical condition in prison
Ayub Qanbarpourian, who was arrested after the elections, is in very poor mental and physical condition in prison but the Tehran Prosecutor and prison officials have refused to grant him a leave from prison.
He has been detained for more than a year and has been only able to see his family a few times because they live in another town and cannot easily come to Tehran.
He was sentenced to five years of prison after months of being kept in a state of limbo in cellblocks 350 and 209 in Evin Prison.
This 20 year old political prisoner is from Koh Dasht Village in Lorestan and worked as a construction worker in Tehran. He was arrested for participating in the peaceful demonstrations in protest to election results.
Qanbarpourian supported his family after he lost his father and his family has been facing financial hardships in the past few months.
He is currently detained in cellblock 350 in Evin along with many other political prisoners. His family and fellow prisoners are severely concerned for his mental and physical condition to the point that everyday, a number of political prisoners in this cellblock take the responsibility of looking out for him in prison. (Saham News – Nov. 17, 2010)

No news on condition of political prisoner after he was thrown in solitary
http://hrdai.blogspot.com/2010/11/blog-post_18.html
There has been no news on the condition of political prisoner Mohammad-Ali Mansouri, three weeks after he was thrown in a solitary cell in cellblock 1 in Gohardasht Prison known as the ‘doghouse’.
Mansouri was summoned along with a number of political prisoners to the Intelligence Unit in prison after singing the banned national anthem when a prisoner was being released from prison. After long interrogations, he was transferred by the head of the Intelligence Unit, Faraji, to a solitary cell in the doghouse.
His family has gone to the Revolutionary Court, Prison Organizations and Gohardasht Prison several times but has not been given any answers on the condition of their loved one. This has led to serious concerns for his family. Prisoners who are transferred to cellblock 1 are subjected to severe physical torture including being beaten with electric batons while handcuffed, being subjected to electric shocks and being tortured with other tools for a prolonged amount of time which usually leads to broken legs and hands. Cells in this section lack minimum facilities and prisoners have to sleep on the ground. Guards wet the ground day and night to prevent the prisoner from sleeping on the ground and to subject the prisoner to extreme cold. Prisoners are allowed to bathe only once every few weeks and to use the bathroom three times a day. The amount of food given to prisoners is only enough to live on and the sanitary conditions are appalling. Ailing prisoners are banned from taking their medicine and are denied minimum medical treatment.
Political prisoner Mohammad-Ali Mansouri was arrested in September 2007 after participating in the 19th anniversary of the massacre of political prisoners in 1988 and was sentenced to 17 years of prison by Judge Salavati. He was sentenced to spend his prison time in Gohardasht Prison in Karaj. He was also a political prisoner in the 80’s. (Human Rights and Democracy Activists in Iran – Nov. 18, 2010)

Does Ahmadinejad want to manage the world like this? Letter of political prisoner on notorious Karaj prison conditions
Parts of a letter by political prisoner Ali Saremi from Gohardasht Prison in Karaj about prison conditions:
It is not difficult to evaluate the state of non political prisoners. When a prisoner comes into prison, he has nothing more than some money in his pocket and the clothes on his back. In the quarantine section of prison, where a prisoner is usually kept for up to 3 days, they receive one pair of underwear and a disposable plate and cup. But when they are admitted into the cellblock, they neither receive clothes, plates, cups nor toothbrushes or toothpaste and they have to provide all these themselves.
This is while many prisoners do not have homes, have been shunned by their families or cannot afford to provide these things. A number of them are mentally disturbed or have problems in controlling their urine.
The life of these needy prisoners is appallingly miserable. They eat their food in a piece of plastic or cuttings from a carton of milk that others have drunk or they use a piece of tin from a the container of a disinfectant used to clean the restroom.
In addition to this problem is the problem of the daily increase of prisoners which is a result of the mismanagement of prisons by the government.
In 2009 when I was transferred to Gohardasht Prison, there were about 500 prisoners in our cellblock (cellblock 4). This year, in November there are about 1,300 prisoners in our cellblock which means that in the course of a year it has increased fivefold and every month, more than 60 people are jailed.
Gohardasht Prison has eight cellblocks which means that in the past year more than 450 people have been jailed in each of the eight cellblocks. In light of the fact that there are more than 10 prisons in Tehran, more than 4,500 prisoners are jailed every month in Tehran and because there are more than 10 large cities in the country, more than 45,000 people are imprisoned every month in the country.
One wonders what the people will do if this government continues its rule for a few more year, god forbid. All of the (above mentioned) issues are in addition to the problems of addiction, and the lack of warm water among other things in prison. (Human Rights and Democracy Activists in Iran – Nov. 19, 2010)

