Zia Nabavi- student activist- taken for totrure


Amnesty International

PRISONER Taken FROM CELL at risk of torture
On 24 February 2011, student activist and prisoner of conscience Sayed Ziaoddin (Zia) Nabavi was taken without warning from his prison cell in the city of Ahvaz, southwest Iran, apparently by Ministry of Intelligence officials. Now believed to be held at an unknown location, he is at risk of torture.

On 24 February 2011, Zia Nabavi was taken without prior notice from Karoun Prison in Ahvaz, Iran. He may have been transferred to an unknown detention facility under the control of Iran’s Ministry of Intelligence. These facilities are not under the supervision of the Judiciary in Iran and people held in such conditions are particularly vulnerable to torture and other ill-treatment. The circumstances of his transfer may amount to an enforced disappearance.

Amnesty International considers Zia Nabavi a prisoner of conscience, held solely for peacefully exercising his rights to freedom of expression and association in connection with his activities for the Council to Defend the Right to Education. He was arrested on 14 June 2009, shortly after attending a protest against the announcement that incumbent President Mahmoud Ahmadinejad had been re-elected. Held since then, he was sentenced in January 2010 to 15 years’ imprisonment, reduced on appeal in May 2010, to 10 years’ imprisonment in internal exile.

PLEASE WRITE IMMEDIATELY in Persian, Arabic, English, French or your own language:

•Calling on the Iranian authorities to immediately disclose Sayed Ziaoddin (Zia) Nabavi’s whereabouts, to allow him to communicate with his family and his lawyer without delay and to grant him adequate medical care;

•Urging the authorities to ensure that he is not subjected to torture or other ill-treatment;

•Expressing concern that the circumstances of Sayed Ziaoddin (Zia) Nabavi's transfer from Karoun Prison to an unknown place of detention may amount to an enforced disappearance;

•Stressing that he is a prisoner of conscience held solely for his peaceful human rights activities, and should be immediately and unconditionally released, and urging the authorities accordingly to review his conviction as a matter of urgency with a view to overturning it.


ADDITIONAL INFORMATION

The Council to Defend the Right to Education is a body set up in 2009 by students barred from further study because of their political activities or on account of their being Baha’is. Zia Nabavi was previously arrested in 2007 while studying at Mazandaran University, in relation to his participation to a sit-in protest at the arrest of a student, and was later barred from resuming his studies.
Zia Nabavi was initially sentenced to three years’ imprisonment for “gathering and colluding against national security”; one year for “propaganda against the system”; one year for“disturbing public order”; as well as ten years for “enmity against God” for his alleged links to and cooperation with the People’s Mojahedin Organization of Iran (PMOI), a banned political group, to be served in internal exile in Izeh, Khuzestan province. He was also sentenced to 74 lashes for “creating unease in the public mind”. On appeal, he was acquitted of the first two charges, but his ten-year sentence for “enmity against God” was upheld. In the Iranian Penal Code, one of the four possible punishments for a conviction of “enmity against God” is banishment, usually imprisonment in internal exile. Prisoners are sent to serve prison sentences specifically in a distant location, far from where their families live.
The individual imprisoned is therefore unable to receive regular visits from family and friends because such visits require travel via air or ground transport in excess of a day’s journey. Zia Nabavi was sentenced to serve ten years’ imprisonment in internal exile in Ahvaz, over 600 kilometres from his family’s home in Semnan, northern Iran.
Zia Nabavi says that he was beaten, kicked, insulted and humiliated during his interrogation in detention. His particularly heavy sentence appears in part to be linked to the fact that he has family members based in Iraqi camps run by the PMOI. He denies having any personal links to the PMOI, stressing that he has never had contact with the PMOI and has been extremely careful never to give the impression of doing so, since he has relatives living in PMOI-run camps in Iraq. His cousin, Atefeh Nabavi, who was arrested at the same time as he was, is serving a four-year prison sentence in Evin Prison, Tehran.
Initially held in Evin Prison, Tehran, Zia Nabavi was transferred to Karoun Prison in September 2010 which takes his family up to 48 hours travelling to reach. He was reportedly beaten on arrival and has said that the prison conditions are very poor.
The Iranian authorities have claimed that the PMOI and other groups were responsible for organizing the 2009 post-election demonstrations. The Iranian authorities have also claimed that the PMOI was responsible for organizing further demonstrations
on 14 February 2011, blaming the organization as well for the deaths of two demonstrators, but the PMOI has denied any involvement.
Individuals arrested by officials from the Ministry of Intelligence or other intelligence branches of Iran’s security forces are frequently held in detention facilities, either within prisons (such as Sections 209 and Section 2A of Evin Prison) or “safe houses”, none of which are subject to supervision by the Judiciary. Despite the requirement in Iranian law that a provisional
dossier should be forwarded to the competent judicial authorities within 24 hours, an arrested individual’s family may spend days, weeks, or even months seeking information about their relatives from prisons, Prosecutors’ Offices and courts before being told where they are held and being granted access to them. It is particularly difficult for family members of individuals serving
sentences in internal exile to follow up on the fate of their relatives, as it is usually necessary to go in person to the different institutions to seek information. Individuals held in such circumstances are particularly vulnerable to torture or other illtreatment.
International law strictly prohibits enforced disappearance which it defines as “arrest … by agents of the state … followed by … concealment of the fate or whereabouts of the disappeared person which place[s] such a person outside the protection of the law”.


