Political prisoner-Reza Jushan - denied treatment while in critical condition

Political prisoner Reza Jushan has been suffering from a serious eye problem for more than one week. His eyes are red and very painful and constantly irritated which has also seriously impaired his vision.
Jushan told a prison guard that he was going blind and asked why he was not being taken to the infirmary. The guard told him that he had to wait two months for his turn in the infirmary.
Reza Jushan has been transferred to secondary cellblock 17 in cellblock 6 of Gohardasht Prison from more than 4 months ago and is kept in isolation and has been banned from calling or seeing his family in this time.
One of the head interrogators of the Intelligence Agency named Mohebi ordered the transfer of this political prisoner where he is held incommunicado.
This section is used to put pressure on prisoners. This torturer issues arrest warrants for student, labor, and political activists, dervishes and those who participated in the post-election protests. He also interrogates and physically and mentally tortures detainees.
Jushan, 25, was arrested on December 1, 2009 after agents of the Intelligence Agency raided his home. He was taken to a solitary cell in the Sepah cellblock and after two months was taken to cellblock 4. Intelligence Agents once again raided the home of this family on December 7 and arrested his mother, Zahra Asadpour Gorji. She was also taken to the Sepah Cellblock and after weeks of interrogations and physical and mental torture, was transferred to Gohardasht Prison’s female cellblock. Gorji and her daughter Fatemeh Jushan were arrested before this for visiting their family members in Camp Ashraf in Iraq and were detained for 16 months in Gohardasht Prison. They were released after serving their prison term. Gorji and her son were sentenced to one year of prison to be served in Zanjan Prison and four years of exile in the Qeilar Village in Zanjan

شرايط حاد جسمي يکي از زنداني سياسي که در ايزوله کامل قرار دارد

زنداني سياسي رضا جوشن بيش از يک هفته است که دچار ناراحتي حاد چشمي است.چشمان او قرمز مي باشد و دچار ريزش آب و درد شديد است و همچنين بر ديد او اثر منفي زيادي گذاشته است.زنداني سياسي رضا جوشن به يکي از پاسداربند ها بنام کرد گفته بود : چشمام داره کور ميشه چرا من را نمي بريد به بهداري ، پاسدار بند کرد در جواب او گفته بود:« که نوبت رفتن به بهداري هر دو ماه يکبار مي باشد و تو بايد تا رسيدن نوبتت صبر کني»...
رضا جوشن بيش از 4 ماه است که به فرعي 17 بند 6 ندان گوهردشت کرج منتقل شده است و بصورت ايزوله در آنجا نگهداري مي شود او در طي اين مدت از داشتن تماس و ملاقات با خانواده اش محروم بوده است.بازجويان وزارت اطلاعات براي تحت فشار قرار دادن زندانيان سياسي آنها را به چنين مکانهايي که داراي شرايط قرون وسطائي منتقل مي کنند.
دستور انتقال زنداني سياسي رضا جوشن به فرعي 17 بند 6 زندان گوهردشت و قطع تمامي ارتباطها با خانواده اش و ايجاد شرايط طاقت فرسا و غير انساني بدستور يکي از مسئولين وزارت اطلاعات و سربازجوي بند سپاه زندان گوهردشت کرج فردي بنام محبي مي باشد.اين جنايتکار عليه بشريت دستور دستگيريهاي فعالين سياسي،دانشجوئي، کارگران، زنان و اعتراضات قيام را در کرج صادر مي کند و در اکثر موارد خود فرماندهي دستگيريها را به عهده دارد.اين فرد بازجويي و شکنجه افراد را در بند سپاه خود به عهده دارد.
زنداني سياسي رضا جوشن 25 ساله 10 آذر ماه با يورش مامورين وزارت اطلاعات در منزل دستگير و به سلولهاي انفرادي بند سپاه منتقل شدو پس از 2 ماه از بند سپاه به بند 4 انتقال يافت.مامورين وزارت اطلاعات همچنين در روز16 آذرماه به منزل خانواده جوشن يورش بردند و خانم زهرا اسدپور گرجي مادر اين خانواده را دستگير و به سلولهاي انفرادي بند سپاه منتقل کردند و پس از چند هفته بازجويي و شکنجه هاي جسمي و روحي به بند زنان زندان گوهردشت کرج منتقل کردند. زنداني سياسي زهرا اسد پور گرجي و فرزندش( فاطمه جوشن) پيش از اين بدليل ديدار خانوادگي با فرزندش در قرار گاه اشرف در عراق دستگير و 14 ماه در زندان گوهردشت کرج بسر بردند و پس از پايان محکوميت غير انساني خود آزاد شدند. خانم زهرا اسدپور گرجي و فرزندش رضا جوشن 19 بهمن ماه 1388 در شعبه 1 دادگاه انقلاب توسط فردي بنام عاصف حسيني رئيس اين شعبه به حکم سنگين و غير انساني 1 سال تبعيد به زندان زنجان و 4 سال تبعيد به روستاي قيلار زنجان محکوم شدند. (فعالين حقوق بشر ودمكراسي در ايران – 20/5/89)