Prison sentence

Iran sentences student activist to 5 years of prison
http://www.chrr.biz/spip.php?article11610
Arash Sadeqi, an Alameh Tabatabayi University student who was banned from continuing his education was sentenced to five years of prison by a court of review. Sadeqi was a member of the Central Council of this university’s Islamic Association.
He was arrested on December 27, 2009 and spent more than a year in detention in cellblocks 2-A which is run by the Revolutionary Guards Corps and cellblock 209, run by the Intelligence Agency.
He is now free on a 500 million toman (about 500,000 dollar) bail. This is while despite being temporarily released from prison, security forces raided his home in the past few days to arrest him. His mother had a shock and heart attack as a result of the raid and passed away. (Committee of Human Rights Reporters – Nov. 13, 2010)

15 protesters sentenced to prison for post-election protests
According to reports from Mashhad, 15 people were tried on charges of acting against national security and propagating against the government. Some of these people were arrested in 2009 and spent time in prison. They were sentenced to 3-16 years of prison. Their charges were having email communications with a number of people outside of the country. Three of them identified as Ali Ebadi, Mohammad Mirzayi and Mehdi Jalili are currently in prison and the rest are free on bail.
Notably, Ali Ebadi is a former political prisoner and has been detained in a solitary cell for more than a year.
Some of those sentenced are as follows:
Ali Ebadi, six years of prison
Mehdi Jalili, 16 years of prison
Hassan Oganji, 6 years of prison
Zohre Ebadi, wife of Hassan Oganji, three and a half years of prison
Javad Ebadi, 3 years of prison
Ahmad Mirzayi, six years of prison
Mohammad Ghobrayi, six years of prison
Salmas Parsi, three years of prison (Peik-e Iran – Nov. 15, 2010)

شرايط زندان

ممانعت زندانبانان از برگزاري مراسم ختم براي پدر زنداني سياسي کريم پور صمدي
بنابه گزارشات رسيده به "فعالين حقوق بشر و دمکراسي در ايران"زندانبانان ولي فقيه از برگزاري مراسم ختم پدر زنداني سياسي کريم پور صمدي در بند 2 زندان گوهردشت کرج ممانعت به عمل آوردند.
با توجه به اينکه نزديگ به يک هفته از فوت پدر زنداني سياسي کريم پور صمدي مي گذرد. زندانيان سياسي قصد داشتند براي تسلي خاطر همبند خود زنداني سياسي کريم پور صمدي به همراه ايشان مراسم يادبود و ختمي را در زندان گوهردشت بند 2 بر پا نمايند که متاسفانه با مخالفت ماموران روبرو شد و به ايشان تذکر دادن که حق برگزاري هيچ مراسمي را در داخل زندن نداري.
شايان ذکر است حدود 4 ماه پيش از طرف وزارت اطلاعات با منزل پدر زنداني سياسي کريم پور صمدي تماس تلفني گرفته شد و به وي گفتند : «پسرتان را سحرگاه امروز اعدام خواهيم کرد» و همين امر باعث آن حملۀ مغزي و لخته شدن خون در مغز ايشان گرديد و مرگ ناگهاني وي را در بر داشت.
شايان ذکر است قرار بازداشت وي در پرونده با توجه به نبود هيچ مدرکي توسط دادگاه انقلاب تبديل به قرار وثيقه مالي 50 ميليون توماني شده است اما تا به امروز ايشون را آزاد نکردند. بدليل عدم اجازه آخرين وداع و حضور در مراسم خاکسپاري پدرش باعث ايجاد فشارهاي روحي و عاطفي عليه اين زنداني سياسي شده اند. (فعالين حقوق بشر و دمکراسي در ايران – 23/8/89)