عفو بين الملل
تاريخ: 11 مارس 2011
بيانيه فوري
زنداني برده شده از سلول در خطر شكنجه قرار دارددر 24 فوريه 2011، دانشجوي فعال و زنداني سياسي سيد ضياء الدين (ضيا) نبوي بدون هيچ هشداري از سلول زندانش در شهر اهواز، جنوب غربي ايران، ظاهرا توسط مقامات وزارت اطلاعات برده شد. اين اعتقاد وجود دارد كه وي اكنون در يك محل نامعلوم نگه داشته شده، در خطر شكنجه است.
در 24 فوريه 2011، ضيا نبوي بدون اخطار قبلي از زندان كارون در اهواز، ايران، برده شد. او ممكنست به يك بازداشتگاه نامعلوم تحت كنترل وزارت اطلاعات ايران منتقل شده است. اين بازداشتگاهها تحت نظارت قوه قضاييه ايران نيستند و افرادي كه در چنين شرايطي نگه داشته شده اند بخصوص در خطر شكنجه و بدرفتاريهاي ديگر قرار دارند. شرايط انتقال او به معني يك ناپديدي اجباري است.
عفو بين الملل ضيا نبوي را يك زنداني سياسي درنظر مي گيرد، كه تنها بخاطر انجام صلح جويانه حقوق آزادي بيان و تجمعش در ارتباط با فعاليتش براي شوراي دفاع از حق تحصيل بازداشت شده است. او در 14 ژوئن 2009، كمي پس از شركت در تظاهرات عليه اعلان انتخاب شدن مجدد محمود احمدي نژاد بعنوان رئيس جمهور دستگير شد. او كه از آنزمان در بازداشت بوده، در ژانويه 2010 به 15 سال حبس محكوم شد، كه در دادگاه فرجام در مه 2010 به 10 سال حبس در تبعيد داخلي كاهش يافت.
لطفا بلافاصله بزبان فارسي، عربي، انگليسي، فرانسوي يا زبان خود نامه هايي با محورهاي زير بنويسيد:
× از مقامات ايران بخواهيد محل بازداشت سيد ضياء الدن (ضيا) نبوي را فورا اعلان كنند، به او اجازه بدهند با خانواده و وكيل مدافعش بدون هرگونه تأخير تماس بگيرد و او را از مراقب پزشكي مكفي برخوردار كنند؛
× از مقامات بخواهيد مطمئن شوند كه او مورد شكنجه يا بدرفتاريهاي ديگر قرار نگيرد؛
× نگراني خود را نسبت به اينكه شرايط انتقال سيد ضياء الدين (ضيا) نبوي از زندان كارون به يك بازداشتگاه نامعلوم به معني يك ناپديدي اجباريست را ابراز كنيد؛
× تأكيد كنيد كه او يك زنداني سياسي است كه تنها بخاطر فعاليتهاي حقوق بشري مسالمت آميز بازداشت شده، و بايد بلافاصله و بي قيد و شرط آزاد شود، و مصرانه از مقامات بخواهيد مطابقا محكوميت او را بعنوان يك موضوع فوري با نظر به لغو آن بازبيني كنند.
لطفا نامه هاي خود را قبل از 30 مارس 2011 به (اشخاص زير-م) بفرستيد:
.........
بيانيه فوري
زنداني برده شده از سلول در خطر شكنجه قرار دارد
اطلاعات تكميلي
شوراي دفاع از حق تحصيل ارگاني است كه در 2009 توسط دانشجوياني براه انداخته شد كه بخاطر فعاليت هاي سياسي شان يا بخاطر بهايي بودنشان از ادامه تحصيل محروم شده اند. ضيا نبوي قبلا در 2007 زمانيكه در دانشگاه مازندران بود، در ارتباط با شركتش در يك اعتراض نشسته دانشجويان به دستگيري يك دانشجو بازداشت شد، و سپس از ادامه تحصيل محروم شد.
ضيا نبوي ابتدا بخاطر ”اجتماع و توطئه عليه امنيت ملي“ به سه سال؛ بخاطر ”تبليغات عليه نظام“ به يك سال؛ بخاطر ”بهم زدن نظم عمومي“ به يك سال؛ بعلاوه بخاطر ”دشمني با خدا“، بخاطر روابط و همكاري گفته شده اش با سازمان مجاهدين خلق ايران، يك گروه سياسي ممنوع شده، به دهسال زندان محكوم شد كه قرار شد اين احكام را در تبعيد داخلي در ايذه، استان كردستان، بگذراند. او همچنين بخاطر ”تشويش در افكار عمومي“ به 74 ضربه شلاق محكوم شد. او در دادگاه تجديد نظر از دو اتهام اولش تبرئه شد، ولي حكم 10 