درگيري خونين در بند 5 زندان گوهردشت کرج منجر به قتل يک زنداني گرديد
http://hrdai.blogspot.com/2010/11/5.html
بنابه گزارشات رسيده به " فعالين حقوق بشر و دمکراسي در ايران" در طي يک درگيري خونين در بند 5 زندان گوهردشت کرج زنداني محمد بابا عليان به قتل رسيد.
صبحگاه روز شنبه 22 آبان ماه حوالي ساعت 03:00 طي يک درگيري خونين زنداني محمد بابا عليان 22 ساله بر اثر اصابت تيزي به 3 نقطه از بدنش دچار خونريزي گرديد.همبنديان او در حدود نيم ساعت پشت دربهاي بسته سالن بند5 فرياد کمک سر مي دادند تا اينکه درب سالن باز شد و او را به بهداري زندان منتقل کردند. هنگام انتقال به بهداري مدتي طولاني از رسيدگي پزشکي و جلوگيري از خونريزي وي اقدامي انجام نشد و همچنين از انتقال او به بيمارستانهاي خارج از زندان خوداري کردند تا اينکه در بهداري زندان بدون رسيدگي اوليه پزشکي در مقابل چشمان همبنديانش که او را به بهداري منتقل کرده بودند جان باخت.
گفته مي شود که درروزهاي قبل از اين درگيري محمد بابا عليان و هم سلولي او بارها توسط علي محمدي و فرجي به اطلاعات و معاونت زندان احضار شده بودند و آنها را بر عليه يکديگر تحريک کردند و به هر کدام از آنها بطور جداگانه گفته شده بود در صورت به قتل رساندن ديگري از محکوميت آنها کاسته خواهد شد.عليرغم اينکه اين دو فرد هم خرج بودند و رابطۀ دوستانه اي بين آنها وجود داشت ولي تهديدات و تطميع علي محمدي معاون زندان و فرجي رئيس اطلاعات زندان باعث بوجود آوردن چنين جنايتي هولناکي شد . (فعالين حقوق بشر و دمکراسي در ايران – 24/8/89)

وخامت حال جسمي و روحي ايوب قنبر پوريان
ايوب قنبرپوريان يکي از زندانيان حوادث پس از انتخابات ،وضعيت جسماني و روحي بسيار نامناسبي دارد اما با اين حال دادستان تهران و مسوولان زندان با مرخصي او مخالفت مي کنند .
به گزارش کلمه، او که بيش از يک سال در زندان است تنها چند بار توانسته با خانواده و بستگان خود ملاقات کند، چرا که خانواده اش در شهرستان زندگي مي کنند و به سختي امکان سفر به تهران را پيدا مي کنند.
او پس از ماه ها بلاتکليفي و زنداني بودن در بند ۳۵۰ و ۲۰۹ به پنج سال حبس تعزيري محکوم شد .
ايوب قنبرپوريان ، ۲۰ ساله و اهل يکي از روستاهاي کوه دشت لرستان است که در تهران به عنوان کارگر ساختمان مشغول به کار بوده است . او در تظاهرات هاي مسالمت آميز مردم در اعتراض به نتيجه انتخابات ۲۲ خرداد ۱۳۸۸ شرکت داشته و به همين دليل بازداشت و روانه زندان شده است .
قنبرپوريان به دليل از دست دادن پدرش، سرپرست خانواده بوده و در تمام ماههاي گذشته ،خانواده او با مشکلات مالي فراوان دست به گريبان بوده اند.
وي هم اکنون در بند ۳۵۰ زندان اوين به همراه بسياري ديگر زندانيان سياسي به سر مي برد. خانواده قنبر پوريان و هم بندي هاي او نسبت به وضعيت جسمي و روحي او به شدت اظهار نگراني مي کنند تا جايي که هر روز چند نفر از زندانيان سياسي اين بند مسئوليت مراقبت از او را در زندان به عهده مي گيرند. (سحام نيوز – 26/8/89)

بي خبري مطلق از وضعيت و شرايط زنداني سياسي محمدعلي منصوري در سلولهاي انفرادي
http://hrdai.blogspot.com/2010/11/blog-post_18.html
بنابه گزارشات رسيده به "فعالين حقوق بشر و دمکراسي در ايران" بيش از سه هفته از انتقال زنداني سياسي محمد علي منصوري به سلولهاي انفرادي بند 1 معروف به سگ دوني زندان گوهردشت کرج مي گذرد ولي از شرايط و وضعيت اين زنداني سياسي هيچ خبري در دست نيست.
زنداني سياسي محمدعلي منصوري 4 آبان ماه هنگام آزادي يک زنداني همراه با ساير زندانيان اين بند براي بدرقۀ وي اقدام به خواندن دست جمعي سرود :« اي ايران اي مرز پرگهر» نمودند.متعاقب اين مسئله اطلاعات زندان وحشت زده اقدام به احضار تعدادي از زندانيان سياسي نمود که از جملۀ آنها آقاي منصوري بود پس از بازجوييهاي طولاني مدت توسط فرجي رئيس فعلي اطلاعات زندان او را به سلولهاي انفرادي بند 1 معروف به سگدوني منتقل کردند.
خانواده زنداني سياسي منصوري در طي اين مدت به دادگاه انقلاب، سازمان زندانها و زندان گوهردشت کرج بارها مراجعه کردند ولي تا به حال هيچ پاسخي به آنها داده نشده است. اين مسئله باعث شده است که اين خانواده در نگراني فزاينده اي بسر برد.
زندانيان که به سلولهاي انفرادي بند 1 معروف به (سگدوني) منتقل مي شوند مورد شکنجه هاي وحشيانه جسمي قرار مي گيرندکه از جملۀ آنها ؛ دست بند و پابند و چشم بند زدن به زنداني و بردن او به اتاق شکنجه و شکنجۀ وي با باتونهاي برقي،شوک الکتريکي و ساير ابزارهاي شکنجه براي مدتي طولاني که در اکثر موارد منجر به شکستن دست و پاي زنداني مي شود،سلولها فاقد امکانات اوليه است و زنداني بايد بر کف بتوني سلول استراحت نمايد پاسداربندها در طي شبانه روز چند بار کف سلول را با آب سرد خيس مي کنند تا زنداني نتواند استراحت کند و در معرض سرماي شديد قرار گيرد،زنداني هر چند هفته يکبار امکان استفاده از حمام را دارد، زنداني 3 بار در روز حق استفاده از سرويسهاي بهداشتي را دارد،غذاي زنداني در حد زنده ماندن است و شرايط بهداشتي فاجعه بار است. زندانيان بيماري حق استفاده از داروهاي خود را ندارند و از امکانات اوليه پزشکي محروم هستند و همچنين محدوديتهاي متعدد ضد بشري ديگري را متحمل مي شوند.
زنداني سياسي محمد علي منصوري پس از شرکت در مراسم نوزدهمين سالگرد قتل عام زندانيان سياسي سال 1367 در شهريور ماه 1386 دستگير شد و توسط قاضي فرمايشي صلواتي به 17 سال زندان و تبعيد به زندان گوهردشت کرج محکوم شد. او همچنين از زندانيان سياسي دهۀ 60 مي باشد. (فعالين حقوق بشر و دمکراسي در ايران – 27/8/89)