سال زندانش بخاطر ”دشمني با خدا“ تأييد شد. در قانون جزايي، يكي از چهار مجازات ممكن براي محكوميت به ”دشمني با خدا“ تبعيد است، كه معمولا حبس در تبعيد داخلي است. زندانيان براي گذراندن احكام حبس مشخصا به يك محل دور افتاده، بسيار دور از محل زندگي خانواده هايشان، فرستاده مي شوند. بنابراين زنداني نمي تواند بطور معمول با خانوداه و دوستانش ديدار كند زيرا چنين ويزيت هايي نياز به سفر با هواپيما يا مسافرت هاي زميني كه بيش از يك روز طول مي كشد، دارد. ضيا نبوي به ده سال حبس در تبعيد داخلي در اهواز محكوم شد، شهري كه بيش از 600 كيلومتر با محل سكونت خانواده اش در سمنان، شمال ايران فاصله دارد.
ضيا نبوي مي گويد كه در طي بازداشتش بازجويان او را با مشت و لگد زدند، به او فحش و ناسزا گفتند و او را تحقير كردند. حكم بخصوص سنگين او ظاهرا بعضا بخاطر اين واقعيت است كه اعضاي خانوداه او در كمپ مجاهدين خلق ايران در عراق هستند او هرگونه ارتباط شخصي با مجاهدين خلق را تكذيب مي كند، تأكيد مي كند كه او هرگز با مجاهدين خلق تماس نداشته و چون اقوامي در كمپ مجاهدين خلق ايران در عراق دارد بشدت مراقب بوده هيچوقت چنين گماني ندهد. عاطفه نبوي، دختر عمويش، كه همزمان با او دستگير شد، يك حكم چهار سال زندان را در زندان اوين، تهران، مي گذراند.
ضيا نبوي، ابتدا در زندان اوين حبس بود ولي در سپتامبر 2010 به زندان كارون منتقل شد كه خانواده اش براي ديدن او بايد يك مسافرت 48 ساعته بكنند. طبق گزارشات او پس از انتقال به اين زندان مورد ضرب و شتم قرار گرفت و گفته شده كه شرايط زندان بسيار بد است.
مقامات ايران مدعي شده اند كه مجاهدين خلق ايران و گروههاي ديگر مسئول سازماندهي تظاهرات پس از انتخابات 2009 بودند. مقامات ايران همچنين مدعي شده اند كه مجاهدين خلق ايران تظاهرات ديگر در 14 فوريه 2011 را سازماندهي كردند، كشته شدن دو تظاهر كننده را نيز به مجاهدين خلق ايران نسبت دادند، ولي مجاهدين خلق ايران هرگونه دست داشتن در آنرا رد كرده است.
افرادي كه توسط مقامات وزارت اطلاعات يا شاخه هاي اطلاعاتي ديگر نيروهاي امنيتي ايران دستگير شده اند پيوسته در بازداشتگاههايي نگه داشته شده اند، يا داخل زندانها (مانند بند 209 و بخش A2 زندان اوين) يا در ”خانه هاي امن“، كه هيچكدام تحت نظارت قوه قضاييه نيستند. عليرغم التزام در قانون ايران كه يك گزارش اوليه بايد در ظرف 24 ساعت به مقامات با صلاحيت قضاييه فرستاده شود، خانواده فرد دستگير شده ممكنست روزها، هفته ها، يا حتي ماهها وقت را صرف جستجو براي گرفتن اطلاعات از زندانها، دفاتر دادستاني و دادگاهها درباره خانواده هايشان بكنند تا اينكه به آنها گفته شود اقوامشان در كجا در بازداشت هستند و به آنها اجازه دسترسي به آنها را بدهند. براي اعضاي خانواده افرادي كه دوران حبس شان را در تبعيد داخلي مي گذرانند بخصوص بسيار مشكل است كه بتوانند از سرنوشت اقوامشان باخبر شوند، زيرا معمولا لازم است براي گرفتن اطلاعات شخصا به مؤسسات و نهادهاي مختلف بروند. افرادي كه در چنين شرايطي در بازداشت هستند بويژه در خطر شكنجه يا بدرفتاريهاي ديگر هستند.
قانون بين المللي ناپديد شدن اجباري را اكيدا ممنوع مي كند كه آنرا ”دستگيري ... توسط مأموران دولتي ... و سپس ... كتمان سرنوشت يا مكان فرد ناپديد شده كه چنين شخصي را در خارج از حفاظت قانون قرار مي دهد“ تعريف مي كند.

0 comments:

Post a Comment

top