احمدي نژاد مي خواهد جهان را هم با چنين مديريتي مديريت کند؟!
قسمتهايي از نامه علي صارمي از زندان گوهردشت كرج در مورد وضعيت زندانهاي ايران:
برآورد وضعيت زندانيهاي غيرسياسي زياد دشوار نيست يک زنداني هنگامي که به زندان وارد ميشود جزء مقداري پول در جيب و لباس تنش چيز ديگري ندارد. در قرنطينه زندان که معمولاً از يک تا 3روز طول ميکشد يک دست لباس زير و ظرف غذا و ليوان يک بار مصرف به هر نفر ميدهند. ولي هنگامي که وارد بند ميشوند نه از لباس خبري هست و نه از ظرف غذا و ليوان و مسواک و خمير دندان و همۀ اينها را خود زنداني بايد تهيه نمايد.
اين در حالي است که بسياري از زندانيها خانه ندارند و يا از خانواده طرد شدهاند و يا خانوادۀ آنها توان تامين مالي آنها را ندارند شماري از اينها دچار اختلالت رواني هستند و يا دچار بيماريهاي هستند که نميتوانند خودشون را کنترل نمايند.
زندگي اين نيازمندان به‌طور تاسفباري رقت انگيز است. غذاي خود را داخل تکهاي پلاستيک و يا بريده ظرف شيري که ديگران خوردهاند و يا بخشي از بريده يک دبۀ 4 ليتري مايع دستشويي پلاستيکي ميگيرند و ميخورند مظاف بر اينها افزايش روزافزون زندانيان ميباشد. که در اثر ناتواني مديريت کلان کشور در ادارۀ آن است.
آمار سال 88 که من به زندان گوهردشت منتقل شدم. آن زمان آمار زندانيهاي بند ما (بند4) در حدود 500نفر بودند امسال همان آبان ماه آمار زندانيهاي بند ما 1300نفرند يعني ظرف يک سال بيش از 2. 5 برابر شدهاند ماهيانه بيش از 60نفر به تعداد زندانيها افزوده ميشود.
زندان گوهردشت 8 بند دارد که به همين نسبت به زندانيهاي آنها نيز افزوده شدهاند يعني افزايش زنداني ظرف 1سال در زندان گوهردشت بيش از 450نفر بوده است با توجه به اينکه که در تهران بيش از 10 زندان وجود دارد پس افزايش زندان در تهران ماهيانه بيش از 4500نفر ميباشد و چون بيش از 10 شهر بزرگ در کشور وجود دارد افزايش زندانيها در ماه بيش از 45هزار نفر ميباشد.
حال بايد پرسيد اگر اين حکومت خداي نکرده چند سال ديگر ادامه پيدا کند تکليف مردم ايران چه خواهد بود؟ همۀ اينها جداي از مسئلۀ اعتياد نبود آب گرم و غيره در زندان ميباشد. (سايت فعالين حقوق بشر و دمکراسي – 28/8/89)




حكم زندان

محکوميت آرش صادقي به پنج سال حبس تعزيري در دادگاه تجديد نظر
http://www.chrr.biz/spip.php?article11610
آرش صادقي دانشجوي محروم از تحصيل کارشناسي ارشد فلسفه و عضو شوراي مرکزي انجمن اسلامي دانشگاه علامه طباطبايي در دادگاه تجديد نظر به پنج‌ سال حبس تعزيري محکوم شد.
وي در تاريخ ۶ دي‌ماه ۱۳۸۸ بازداشت شده و دوره‌ي بازداشت خود را در بندهاي ۲-الف سپاه و ۲۰۹ وزارت اطلاعات به مدت بيش از يک سال گذرانده است.
وي هم‌ اکنون به قيد وثيقه‌ي ۵۰۰ ميليون توماني به طور موقت آزاد است. اين در حالي است که با وجود آزادي موقت، مامورين امنيتي در روزهاي گذشته به منظور بازداشت وي به منزل پدري او يورش بردند. اين يورش باعث شوک، حمله‌ي قلبي و نهايتا فوت مادر آرش صادقي شد. (كميته گزارشگران حقوق بشر – 24/8/89)

محاکمه 15 نفر به اتهام اقدام عليه امنيت کشور در مشهد
بنا بر گزارش دريافتي دادگاهي در مشهد 15 نفر را به اتهام اقدام عليه امنيت کشور و تبليغ عليه نظام محاکمه کرد. اين افراد که بعضا در سال 88 دستگير و مدتي زنداني بودند به حکم هايي از 16 تا 3 سال محکوم شده اند. اتهام آنها ارتباط ايميلي با بعضي افراد در خارج از کشور مي باشد. سه تن از اين متهامان به نام هاي علي عبادي و محمد ميرزايي و مهدي جليلي هم اکنون در زندان بوده و بقيه به قيد ضمانت آزاد هستند.
لازم به ذکر است که آقاي علي عبادي از زندانيان سياسي سابق است و بيش از يک سال در سلول انفرادي بوده است.
اسامي به شرح زير مي باشد:
علي عبادي 6 سال
مهدي جليلي 16 سال
حسن اوگنجي 6 سال
زهره عبادي همسر حسن اوگنجي سه سال و نيم
جواد عبادي 3 سال
احمد ميرزايي 6 سال
محمدغبرايي 6 سال
سلمان پارسي 3 سال (پيك ايران – 24/8/89)